غیرپارسی برترین نویسندگان در «ادبیات بریتانیا»

[شاهدخت]

برترین نویسندگان در «ادبیات بریتانیا»

 

[شاهدخت]

ویلیام شکسپیر


اکنون بیش از 450 سال از تولد «شکسپیر» می گذرد اما این شاعر و نمایشنامه نویس افسانه ای همچنان به عنوان شناخته شده ترین نویسنده ی بریتانیایی در نظر گرفته می شود. «شکسپیر» در آثارش حدود 1700 کلمه و اصطلاح جدید را به وجود آورد که هنوز در زبان انگلیسی به کار گرفته می شوند. او کار خود را به عنوان نمایشنامه نویس و بازیگر در لندن آغاز کرد، اگرچه زادگاهش شهر «استرادفورد» بود؛ شهری که هنوز بسیاری از نمایشنامه های «شکسپیر» در آن روی صحنه می رود. طبق اطلاعات موجود، «شکسپیر» در سال 1616 از دنیا رفت و اغلب دارایی هایش را برای دخترش «سوزانا» به ارث گذاشت.

 

[شاهدخت]

اطلاعات کمی درباره ی جنبه های مختلف زندگی «شکسپیر» و همچنین چگونگی شکل گیری زندگی حرفه ای او وجود دارد. تمام چیزی که از این اطلاعات می توان فهمید این است که «ویلیام شکسپیر» در طول 20 سال، نمایشنامه هایی را خلق کرد که گستره ی کامل عواطف و افکار انسان را به شکلی بی سابقه برای مخاطبین به تصویر می کشد.

 

[شاهدخت]

پدر، روز و شب آزارم می دهد؛ هر ساعتی به ناگاه یک رفتار بسیار زشت از او سر می زند که مایه ی دردسر همه می شود. من این را تحمل نخواهم کرد. شوالیه های ملتزم رکابش، خودسر شده اند و خودش سر هر چیز جزئی سرزنشمان می کند. وقتی که از شکار برگشت، با او حرف نخواهم زد؛ بگویید که ناخوشم. شما خوب می کنید اگر، برخلاف گذشته، در خدمتگزاری سستی نشان دهید؛ جوابگوی آن خودم خواهم بود. از کتاب «شاه لیر»

 

[شاهدخت]

جین آستین


نوشتن درباره ی زنان در زمانه ی این نویسنده به هیچ وجه مرسوم نبود، به همین خاطر چندان تعجب برانگیز نیست که نویسنده ی توانایی که امروز با نام «جین آستین» می شناسیم، رمان هایش را بدون ذکر نام واقعی اش به انتشار می رساند. کتاب های او به زندگی قشر ثروتمند و طبقه ی متوسط جامعه ی انگلیس می پردازد. ابتدا کتاب «عقل و احساس» از راه رسید، اما همه ی آثار بعدی «آستین» نیز با موفقیت های گسترده همراه شدند؛ آثاری همچون کتاب های «اِما»، «منسفیلد پارک»، «ترغیب» و البته کتاب «غرور و تعصب» که «آستین» آن را «فرزند عزیز» خود نامید، و همچنان به عنوان یکی از پرطرفدارترین رمان ها در بریتانیا شناخته می شود.

 

[شاهدخت]

سیزده سال از مرگ لیدی الیوت گذشته بود و این دو نفر هنوز همسایه و دوست صمیمی بودند. یکی‌شان بیوه مرد ماند، و دیگری بیوه زن. لیدی راسل سن و سالی داشت، شخصیتش قوام پیدا کرده بود، و دستش هم حسابی به دهانش می رسید... خب، این که اصلا به فکر ازدواج مجدد نبود از نظر مردم مسئله ای به حساب نمی آمد، چون به طور کلی موقعی که زنی ازدواج مجدد می کند، مردم بی خود و بی جهت ناراحت می شوند، حتی بیشتر از موقعی که آن زن ازدواج مجدد نمی کند. اما مجرد ماندن سِر والتر، علل دیگری داشت... کافی است بدانیم که سِر والتر هم مثل هر پدر خوب دیگری (بعد از یکی دو بار ناکامی در خواستگاری های خیلی خیلی نامعقول) به خودش فخر می فروخت که محض خاطر دخترهای عزیزش مجرد باقی می ماند. از کتاب «ترغیب»

 

[شاهدخت]

چارلز دیکنز


از «سرود کریسمس» گرفته تا «الیور تویست»، آشنا نبودن با داستان های ماندگار «دیکنز» کار سختی به نظر می رسد! این نویسنده یکی از نمادهای اصلی ادبیات در «دوره ی ویکتوریا» به حساب می آید. او در آثارش، سختی های زندگی معاصر را در قالب سرنوشت شخصیت هایی فراموش نشدنی به تصویر می کشید. «دیکنز» همچنین علاقه ی زیادی به تئاتر داشت—چه نوشتن و چه اجرا—و در سال 1851 نمایشی را در مقابل «ملکه ویکتوریا» اجرا کرد.

 

[شاهدخت]

مردهایی که نمی توانستند صورت حساب ها و بدهی های خود را بپردازند، به بیگاری در چنین جاهایی محکوم می شدند. زن ها و بچه هایی که خانه ای نداشتند، برای کار و زندگی به نوانخانه ها می آمدند. بچه هایی که خانواده ای نداشتند و جلو در خانه ها رها شده بودند، روزهای زیاد و طولانی به کار در کارخانه های بطری شویی مشغول بودند. مطلب خوب و زیبایی درباره ی نوانخانه ها وجود ندارد که بتوان گفت. قهرمان ما، الیور تویست، در چنین جایی قدم به این دنیا گذاشت. از کتاب «الیور تویست»

 

[شاهدخت]

خواهران برونته




«برونته ها» در خانه ای مختص به کارکنان کلیسا در دشت های «یورکشایر» زندگی می کردند. همانطور که می دانید، آن ها سه خواهر بودند: «شارلوت»، زاده ی سال 1816؛ «امیلی»، زاده ی سال 1818؛ و «آن»، زاده ی سال 1820. آن ها نیز مانند «جورج الیوت»، برای انتشار اثر از نام های مستعار مردانه استفاده می کردند. داستان های «خواهران برونته» به دلیل پرداختی منحصر به فرد و بی سابقه به عواطف و احساسات، که تا پیش از آن چندان مرسوم و مورد اقبال نبود، توجهات جامعه ی ادبی و مخاطبین را به خود جلب کردند. همه ی آن ها در جوانی از دنیا رفتند اما در زمان حیات کوتاه خود، برخی از محبوب ترین و مشهورترین رمان ها در «ادبیات انگلیس» را نوشتند؛ رمان هایی همچون «جین ایر» اثر «شارولت»، «بلندی های بادگیر» اثر «امیلی»، و «مستأجر وایلدفل هال» اثر «آن».

 

[شاهدخت]

من و مری چه روزهای خوشی را سپری می کردیم. با وسایل خیاطی‌مان کنار بخاری می نشستیم، یا وسط تپه های بوته زار می پلکیدیم، یا پای درخت بید مجنون (که تنها درخت درست و حسابی باغ بود) ول می گشتیم، و با خودمان و پدر و مادرمان از خوشبختی آینده حرف می زدیم، از کارهایی که قرار بود بکنیم، جاهایی که قرار بود ببینیم، و چیزهایی که قرار بود بخریم. این دنیای جذابی که برای خودمان تصور می کردیم، هیچ مبنای محکمی نداشت جز ثروتی که منتظر بودیم بعد از تعبیر شدن آرزوهای تاجر محترم به طرف ما سرازیر شود. پدرمان هم دست کمی از ما نداشت. فقط وانمود می کرد که زیاد جدی نمی گیرد. از کتاب «اگنس گری»