مجموعه اشعار بیژن ترقی

[~Fateme.h~]

بیژن ترقی

 

[~Fateme.h~]

(الهی)

اگر عشق باشد گناهی الهی
سراپا گناهم الهی الهی

در آتش کشیدند جان و دلم را
سیه دیدگان ، با نگاهی الهی

نشان ده ره کعبه‌ی عاشقان را
به مجنون گم‌کرده راهی الهی

چو آیینه گیرد غبار ملامت
دل دردمندم به آهی الهی

 

[~Fateme.h~]

اگر راه میخانه هم بسته باشد
کجا رو کند بی پناهی الهی

به شب‌های تنهایی و تیره روزی
بیفروز دل را ، به ماهی الهی

شدم غرقه در بحر عشق و نیامد
به یاری مرا پرّ کاهی الهی

یک امشب به داد دل بی‌کسم رس
که غم ، آمده با سپاهی الهی.

"بیژن ترقی"

 

[~Fateme.h~]

(مستانه)

امشب شده‌‌ام مسـ*ـت که مستانه بگریم
بگذار شبی گوشه‌ی میخانه بگریم

زآن آمده‌ام مسـ*ـت درین میکده کامشب
بر قهقه‌ی ساغر و پیمانه بگریم

افسانه‌ی دل، قصه‌ی پر رنج و ملالی‌ست
بگذار بر این قصه و افسانه بگریم

 

[~Fateme.h~]

امشب ز چه رو در وطن خویش غریبم
خواهم که در این شهر غریبانه بگریم

طفل دل من باز تو را می‌طلبد باز
بگذار بر این طفل ، یتیمانه بگریم

ای عقل تو بر عاشق دیوانه بخندی
من نیز به هر عاقل و فرزانه بگریم

آن طایر زیبای مرا بال ببستند
شب ها به پَر افشانی پروانه بگریم

"بیژن ترقی"

 

[~Fateme.h~]

(گل)

گريه می‌گيردم از بيهوده خنديدن گل
كه همين خنده شود خود سبب چيدن گل

چه نيازی‌ست به چيدن ، كه دل انگيز تر است
بر سر ساقه ی فيروزه نشان ، ديدن گل

چمن و باغ و درختان ، همه در وجد آيند
زين به هر سوی گراییدن و رقصيدن گل

آنقدر زود شود پرپر و بر باد رود
كه نماند به كسی فرصت بوییدن گل