فلسفی برتولت برشت

[آیناز]

آهای آیندگان، شما که از دل توفانی بیرون می جهید

که ما را بلعیده است.

وقتی از ضعف های ما حرف می زنید

یادتان باشد

که از زمانه سخت ما هم چیزی بگویید.

به یاد آورید که ما بیش از کفشهامان کشور عوض کردیم

و میدانهای جنگ طبقاتی را با یأس پشت سر گذاشتیم،

آنجا که ستم بود و اعتراضی نبود.

 

[آیناز]

این را خوب می دانیم:

حتی نفرت از حقارت نیز

آدم را سنگدل می کند.

حتی خشم بر نابرابری هم

صدا را خشن می کند.

 

[آیناز]

آخ، ما که خواستیم زمین را برای مهربانی مهیا کنیم

خود نتوانستیم مهربان باشیم.

اما شما وقتی به روزی رسیدید

که انسان یاور انسان بود

درباره ما

با رأفت داوری کنید!

 

[آیناز]

من جاهایی را دیده ام که نزدیک به هفتاد سال ست جنگ به خود ندیده. مردم حتی اسم ندارند. همدیگر را نمی شناسند. اما در جاهایی که جنگ باشد، صورتحساب و دفتر و دستک مرتبی هست.

 

[آیناز]

اگر کوسه ها عقل داشتند !

بی شک مذهبی اختراع می کردند ،

و به ماهی ها یاد می دادند که:

زندگی واقعی در شکم کوسه ها

آغاز می شود...!

 

[آیناز]

داشتن عیب مهم نیست، حتی اگر به رفع آن هم نکوشند. اما پوشاندن عیب بد است. کسی که نتواند خودش را آن‌طور که هست نشان دهد، به خود ضربه زده است. اما کسی که خود را آن‌طور که نیست نشان می‌دهد به دیگران صدمه می‌زند. چه طور می‌تواند کسی در کنار تو به جنگ رود که عیب‌های تو را نمی‌داند. تلاش تو برای تظاهر به آنچه نیستی نیروی رزمت را تلف می‌کند.

 

[آیناز]

کسی که مبارزه کند، ممکن است شکست بخورد، ولی آنکه مبارزه نکند، شکست خورده هست.

 

[آیناز]

آنها که نانشان آماده است نمی‌خواهند بدانند نان چگونه پخته می‌شود و شکرگزار خداوند هستند تا نانوا؛ اما آنان که نان می‌پزند، می‌دانند تا چیزی را حرکت ندهی تکان نمی‌خورد.

 

[آیناز]

هفت سالی می شد که راه نرفته بودم

پزشک پرسید: این چوب ها چیست؟

گفتم: فلجم

گفت: آنچه تو را فلج کرده همین چوب هاست

سی*ن*ه خیز، چهار دست و پا قدم بردار و بیفت

چوب های زیبایم را گرفت

.پشتم شکست و در آتش سوزاند

حالا من راه می رم

اما هنوز هم وقتی به چوبی نگاه می کنم

تا ساعت ها، بی رمقم.

 

[آیناز]

شکست خوردگان امروز فاتحان فردایند