حقوق بین‌الملل بندهای هاردشیپ و فورس ماژور در توافقنامه های بین المللی سرمایه گذاری مشترک نفتی

[Zohre☆]

بندهای هاردشیپ و فورس ماژور در توافقنامه های بین المللی سرمایه گذاری مشترک نفتی ​

تعریف فورس ماژور و هاردشیپ


بندهای فورس ماژور و هاردشیپ برای استفاده در قراردادها برای مقاصد متفاوت طراحی شده اند. در معنای سنتی، بندهای فورس ماژور برای حل مشکلات برخاسته از وقایعی که ورای کنترل طرفین قرارداد است آورده می شوند. این بندها معمولا به طرفین این حق را می دهند

 

[Zohre☆]

که فسخ یا تعلیق قرارداد را مطالبه کنند. بنابراین، اخیرا یک بند فورس ماژور به عنوان بندی تعریف می شود که "به طرفین حق تعلیق یا فسخ قرارداد در صورت وقوع رویدادی را می دهد که ورای کنترل طرفین است و مانع از اجرای قرارداد شده و یا آن را به تاخیر می اندازد".

 

[Zohre☆]

موسسه بین المللی یکسان سازی حقوق خصوصی (UNIDROIT)، تحت ماده 7.1.7 اصول قراردادهای تجاری بین المللی، بازنویسی قوانین و اصول پذیرفته شده فعلی قانون قرارداد بین المللی، فورس ماژور را اینگونه تعریف می کند:

 

[Zohre☆]

به رسمیت شناختن مفهوم تغییرات در شرایط به این معنا نیست که طرفین حق دارند قرارداد را با مذاکره مجدد تغییر دهند. این مفهوم به این معناست که طرفین توافقنامه های گاز و نفت، حتی زمانیکه توجه زیادی به انتخاب یک چارچوب حقوقی به خوبی تعریف شده

 

[Zohre☆]

که مفهوم تغییرات در شرایط را به رسمیت می شناسد صورت می گیرد، نباید انتظار داشته باشند که شرایط قراردادی آن ها به سادگی قابل تغییر باشند. این امر مرا براین داشت که ابزار دیگری پیدا کنم که طرفین توافقنامه های نفت و گاز بتوانند برای ترغیب مذاکره مجدد به آن تکیه کنند

 

[Zohre☆]

مثلا بندهای هاردشیپ و فورس ماژور. بر اساس تاریخچه مطالعات، بندهای هاردشیپ به وضوح می توانند به مذاکره مجدد بپردازند اما دیدگاه سنتی مبتنی بر این است که بندهای فورس ماژور به تعلیق یا فسخ قراردادها می پردازند. با این حال، من استدلال کرده ام که گرچه واکنش سنتی تعلیق یا فسخ قرارداد بود، یک واکنش محتمل دیگر می تواند مذاکره مجدد باشد.