غیرپارسی برترین نویسنگان در ادبیات آفریقا

[AsAl°]

تعریف ادبیات آفریقا می‌تواند پیچیده باشد. 54 ملت مختلف قاره‌ی آفریقا را تشکیل می‌دهند که هر کدام تاریخ، فرهنگ، قبایل و سنت‌های منحصربه‌فرد خود را دارند. این آثار می‌توانند شفاهی یا نوشتاری باشند، برخی به زبان‌های آفریقایی و آفریقایی-آسیایی و برخی دیگر به زبان‌های اروپایی که بر آنها تأثیر گذاشته‌اند. برخلاف ادبیات اروپایی و غربی، ادبیات آفریقا دارای آگاهی فراگیر است که بر استفاده‌ی هنرمندانه از کلمات به عنوان راهی برای آموزش حقایق مهم و یادآوری آنچه که اجدادشان زمانی از سر گذرانده اند، به جامعه خود یادآوری می‌کند.

نادین گوردیمر​

نادین گوردیمر در اسپرینگز آفریقای جنوبی به دنیا آمد. پدر و مادر او مهاجران یهودی بودند. پدرش اهل لتونی و مادرش اهل انگلیس بود. گوردیمر در نه سالگی شروع به نوشتن کرد و زمانی که اولین اثرش منتشر شد فقط 15 سال داشت. رمانی با عنوان محافظه‌کار (1974) به او پیشرفت بین‌المللی داد. گوردیمر در اوایل جنبش ضد آپارتاید شرکت داشت و چندین کتاب او توسط رژیم آپارتاید توقیف شد. گوردیمر از سال 1948 در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی زندگی و کار کرده است.


آثار نادین گوردیمر شامل رمان، داستان کوتاه و مقاله است. گوردیمر در طول دهه‌های 1960 و 1970 تعدادی رمان نوشت که در پس زمینه جنبش مقاومت در حال ظهور علیه آپارتاید اتفاق می‌افتد، در حالی که آفریقای جنوبی آزاد شده زمینه را برای آثار بعدی او فراهم می‌کند که در دهه 1990 نوشته شد. داستان افراد در ارتباط با محدودیت ها و چارچوب های بیرونی همواره در مرکز روایت های او قرار دارد. به طور کلی، آثار ادبی گوردیمر تصاویری غنی از توسعه تاریخی آفریقای جنوبی ایجاد می کند.

​

 

[AsAl°]

جان مکسول کوتسی​

جان ماکسول کوتسی، متولد 9 فوریه 1940 در کیپ‌تاون است که مجموعه‌ی وسیعی از نظرات و انتقادات آکادمیک، بیوگرافی و ادبی را به رشته‌ی تحریر درآورده است، اما بیشتر او را به‌خاطر مجموعه رمان‌هایش می‌شناسند.


در آغاز دهه 1960، کوتسی قبل از تحصیل در رشته‌ی ادبیات در دانشگاه تگزاس و سپس تدریس ادبیات انگلیسی در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو، به عنوان برنامه‌نویس کامپیوتر در انگلستان کار می‌کرد. در آن‌جا او سبک نوشتاری متمایز خود را تکامل بخشید: نثری ذهنی و اغلب معمایی، با مضمونی تکرارشونده از وقایعی که در اطرافش قرار دارد.


در سال 2002، سالی که کوتسی به استرالیا مهاجرت کرد، جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت نمود. در بخشی از اسناد جایزه‌ی نوبل آمده است: «علاقه‌ی کوتسی عمدتاً معطوف به موقعیت‌هایی است که در آن تمایز بین درست و نادرست، اگرچه واضح است، اما می‌توان دید که گاهی غیرقابل تشخیص می‌شود. در کشف ضعف و شکست است که کوتسی جرقه‌ی الهی را در انسان به تصویر می‌کشد.»

​

جی.ام کوتسی نویسنده‌ای است که داستان‌هایش در دوره‌ی خاصی لنگر انداخته نیست. او بی‌تردید یک نویسنده‌ی متفکر است که هرگز در گفتار و یا در عمل، برای اقبال مردم و فروش بیشتر آثارش دست رد به ارزش‌ها و سلایق خود نزده، حال آن‌که کتاب‌های او با ترجمه‌های مختلفی که در سرتاسر دنیا شده است، طرفداران بسیاری دارد.

 

[AsAl°]

نجیب محفوظ​

نجیب محفوظ که در سال 1911 در قاهره به دنیا آمد، نوشتن را از هفده سالگی آغاز کرد. اولین رمان او در سال 1939 منتشر شد و ده رمان دیگر قبل از انقلاب ژوئیه 1952 مصر نوشت، زمانی که او برای چندین سال از نوشتن دست کشید. با این حال، یک رمان در سال 1953 مجدداً منتشر کرد و ظهور سه‌گانه‌ی قاهره، بین‌القسرین، قصر‌الشوق، سکریا (میان قصرها، کاخ حسرت، قندخانه) در سال 1957 او را در سرتاسر جهان عرب به شهرت رساند. او تصویرگر زندگی سنتی شهری با کتاب «فرزندان گبلاوی» (1959) بود که شروعی دوباره برای نوشتنش محسوب می‌شود. در شاخه‌ای جدید که غالباً قضاوت‌های سیاسی را زیر تمثیل و نماد پنهان می‌کرد. از آثار این دوره‌ی دوم می‌توان به رمان‌های دزد و سگ‎ها (1961)، بلدرچین پاییزی (1962)، صحبت‌های کوچک روی نیل (1966) و میرامار (1967) و همچنین چندین مجموعه داستان کوتاه اشاره کرد. وی در سال 1988 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.


محفوظ تا سال 1351 به عنوان کارمند دولتی، ابتدا در وزارت اوقاف، سپس به عنوان مدیر سانسور در اداره‌ی هنر، به عنوان رئیس بنیاد حمایت از سینما و در نهایت به عنوان مشاور فرهنگی استخدام شد. او اکنون نویسنده‌ی نزدیک به سی رمان، بیش از صد داستان کوتاه و بیش از دویست مقاله است. نیمی از رمان‌های او به فیلم تبدیل شده است که در سراسر جهان عرب زبان پخش می‌شوند و داستان‌های او در سرتاسر دنیا ترجمه و چاپ می‌شوند.

 

[AsAl°]

یا جسی​

یا جسی در مامپونگ غنا به دنیا آمد و در هانتسویل آلاباما بزرگ شد. او مدرک لیسانس زبان انگلیسی را از دانشگاه استنفورد و مدرک نویسندگی‌اش را از کارگاه نویسندگان آیووا دریافت کرد، که باعث دریافت کمک هزینه‌ی تحصیلی تحقیقاتی ارشدبرای او شد. اولین رمان تحسین شده‌ی او، بازگشت به خانه (2016)، میراث برده‎ داری را بررسی می‌کند. این کتاب همچنین جایزه‌ی کتاب آمریکا در سال 2017، جایزه‌ی جان لئونارد از حلقه‌ی منتقدان کتاب ملی و جایزه‌ی همینگوی و PEN را برای اولین داستان تخیلی دریافت کرد. داستان‌های کوتاه جسی در نشریه‌های African American Review»»، «Gernica»، ««Callalo و «Granta» منتشر شده است که او را به عنوان بهترین رمان‌نویس جوان آمریکایی در سال 2017 معرفی کردند.

​

 

[AsAl°]

نورالدین فاراح​

نورالدین فاراح، (متولد 1945، بایدوا، سومالی) نویسنده‌ی سومالیایی معروف ادبیات آفریقا که به خاطر تخیل غنی و استفاده‌ی باطراوت و اغلب اتفاقی از زبان انگلیسی در نوشته‌هایش، معروف است. او مهم‌ترین نویسنده‌ی سومالیایی در اروپا و دیگر نقاط دنیا محسوب می‌شود.


فاراح فرزند یک بازرگان و شاعر معروف سومالیایی آلیلی فادوما است. او در اتیوپی و در مؤسسه‌ی Magistrale شهر موگادیشو در دوران استعمار تحصیل کرد. اگرچه زبان اصلی او سومالیایی، آمهری و عربی بود، اما انگلیسی و مقداری ایتالیایی را نیز آموخت. تصمیم او برای نوشتن به زبان انگلیسی، عمدتاً به خاطر ماشین تحریری که در دسترس او بود و در نهایت مخاطبان بین‌المللی‌اش بود. فاراح پس از کار در وزارت معارف، در دانشگاه پنجاب هند در رشته‌ی ادبیات و فلسفه تحصیل کرد. در آنجا او اولین رمان کامل خود را به نام «از یک دنده کج» (1970) نوشت. این کتاب تصویر عزم یک زن برای حفظ حیثیت خود را در جامعه‌ای مردسالار به تصویر می‌کشد که معتقد است «خدا زن را از دنده کج آفرید. و هر که بخواهد آن را صاف کند، آن را می شکند». این اولین اثر فمینیستی فاراح بود.

​

 

[AsAl°]

انگوگی واتیونگو​

نگوگی واتیونگو استاد برجسته‌ی ادبیات انگلیسی و تطبیقی در دانشگاه کالیفرنیا، در کنیا به سال 1938 در یک خانواده بزرگ دهقانی متولد شد. او در مدارس ابتدایی کاماندورا، مانگو و کینیوگوری تحصیل کرد. او هفت دکترای افتخاری به نام دی لیت (آلبرایت) دریافت کرده است و همچنین عضو افتخاری آکادمی ادبیات آمریکا است. واتیونگو یک روشنفکر چند جانبه، رمان‌نویس، مقاله‌نویس، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار، ویراستار، فعال دانشگاهی و اجتماعی است.


کنیای محل تولد و جوانی او مستعمره‌ی مهاجران بریتانیا بود. در دوران نوجوانی، او جنگ استقلال مائو مائو (1952-1962) را که قسمت اصلی تاریخی کنیای مدرن بود را زندگی کرد و این امر موضوع اصلی آثار اولیه‌اش را شکل داده است.

​

 

[AsAl°]

چینوا آچه‌به​

چینوا آچه‌به در سال 1930 در نیجریه به دنیا آمد. او در دهکده‌ی بزرگ اوگیدی، یکی از اولین مراکز تبلیغاتی انگلیکن در شرق نیجریه، بزرگ شد و فارغ‌التحصیل کالج دانشگاهی در ایبادان است.


فعالیت اولیه‌ی او در رادیو به‌طور ناگهانی در سال 1966 به پایان رسید، زمانی که او پست خود را به عنوان مدیر پخش خارجی در نیجریه در جریان تحولات ملی که منجر به جنگ بیافران شد، ترک کرد. آچه‌به به وزارت اطلاعات بیافرا پیوست و نماینده‌ی بیافرا در مأموریت‌های مختلف دیپلماتیک و جمع‌آوری سرمایه بود. او سپس استاد دانشگاه دیوید و ماریانا فیشر و استاد مطالعات آفریقایی در دانشگاه براون شد. وی بیش از 20 کتاب، رمان، داستان کوتاه، مقاله و مجموعه شعر نوشته که به 50 زبان مختلف ترجمه و چاپ شده‌اند.


چینوا آچه‌به افتخارات متعددی از سراسر جهان، از جمله کمک هزینه‌ی افتخاری آکادمی هنر و ادبیات آمریکا و همچنین دکترای افتخاری از بیش از 30 کالج و دانشگاه دریافت کرده است. او همچنین دریافت کننده‌ی معتبرترین جایزه‌ی نیجریه برای دستاوردهای فکری، جایزه‌ی شایستگی ملی نیجریه نیز بوده. او در سال 2007 برنده‌ی جایزه‌ی بین‌المللی من بوکر شد. وی در 22 مارس 2013 درگذشت.

​

 

[AsAl°]

چیماماندا انگزی آدیچی​

چیماماندا انگزی آدیچی در سال 1977 در نیجریه به دنیا آمد. او در رشته‌ی پزشکی و داروسازی در دانشگاه نیجریه تحصیل کرد و سپس به ایالات متحده رفت تا در دانشگاه ایالتی کانکتیکات شرقی در رشته‌ی ارتباطات و علوم سیاسی تحصیل کند. او مدرک کارشناسی ارشد خود را در نویسندگی خلاق از دانشگاه جان هاپکینز بالتیمور گرفت.


آدیچی پس از نوشتن شعر و یک نمایشنامه به نام عشق بیافرا (1998) چندین داستان کوتاه در مجلات ادبی منتشر کرد که برنده‌ی جوایز مختلفی شد. اولین رمان او، در سال 2003 منتشر شد که در آشفتگی سیاسی دهه‌ی 1990 نیجریه اتفاق می‌افتد، روایتی که از دیدگاه کامبیلی آچیکه 15 ساله روایت می شود. این کتاب در سال 2005 برنده جایزه‌ی نویسندگان مشترک‌المنافع شد و در فهرست نهایی جایزه‌ی اورنج سال 2004 برای داستان قرار گرفت.


ما همه باید فمینیست باشیم، یک مقاله‌ی مفصل و اقتباس شده از یک سخنرانی TEDx در سال 2012 است که در سال 2014 منتشر شد، پس از آن یک مانیفست فمینیستی در پانزده پیشنهاد را در سال 2017 منتشر کرد که جایزه‌‌ی بزرگ سال 2017 را برنده شد.


چیماماندا نویسنده‌ی متعهد و پرکاری است که زمان خود را بین نیجریه، جایی که به‌طور منظم در کارگاه‌های نویسندگی تدریس می‌کند و ایالات متحده تقسیم کرده است.

​

 

[AsAl°]

بن اکری​

بن اکری، شاعر، داستان‌نویس و مقاله‌‍نویس نیجریه‌ای، که از مادری ایگبو و پدری اوروبو متولد شد، دوران کودکی خود را در لندن گذراند و پدرش در رشته حقوق تحصیل کرد و در سال 1968 به همراه خانواده به نیجریه بازگشت. او ادبیات تطبیقی را در دانشگاه اسکس انگلستان خواند.

​

نوشته‌های اکری که از داستان‌های عامیانه و رویا نشأت گرفته‌اند، به تجربه‌ی خانواده‌اش از جنگ داخلی نیجریه نیز می‌پردازد. او که به عنوان ویراستار شعر برای مجله‌ی غرب آفریقا کار می‌کرد، کتاب‌های متعددی از جمله رمان هنرمند آزادی (2019) را نیز در همین دوران منتشر کرد. مجموعه داستان‌های کوتاه دعا برای زنده‌ها (2019)؛ داستان‌های آزادی (2009) زمانی برای رویاهای جدید (2011) مجموعه مقالات راهی برای آزاد بودن (1997) مجموعه شعر مرثیه‌ی آفریقایی (1992)، فیلمنامه‌ها و نمایشنامه‌هایی نوشته است. او همچنین افتخاراتی چون برنده‌ی جایزه بوکر ادبیات، جایزه کریستال مجمع جهانی اقتصاد، جایزه آگا خان داستان پاریس ریویو و همچنین دکترای افتخاری از دانشگاه وست مینستر و دانشگاه اسکس را دارد. اکری عضو انجمن ادبیات PEN و عضو هیئت مدیره‌ی تئاتر ملی سلطنتی و استاد مدعو ادبیات در دانشگاه لستر بوده است. همچنین همکاری مشترکی با انجمن هنرهای خلاق در ترینیتی کالج کمبریج نیز داشته و هم‌اکنون در لندن زندگی می‌کند