متفرقه بریتانیا، نویسندگان برجسته

[حنا نویس]

بریتانیا در طول تاریخ کهن خود، نویسندگان برجسته و تأثیرگذار پرتعدادی را به ادبیات جهان عرضه کرده که آثارشان، دوره های تاریخی مختلف و سبک های ادبی گوناگون را در بر می گیرد. برخی از مشهورترین نقل قول ها، شخصیت های داستانی که شهرتشان از کتاب ها فراتر رفته، و روایت هایی که دهه هاست مخاطبین را مسحور خود نگه داشته، توسط نویسندگان بریتانیایی به میراث ادبی دنیا افزوده شده است.

 

[حنا نویس]

ویلیام شکسپیر​

اکنون بیش از 450 سال از تولد «شکسپیر» می گذرد اما این شاعر و نمایشنامه نویس افسانه ای همچنان به عنوان شناخته شده ترین نویسنده ی بریتانیایی در نظر گرفته می شود. «شکسپیر» در آثارش حدود 1700 کلمه و اصطلاح جدید را به وجود آورد که هنوز در زبان انگلیسی به کار گرفته می شوند. او کار خود را به عنوان نمایشنامه نویس و بازیگر در لندن آغاز کرد، اگرچه زادگاهش شهر «استرادفورد» بود؛ شهری که هنوز بسیاری از نمایشنامه های «شکسپیر» در آن روی صحنه می رود. طبق اطلاعات موجود، «شکسپیر» در سال 1616 از دنیا رفت و اغلب دارایی هایش را برای دخترش «سوزانا» به ارث گذاشت.

 

[حنا نویس]

اطلاعات کمی درباره ی جنبه های مختلف زندگی «شکسپیر» و همچنین چگونگی شکل گیری زندگی حرفه ای او وجود دارد. تمام چیزی که از این اطلاعات می توان فهمید این است که «ویلیام شکسپیر» در طول 20 سال، نمایشنامه هایی را خلق کرد که گستره ی کامل عواطف و افکار انسان را به شکلی بی سابقه برای مخاطبین به تصویر می کشد.

 

[حنا نویس]

پدر، روز و شب آزارم می دهد؛ هر ساعتی به ناگاه یک رفتار بسیار زشت از او سر می زند که مایه ی دردسر همه می شود. من این را تحمل نخواهم کرد. شوالیه های ملتزم رکابش، خودسر شده اند و خودش سر هر چیز جزئی سرزنشمان می کند. وقتی که از شکار برگشت، با او حرف نخواهم زد؛ بگویید که ناخوشم. شما خوب می کنید اگر، برخلاف گذشته، در خدمتگزاری سستی نشان دهید؛ جوابگوی آن خودم خواهم بود. از کتاب «شاه لیر»

 

[حنا نویس]

جین آستین​

نوشتن درباره ی زنان در زمانه ی این نویسنده به هیچ وجه مرسوم نبود، به همین خاطر چندان تعجب برانگیز نیست که نویسنده ی توانایی که امروز با نام «جین آستین» می شناسیم، رمان هایش را بدون ذکر نام واقعی اش به انتشار می رساند. کتاب های او به زندگی قشر ثروتمند و طبقه ی متوسط جامعه ی انگلیس می پردازد.

 

[حنا نویس]

ابتدا کتاب «عقل و احساس» از راه رسید، اما همه ی آثار بعدی «آستین» نیز با موفقیت های گسترده همراه شدند؛ آثاری همچون کتاب های «اِما»، «منسفیلد پارک»، «ترغیب» و البته کتاب «غرور و تعصب» که «آستین» آن را «فرزند عزیز» خود نامید، و همچنان به عنوان یکی از پرطرفدارترین رمان ها در بریتانیا شناخته می شود.

 

[حنا نویس]

سیزده سال از مرگ لیدی الیوت گذشته بود و این دو نفر هنوز همسایه و دوست صمیمی بودند. یکی‌شان بیوه مرد ماند، و دیگری بیوه زن. لیدی راسل سن و سالی داشت، شخصیتش قوام پیدا کرده بود، و دستش هم حسابی به دهانش می رسید... خب، این که اصلا به فکر ازدواج مجدد نبود از نظر مردم مسئله ای به حساب نمی آمد، چون به طور کلی موقعی که زنی ازدواج مجدد می کند، مردم بی خود و بی جهت ناراحت می شوند، حتی بیشتر از موقعی که آن زن ازدواج مجدد نمی کند. اما مجرد ماندن سِر والتر، علل دیگری داشت... کافی است بدانیم که سِر والتر هم مثل هر پدر خوب دیگری (بعد از یکی دو بار ناکامی در خواستگاری های خیلی خیلی نامعقول) به خودش فخر می فروخت که محض خاطر دخترهای عزیزش مجرد باقی می ماند. از کتاب «ترغیب»

 

[حنا نویس]

چارلز دیکنز​

از «سرود کریسمس» گرفته تا «الیور تویست»، آشنا نبودن با داستان های ماندگار «دیکنز» کار سختی به نظر می رسد! این نویسنده یکی از نمادهای اصلی ادبیات در «دوره ی ویکتوریا» به حساب می آید. او در آثارش، سختی های زندگی معاصر را در قالب سرنوشت شخصیت هایی فراموش نشدنی به تصویر می کشید. «دیکنز» همچنین علاقه ی زیادی به تئاتر داشت—چه نوشتن و چه اجرا—و در سال 1851 نمایشی را در مقابل «ملکه ویکتوریا» اجرا کرد.

 

[حنا نویس]

مردهایی که نمی توانستند صورت حساب ها و بدهی های خود را بپردازند، به بیگاری در چنین جاهایی محکوم می شدند. زن ها و بچه هایی که خانه ای نداشتند، برای کار و زندگی به نوانخانه ها می آمدند. بچه هایی که خانواده ای نداشتند و جلو در خانه ها رها شده بودند، روزهای زیاد و طولانی به کار در کارخانه های بطری شویی مشغول بودند. مطلب خوب و زیبایی درباره ی نوانخانه ها وجود ندارد که بتوان گفت. قهرمان ما، الیور تویست، در چنین جایی قدم به این دنیا گذاشت. از کتاب «الیور تویست»

 

[حنا نویس]

خواهران برونته​

«برونته ها» در خانه ای مختص به کارکنان کلیسا در دشت های «یورکشایر» زندگی می کردند. همانطور که می دانید، آن ها سه خواهر بودند: «شارلوت»، زاده ی سال 1816؛ «امیلی»، زاده ی سال 1818؛ و «آن»، زاده ی سال 1820. آن ها نیز مانند «جورج الیوت»، برای انتشار اثر از نام های مستعار مردانه استفاده می کردند.