خبری بهبودی سعید بیابانکی پس از عملی سخت

[Puyannnn]

سعید بیابانکی شاعر و طنزپرداز ایرانی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

حافظ می فرماید: نه من ز بی «عملی» در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی «عمل» است...!
سلام رفقا، نترسید لباس عافیت است، و در واقع لباس پیش از عافیت.
دوستان نزدیک و فک و فامیل می دانند که من چند ماهی است دچار آسیب در دیسک کمر هستم، نگفتم دیسک کمر دارم چون اغلب جک وجانورهای مهره دار دیسک کمر دارند!

 

[Puyannnn]

اولین بار که عکس «ام آر آی» را پزشک دید گفت: دیسک خفیف است و با استخر و فیزیوتراپی حل می شود. پزشک دیگری گفت: چه کسی گفته دیسک است؟ این نارسایی غضروف است و مادر زادی، چند تا نرمش یادت می دهم و یک جفت کفی طبی هم تجویز می کنم، بعد از دو هفته برو از زندگی لذت ببر،پزشک دیگری گفت: عمل لازم نیست با لیزر و طب سوزنی و فیزیو تراپی و شوک خوب می شوی، یک پزشک دیگر هم تا عکس ام آر آی را دید گفت عمل لازم داری! و من در این مدت فقط درد کشیدم.آن هم از نوع وحشتناک،قادر به راه رفتن و نشستن و رانندگی نبودم.یک روز در بیمارستان به بنده خدایی گفتم درد سیاتیک بد کوفتی است،آن عزیز گفت: درد همه جورش بد است الّا درد عشق.و من گفتم نکند درد عشقی کشیده ای که نپرس؟ و او خندید. من به این نتیجه رسیدم که عکس ام آر آی شباهت زیادی به شعر حافظ دارد که هر بزرگواری یک جور تفسیر می کند و:
شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است...
از نظرات پزشکان هم فهمیدم که گاه نظر اقلیت بر اکثریت می چربد،عین اتفاقات سیاسی اجتماعی فرهنگی یکی دو سال اخیر.
من طی این چند ماه هی درد کشیدم و هی مقاله در خصوص دیسک کمر،ستون فقرات،عصب سیاتیک،کایروپراکتیک خواندم،کلی کلیپ جراحی و عکس دیدم و کلی عکس ام آر آی تحلیل کردم و حالا خودم یک پا مشاور دیسک کمرم البته با تعیین وقت قبلی!
البته حسین یاتاقان گنده لات محل جمله ای دارد که پشت تریلی اش نوشته بود:
«مرد که درد نکشه،عاشق نشه،اجباری نره و حبس نکشه مرد نیست!»
در این چند ماه کلی راه نرفته،کلی پیاده روی گز نکرده وکلی خیابان نوردی از کوچه ها و پارک ها و خیابان ها طلب دارم که باید وصول کنم،
اولین بار بود به اتاق عمل می رفتم و بیهوشی را تجربه می کردم.تجربه ای عجیب و تجربه ای تاریک،نه به خواب شباهت داشت نه به کما نه به زندگی پس از زندگی عباس موزون.فقط خاموشی مطلق. به قول سید حسن حسینی:
هیچ ک.س داد من از فریاد جان‌فرسا نداد
عاقبت خاموشی مطلق به فریادم رسید...

از خدای رحمان بسیار ممنونم، از پزشکان و کادر درمان بیمارستان مهر تهران سپاسگزارم که بسیار کاربلد و مهربان بودند،خاصه از دکتر «هدایت راعی» متخصص مغز و اعصاب و جراح ستون فقرات که مرا به تنظیمات کارخانه برگرداند...!