تبریک بزرگداشت شمس

[مبینای شهر قصه ها]

محمد بن علی بن ملک‌داد تبریزی، ملقب به شمس‌الدین، یا شمس تبریزی حدود سال ۵۸۲ هجری قمری از صوفیان مسلمان مشهور سده هفتم هجری است. شمس بسیار اهل سفر بود. او در ۲۶ جمادی‌الثانی ۶۴۲ (معادل ۶ دسامبر ۱۲۴۴ میلادی و ۱۶ آذر ۶۲۳ هجری خورشیدی) به قونیه رسید و با جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، شاعر بزرگ ایرانی، ملاقات کرد و با شخصیت نیرومند و نفس گرمی که داشت مولانا را دگرگون کرد. حسادت اطرافیان باعث می‌شود که شمس قونیه را چندین بار ترک کند و سرانجام در سال ۶۴۵ شمس تبریزی بی آنکه کسی آگاه شود قونیه را رها کرد و راه سفر در پیش گرفت؛ و دیگر کسی نشانی از او نیافت.

 

[پایان]

اندک اندک جمع مستان مي رسند
اندک اندک مي پرستان مي رسند

دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان مي رسند

 

[نیما نصر]

جملاتی از مقالات شمس

• راست نتوانم گفتن؛ که من راستی آغاز کردم، مرا بیرون کردند. اگر تمام راست گفتمی، به یکبار همه شهر مرا بیرون کردندی.
• چون به سوی کعبه نماز می‌باید کرد، فرض کن آفاق عالم جمله جمع شدند گرد کعبه حلقه کردند و سجود کردند. چون کعبه را از میان حلقه بگیری، نه سجود هر یکی سوی همدگر باشد؟ دل خود را سجود کرده‌اند.
• زبان پارسی را چه شده‌است؟ بدین لطیفی و خوبی، که آن معانی و لطافت که در زبان پارسی آمده‌است و در تازی نیامده است.

 

[BALLERINA]

رقص‌کنان گوی اگر چه ز زخم
در غم و در کوب و کشاکش بُوَد

سابقِ ميدان بُوَد او لاجَرَم
قبله‌ی هر فارسِ مه وش بُوَد