جهانگردی بهترین مکان‌ها برای سفر در آمریکای مرکزی و جنوبی در سال ۲۰۲۵

[MAHROKH]

هر وقت از ما این سؤال پرسیده می‌شود که «به کجا باید در آمریکای مرکزی یا جنوبی سفر کنم؟»، پاسخ دادن فوری به آن کار ساده‌ای نیست. البته، برخی ویژگی‌های مشترک این منطقه را به هم پیوند می‌دهند. از بلیز تا شیلی، ترکیب شگفت‌انگیزی از فرهنگ‌های بومی، استعمارگران اروپایی، و مهاجران جدیدتر، همه چیز را از آشپزی گرفته تا معماری شکل داده است. در این میان، نوعی شور و نشاط هم وجود دارد — شادی‌ای بی‌پرده که هم در زندگی روزمره و هم در جشن‌های ویژه موج می‌زند، و بسیاری از بازدیدکنندگان را بی‌اختیار به خود جذب می‌کند.

با این حال، فراتر از این نقاط مشترک، آنچه بهترین مکان‌ها برای بازدید در آمریکای مرکزی یا جنوبی را تعریف می‌کند، بسیار شخصی است. شما از این سرزمین غنی و متنوع چه می‌خواهید؟

آیا مثلاً در رؤیای مکان‌های پنهان موج‌سواری هستید؟ جاهایی که هر طلوع خورشید انگار تنها برای شماست، و غروب‌ها را در خانه‌های ییلاقی بادخورده‌ای می‌گذرانید که در میان درختان اویتی جنگل‌های آتلانتیک برزیل پنهان شده‌اند؟ یا شاید آن شلوغی فروشنده‌های غذای خیابانی در بولیوی که آب‌میوه‌های ترش تخمیرشده و خوراک‌های اجدادی مقوی می‌فروشند، شما را وسوسه می‌کند تا بلیت پرواز بگیرید؟ شاید هم امکان قایق‌سواری در منطقهٔ سخت‌گذر چاکو در آرژانتین شما را جذب می‌کند، جایی که جگوارهای گریزان و مورچه‌خوارهای غول‌پیکر در محیطی پرغبار رفت‌وآمد دارند. هر منظره‌ای که شما را به وجد می‌آورد — چه جنگل‌های بتنی باشند و چه واقعی، چه مقصدهای شناخته‌شده و چه نوظهور — در این‌جا پیدا می‌شود.

شاید تنها راه پاسخ دادن به این سؤال دشوار که بهترین مکان برای بازدید در آمریکای مرکزی یا جنوبی کجاست، این باشد که بگوییم کدام مکان‌ها در سال ۲۰۲۵ بیش از همه حس فوریت دارند. چه به خاطر مکان‌های جدید برای اقامت (پناهگاه موج‌سواری ایتاکاره در برزیل با ویلاهای شیک تازه در ساحل)، چه به خاطر رستوران‌های تازه و هیجان‌انگیز (لاپاز بالاخره در کانون توجه قرار گرفته، با رستوران‌هایی نوآورانه به سرپرستی سرآشپزها)، و چه به خاطر مسیرهای جدید دسترسی (سفاری‌های رودخانه‌ای برای نخستین بار منطقهٔ دورافتادهٔ چاکو را قابل دسترسی کرده‌اند). این‌ها مکان‌هایی هستند که به خاطر ترکیب چشم‌گیرِ جذابیت همیشگی و تازگی‌های هیجان‌انگیز، بهترین مقاصد سفر در آمریکای مرکزی و جنوبی در سال ۲۰۲۵ به شمار می‌آیند.

 

[MAHROKH]

El Impenetrable National Park, Argentina​

 

[MAHROKH]

در گرن چاکو – منطقه‌ای با بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ مایل مربع جنگل خشک که بخش‌هایی از پاراگوئه، بولیوی، آرژانتین و برزیل را در بر می‌گیرد – دمای هوا در تابستان می‌تواند به بالای ۱۰۰ درجه فارنهایت برسد. در میان درختان کبرچو، جگوارها و مورچه‌خوارهای غول‌پیکر در رفت‌وآمدند، در حالی‌که کایمن‌های سیاه به آرامی روی سطح رودخانه برمخو شناورند. شاید پیش‌تر به پاتاگونیا یا آمازون یا گالاپاگوس سفر کرده باشید، اما چاکو – که یکی از سریع‌ترین نرخ‌های از بین رفتن جنگل را دارد – همچنان از مسیرهای معمول گردشگری دور مانده است. تنها در سال ۲۰۲۲ بود که مسیرهای پیاده‌روی و اقامتگاه‌های روستایی در این منطقه ظاهر شدند. از آن زمان تا کنون، شرایط به‌سرعت تغییر کرده است و در سال ۲۰۲۵، ال ایمپنه‌ترابله، پارک ملی واقع در دل گرن چاکو، سافاری‌های سه‌روزه رودخانه‌ای همراه با اقامتگاه‌های گلمپینگ در طول مسیر ارائه خواهد داد؛ فرصتی برای بازدیدکنندگان تا این محیط در حال تغییر را تجربه کرده و در عین حال به حفاظت از آن کمک کنند — با کمی آسایش بیشتر.

رزرو اقامت برای سال ۲۰۲۵ در «گلمپینگ لوس پالمارس»، اقامتگاهی تازه‌تأسیس در غرب پارک، اکنون باز است؛ و با وجود تنها چهار چادر لوکس موجود، بهتر است هرچه زودتر چادر خود را رزرو کنید. روزهای خود را با قایق‌سواری در این آبراه‌ها، اسب‌سواری برای دیدن تاپیرها، و آشنایی با جوامعی بگذرانید که در هماهنگی با این محیط سخت و وحشی زندگی می‌کنند.

 

[MAHROKH]

چطور برنامه‌ریزی کنیم: ابتدا با پرواز به بوئنوس آیرس بروید، سپس با یک پرواز حدوداً ۹۰ دقیقه‌ای خود را به «رزیستنشیا» یا «کوری‌ینتس» برسانید. از آن‌جا باید حدود چهار ساعت با خودرو برانید تا به ورودی پارک «لا آرمونیا» برسید. می‌توانید از اقامتگاه گلمپینگ جدید به‌عنوان پایگاه اصلی خود استفاده کنید یا با اتصال اقامتگاه‌های مختلف، مسیر دایره‌ای در سراسر پارک طی کنید.

برای بازدید، فصل خشک بین ماه‌های ژوئن تا نوامبر را انتخاب کنید؛ زمانی که دما بسیار قابل‌تحمل‌تر است (میانگین حدود ۷۲ درجه فارنهایت) و از باران‌هایی که پشه‌ها را جذب می‌کنند، خبری نیست.

 

[MAHROKH]

Emerald Coast, Nicaragua​

 

[MAHROKH]

در سال ۲۰۱۳، اولین اقامتگاه لوکس نیکاراگوئه در ساحل زمردی افتتاح شد. نام آن «موکول» بود، که در زبان تسوتسیل — یکی از زبان‌های بومی مایایی — به‌معنای «راز» است. و واقعاً هم بیش از یک دهه این مکان چیزی شبیه به یک راز باقی ماند: تعداد اندکی از بازدیدکنندگان به این بخش خلوت از ساحل اقیانوس آرام سر می‌زدند — بیشترشان کوله‌گردهایی بودند که در اقامتگاه‌های بسیار ارزان می‌ماندند، موج‌سوارانی که مجذوب وعدهٔ ۳۰۰ روز باد ساحلی در سال شده بودند، یا گلف‌بازانی که به هیچ‌وجه قصد ترک اقامتگاه را نداشتند.

اما دهان‌به‌دهان گشتنِ این خبر باعث شد مسافران آگاه به جاهایی مثل «سن خوآن دل سور» بروند — جایی که گروه بین‌المللی هتلداری Apogeo Collective اقامتگاه هنرمندان و مهمان‌سرایی را راه‌اندازی کرده که بر سفرهای جامعه افراد رنگین‌پوست تمرکز دارد — یا به شهرک‌های کوچک‌تری مثل «ال ترانسیتو» و «ال گیگانته» سر بزنند.

اکنون اما بخش زیادی از این منطقه در آستانهٔ دگرگونی‌ای چشمگیر قرار دارد، با ساخت بزرگراه «کستانرا» که قرار است در سال ۲۰۲۵ تکمیل شود. این بزرگراه بیش از ۲۰۰ مایل از ساحل اقیانوس آرام را به هم وصل می‌کند و دسترسی به جاهایی مثل Hide and Seek Resort — که در سال ۲۰۲۴ در «پوپویو» افتتاح شد — را به‌طرز چشم‌گیری آسان‌تر خواهد کرد. این اقامتگاه در حال حاضر جوانانی را جذب کرده که به‌دنبال ترکیبی از راحتی تعطیلات موج‌سواری با سبک و آسایش یک هتل بوتیک هستند.

مالکین Hide and Seek، «امیلیا میلر» و «دنیل شِید»، اصالتی استرالیایی دارند و در سوئیت‌های استخردار این مجموعه، نوعی مینیمالیسم سفید و شسته‌رفته که یادآور بایرون بِی است به چشم می‌خورد. تقویم اقامتگاه نیز پر است از دوره‌های موج‌سواری حرفه‌ای به رهبری موج‌سواران مشهوری چون «نیکه میلر» و «لوک ایگن»، که توجه موج‌سواران جدی را جلب کرده است.

اقامتگاه Hide & Seek، همراه با «رانچو سانتانا» که در نزدیکی آن قرار دارد، تنها چند قدم با «پلایا جیکلیته» فاصله دارد — ساحلی وسیع با ماسه‌های طلایی، جایی که اسب‌سواران هنگام غروب، در آب‌های کم‌عمق تاخت می‌زنند. حتی در فصل شلوغ هم این ساحل نسبتاً خلوت باقی می‌ماند. تصورش را بکنید: تولوم مکزیک، قبل از ازدحام بیش‌ازحد گردشگران؛ یا سانتا ترزا در کاستاریکا، بدون جمعیت زیاد. حالا وقت آن است که شما هم پیش از همه از این راز باخبر شوید.

 

[MAHROKH]

چطور برنامه‌ریزی کنیم: ابتدا به پایتخت نیکاراگوئه، ماناگوا، پرواز کنید، سپس با تاکسی خود را به هتل‌تان برسانید. در ژوئیه ۲۰۲۴، شرکت هواپیمایی اسپیریت تغییر مثبتی در برنامهٔ پروازهای خود ایجاد کرد و پرواز شبانه از میامی به ماناگوا را با پروازی در بعدازظهر جایگزین کرد که تجربه‌ای دلپذیرتر برای مسافران فراهم می‌کند. خطوط هوایی American و United نیز دسترسی به این منطقه را گسترش داده‌اند و پروازهای بدون توقف از هیوستون و میامی به ماناگوا برقرار کرده‌اند، که سفر به این نوار بکر از ساحل اقیانوس آرام را از همیشه آسان‌تر کرده است.

فصل خشک بین ماه‌های نوامبر تا آوریل است، هرچند در اوج این بازه، هوا می‌تواند بسیار گرم و پر باد باشد — شرایطی عالی برای موج‌سواری، اما نسبتاً شدید برای فعالیت‌های خشکی. در بخش جنوبی ساحل زمردی، فصل بیرون آمدن لاک‌پشت‌ها از تخم از سپتامبر تا مه ادامه دارد، و اوج آن بین اکتبر تا ژانویه است.

 

[MAHROKH]

Itacaré, Brazil​

 

[MAHROKH]

احاطه‌شده با نزدیک به دو دوجین ساحل و هزاران هکتار از جنگل اطلس، شهر ساحلی ایتاکاره مدت‌هاست که به‌عنوان بهشتی پنهان برای موج‌سواران و سلبریتی‌هایی که به دور از هیاهو سفر می‌کنند — مانند لئوناردو دی‌کاپریو و ژیزل بوندشن — شناخته می‌شود. موقعیت دورافتاده‌اش در «ساحل کاکائو» — که به‌دلیل مزارع کاکائویی که در قرن بیستم برای منطقه ثروت به ارمغان آوردند به این نام شهرت یافته — باعث شده این مکان از مسیر گردشگران عمومی دور بماند. برای رسیدن به آن باید به بندر ایله‌ئوس پرواز کنید، جایی که فرودگاه تازه‌گسترش‌یافتهٔ خورخه آمادو ظرفیت پروازهای مستقیم روزانه از شهرهای بزرگی مثل سائو پائولو را دو برابر کرده است؛ و سپس باید ۹۰ دقیقه به سمت شمال رانندگی کنید، در مسیری پرپیچ‌وخم که از کنار پارک ملی سرا دو کوندورو می‌گذرد.

این دسترسی آسان‌تر باعث شده جمعیت بوهمیایی که پیش‌تر به مقصد محبوب «ترانکوسو» در باهیا سفر می‌کردند، اکنون به سمت شمال و به ایتاکاره بیایند — مجذوب هتل‌های اکولوژیک شیک، سواحل بکر، و ماجراجویی‌های گوناگون در فضای باز: از پرنده‌نگری گرفته تا قایق‌سواری در میان جنگل‌های مانگرو.

جولیانا گیوتو، طراح سابق اهل سائو پائولو، و همسرش دانیل لیما، موج‌سوار حرفه‌ای سابق اهل ایتاکاره، بنیان‌گذاران هتل بوتیک Barracuda با ۹ اتاق هستند که در سال ۲۰۱۳ به‌همراه گروهی از دوستان سوئدی‌شان آن را افتتاح کردند. در پایان سال ۲۰۲۴، این هتل دو سوئیت جدید و مفهومی بازطراحی‌شده از بار و رستوران خود را افتتاح خواهد کرد؛ مفهومی که از درخت بومی «اویتی» الهام گرفته — درختی بومی در جنگل اطلس که میوه‌ای پالپ‌دار شبیه به انبه تولید می‌کند.

این گروه همچنین مالک هتل و ویلاهای Barracuda Hotel & Villas هستند که در زمینی به مساحت ۶۴ هکتار در حاشیه ایتاکاره قرار گرفته است. در اوایل سال ۲۰۲۶، آن‌ها مجموعه‌ای از ۱۹ بانگالوی بسیار لوکس را معرفی خواهند کرد که بالای سایه‌بان درختان تاپیریرا، کاپوک و انجیر ساخته شده‌اند — برخی از آن‌ها دارای تراس‌های وسیع و استخرهای خصوصی هستند. با این حال، تنها ۱۰ درصد از کل زمین توسعه یافته خواهد بود؛ بقیه به‌عنوان منطقهٔ حفاظت‌شده باقی می‌ماند.

با این‌ حال، در باهیا ساحل همیشه جاذبهٔ اصلی است. اگر می‌خواهید در یکی از بهترین سواحل شنی ایتاکاره اقامت کنید، کافی‌ست سری به Txai Resort & Spa Itacaré بزنید؛ مزرعه‌ای سابقِ نارگیل که در ساحل مشهور «پرایا د ایتاکارزینیو» قرار دارد، و قرار است تا پایان سال ۲۰۲۶ ده ویلای لوکس بازسازی‌شده را افتتاح کند.

راه دیگری برای کشف خط ساحلی درخشان باهیا؟ سفر دریایی با شرکت اکتشافی Swan Hellenic. این شرکت در اکتبر ۲۰۲۴ دو مسیر جدید راه‌اندازی کرده است. این سفرها که چهار یا شش شب به طول می‌انجامند، از پایتخت سالوادور با کشتی تفریحی SH Vega — با ظرفیت تنها ۱۵۸ مسافر — به سمت جنوب حرکت می‌کنند و توقفی در ایتاکاره دارند تا مسافران از خیابان‌های رنگارنگ این شهر ساحلی دیدن کنند.

 

[MAHROKH]

چگونه برنامه‌ریزی کنیم: سفرتان را با کشف گنجینه‌های بیشتری از ایالت باهیا گسترش دهید — از سالوادور شروع کنید، گهواره‌ای پرجنب‌وجوش از فرهنگ آفرو-برزیلی. این شهر چندین بار در هفته پرواز مستقیم با شرکت هواپیمایی Azul به ایله‌ئوس ارائه می‌دهد، جایی که هتل‌تان می‌تواند ترانسفر با خودرو برای مسیر ۹۰ دقیقه‌ای تا ایتاکاره را برایتان هماهنگ کند.

از دیگر نقاط دیدنی منطقه می‌توان به جزایر زیبای خلیج کامامو و شهر ایله‌ئوس اشاره کرد — جایی که خانهٔ سابق نویسندهٔ مشهور برزیلی، خورخه آمادو، قرار دارد.

برای بهره‌بردن از هوای ایده‌آل ساحلی و جشن‌های کارناوال، بازدید در ماه‌های فوریه یا مارس را در نظر بگیرید.