موضوع نویسنده
- Nov
- 2,330
- 13,780
- مدال‌ها
- 3
هیچ - 1388
نویسنده و کاگردان: عبدالرضا کاهانی
فیلم «هیچ» درباره ی مردی با اشتهای سیری ناپذیر و خوش‌خوراکی است که قصد دارد با زنی ازدواج کند که بچه‌های زیادی دارد و فقیر است و این ازدواج بهانه‌ای باشد که دیگران به پر خوری او دیگر گیر ندهند. کاهانی که با فیلم «بیست» جایزه‌های داخلی و خارجی زیادی را دریافت کرده بود با دومین فیلم بلند خود یعنی «هیچ»، طنزی تلخ و ابزورد را ساخته است. فیلمی‌که زندگی قشر فرودست جامعه را به تصویر می‌کشد. تصاویری که می‌تواند هم مارا بخنداند یا مانند بعضی از سکانس‌ها با احساسات ما بازی کند.
این فیلم با سانسور در ایران کران شد اما همچنان مجوز نمایش در خارج از کشور را ندارد. پس از این فیلم بود که قانون دریافت مجوز خارجی برای نمایش فیلم‌ها در خارج از ایران وضع شد و این اولین فیلمی بود که مجوز خارجی دریافت نکرد. «هیچ» تنها در یک سانس در جشنوارهٔ بیست و هشتم فیلم فجر برای اهالی مطبوعات نمایش داده شد که با استقبال رو‌به‌رو گردید. معاونت سینمایی که پیش از آن هیچ را به خاطر سیاه‌نمایی توقیف اعلام کرده بود، ترجیح داد آن را رفع توقیف کند و در نوروز ۱۳۸۹ در سینماها اکران شد.
«هیچ» یک رئالیسم اجتماعی است و در آن حقایقی بر ملا می‌شود که بیشتر مختص قشر فرودست است. قشری که کار می‌کند، زحمت می‌کشد، با جامعه‌ی مدرن تقریبا بیگانه و و از قدیم میل به سنت گرایی داشته است. مولفه‌هایی که در فیلم به خوبی دیده می‌شود مانند: نیت کردن دختر برای تکان خوردن بچه ی درون شکم یا فوتبال بازی نکردن یکتا، که از نگاه نادر و شوهرش کاری خلاف عقل و شرع است. فیلم حتی در نام خود اشاره‌ای از ابزورد را در خود دارد.
بعضی‌ها گمان می‌کنند که اثر کاهانی فاقد معنا و بسیار پوچ است اما اگر با ریشه یابی دقیق به فیلم بنگریم متوجه می‌شویم که کاراکتر‌های هیچ، در لا به لای دیالوگ‌های خود حرف‌هایی می‌زنند که ریشه در تفکر عمیق دارد.حتی کادر بندی‌های دوربین دارای معناهای متعددی است برای مثال موقعی که نادر از خانه ی عفت فرار می‌کند نمای متحرک زیبایی از بالای در داریم که نشان‌دهنده‌ی بیهودگی و بی مصرفی وی است. نکته دیگری که در فیلمنامه بسیار قوت دارد، سیری ناپذیری انسان است. یعنی با بر آورده شدن باری از خواسته‌هایش، نیازهای جدید در وی شکوفا و در نتیجه به‌دنبال برآورده کردن خواسته‌هایش می‌رود.
نویسنده و کاگردان: عبدالرضا کاهانی
فیلم «هیچ» درباره ی مردی با اشتهای سیری ناپذیر و خوش‌خوراکی است که قصد دارد با زنی ازدواج کند که بچه‌های زیادی دارد و فقیر است و این ازدواج بهانه‌ای باشد که دیگران به پر خوری او دیگر گیر ندهند. کاهانی که با فیلم «بیست» جایزه‌های داخلی و خارجی زیادی را دریافت کرده بود با دومین فیلم بلند خود یعنی «هیچ»، طنزی تلخ و ابزورد را ساخته است. فیلمی‌که زندگی قشر فرودست جامعه را به تصویر می‌کشد. تصاویری که می‌تواند هم مارا بخنداند یا مانند بعضی از سکانس‌ها با احساسات ما بازی کند.
این فیلم با سانسور در ایران کران شد اما همچنان مجوز نمایش در خارج از کشور را ندارد. پس از این فیلم بود که قانون دریافت مجوز خارجی برای نمایش فیلم‌ها در خارج از ایران وضع شد و این اولین فیلمی بود که مجوز خارجی دریافت نکرد. «هیچ» تنها در یک سانس در جشنوارهٔ بیست و هشتم فیلم فجر برای اهالی مطبوعات نمایش داده شد که با استقبال رو‌به‌رو گردید. معاونت سینمایی که پیش از آن هیچ را به خاطر سیاه‌نمایی توقیف اعلام کرده بود، ترجیح داد آن را رفع توقیف کند و در نوروز ۱۳۸۹ در سینماها اکران شد.
«هیچ» یک رئالیسم اجتماعی است و در آن حقایقی بر ملا می‌شود که بیشتر مختص قشر فرودست است. قشری که کار می‌کند، زحمت می‌کشد، با جامعه‌ی مدرن تقریبا بیگانه و و از قدیم میل به سنت گرایی داشته است. مولفه‌هایی که در فیلم به خوبی دیده می‌شود مانند: نیت کردن دختر برای تکان خوردن بچه ی درون شکم یا فوتبال بازی نکردن یکتا، که از نگاه نادر و شوهرش کاری خلاف عقل و شرع است. فیلم حتی در نام خود اشاره‌ای از ابزورد را در خود دارد.
بعضی‌ها گمان می‌کنند که اثر کاهانی فاقد معنا و بسیار پوچ است اما اگر با ریشه یابی دقیق به فیلم بنگریم متوجه می‌شویم که کاراکتر‌های هیچ، در لا به لای دیالوگ‌های خود حرف‌هایی می‌زنند که ریشه در تفکر عمیق دارد.حتی کادر بندی‌های دوربین دارای معناهای متعددی است برای مثال موقعی که نادر از خانه ی عفت فرار می‌کند نمای متحرک زیبایی از بالای در داریم که نشان‌دهنده‌ی بیهودگی و بی مصرفی وی است. نکته دیگری که در فیلمنامه بسیار قوت دارد، سیری ناپذیری انسان است. یعنی با بر آورده شدن باری از خواسته‌هایش، نیازهای جدید در وی شکوفا و در نتیجه به‌دنبال برآورده کردن خواسته‌هایش می‌رود.
