معرفی باغلاما

[سلین]

این ساز در موسیقی کلاسیک عثمانی، موسیقی محلی ترکی،موسیقی محلی ترکی قشقایی ، موسیقی آذری، موسیقی آشوری، موسیقی ارمنی، و در بخش‌هایی از سوریه، عراق و کشورهای بالکان استفاده می‌شود

ویژگی‌های ظاهری و ساختاری سازیست

زهی که با مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه – شرپه) نواخته می‌شود. این ساز هفت سیم دارد که به سه گروه سه‌سیم، دوسیم و دوسیم تقسیم می‌شود. نوع دیگر این ساز با دسته بلندتر در ایران با نام دیوان شناخته می‌شود باغلاما کاسهٔ طنینی یکپارچه به شکل تقریباً نیمه‌گلابی و دسته‌ای نسبتاً طویل دارد که دستان‌ها(پردهها) روی آن بسته می‌شوند. روی دهانهٔ کاسه صفحه چوبی قرار دارد و سایر اجزای سازهای این خانواده عبارت‌اند از: وترها، سیم‌گیر، خرک، شیطانک، گوشی‌ها و مضراب.[۶]

 

[سلین]

کوک‌های باغلاما​

چیده‌مان سیم‌ها در باغلاما از پایین به بالا «دو، دو، سه» است. کوک‌هایی که در فهرست زیر، یاد شده‌اند، از پایین به بالا گفته شده‌اند. آن دسته از سیم‌های باغلاما که سه‌تایی در کنار هم هستند، از پایین به بالا به گونه‌ای هستند که نخست در پایین، یک سیم بم‌نواز هست که کلفت‌تر از دو سیم بالاتر از خود می‌باشد. سپس دو سیم دیگر در بالای سیم بم، بسته شده‌اند. بیشتر هنگام‌ها میانهٔ زیر و بمی سیم بم در دستهٔ سه‌تایی، با دو سیم بالاتر، شش پرده یا همان یک اکتاو است.

• کوک بوزوک یا کارا (Sol, Re, La)
• کوک باغلاما (La, Sol, Re)
• کوک مستزاد (Fa, Re, La)
• کوک میسکت (Fa#, Re, La

 

[سلین]

موارد و نوع استفاده باغلاما و سازهای هم‌خانواده آن رپرتوار گسترده‌ای دارند که مقام‌های رایج در موسیقی ترکی، ارمنی ترکیه، بسیاری از مقام‌های رایج در آذربایجان ایران، ترکیه و شمال عراق را شامل می‌شود. این سازها هم به صورت تک‌نوازی و هم در همراهی با آواز و نیز در کنار سازهای دیگر در ارکسترهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.