آموزشی تاثیر گذاری شعر و ارتباط سریع با مخاطب

[HAN]

هدفتان را مشخص کنید: کلیشه سازی نکنید .استعاره نو خلق کنید. مخاطب چیزی را میخواد که از شنیدن شگفت زده بشود. در غیر این صورت آنطور که باید ذهنش درگیر اثر ما نخواهد شد.

 

[HAN]

جنبه هایی را بیابید که از نظر عاطفی مهم اند.شاعران همواره میکوشند تا از تصویر های ذهنی متنوعی استفاده کنند تا احساسات را تحریک کنند و الهام بخش باشند:توجه ب جزئیات کلیدی میتواند به ارائه تصویر ذهنی قوی تر کمک چندانی کند. سعی کنید بیشتر از آرایه های ادبی استفاده کنید. قدرت شاعر این است که اتفاقات روزمرگی را به سبکی دیگر ببیند.

 

[DELARAM]

در نمونه زیر، وزن و آهنگ کوبنده و کوتاه، بار حماسی فضای شعر را غنی تر می‌سازد؛ یعنی وزن و آهنگ با محتوا هماهنگی کامل دارند:

خروش آمد و ناله کرّنای / دم نای رویین و هندی دَرای

زمین آمد از سُمِ اسپان به جوش / به ابر اندر آمد فغان و خروش

چو برخاست از دشت گَردِ سپاه / ک.س آمد بَرِ رستم از دیدگاه

که آمد سپاهی چو کوهِ گران / همه رزمجویانِ کُندآوران

ز تیغ دلیران هوا شد بنفش / برفتند با کاویانی درفش

برآمد خروشِ سپاه از دو روی / جهان شد پر از مردم جنگجوی (شاهنامه، فردوسی)

 

[DELARAM]

درباره تأثیر وزن در شعر، می‌توان گفت پس از عاطفه مهم ترین و مؤثرترین عامل، «وزن» است. بدون وزن، کمتر می‌توان عواطف را برانگیخت؛ اصولاً انتظاری که آدمی از شعر دارد، این است که بتواند آن را زمزمه کند و علّت اینکه شعر را بیشتر از نثر می‌خواند، همین شوق به زمزمه و آوازخوانی است. وزن در شعر، جنبه تزیینی ندارد؛ بلکه جزءِ طبیعت شعر است و برای نشان دادن عواطف، نمی توان از آن چشم پوشید.

 

[DELARAM]

چنان که گفتیم، وزن یکی از مهمترین ارکان شعر است و این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که گوش نوازی و خوش آهنگی چه تأثیری بر انسان دارد؛ حتّی بیشتر کتابهای مقدّس نیز از کشش و جاذبه آهنگ و کلام موزون، بهره گرفته اند.

 

[DELARAM]

نمونه زیر، سعدی سخنِ خود را با وزن و آهنگی درآمیخته است که به آسانی، حالت شادی و نشاط درونی او را به خواننده منتقل می‌کند.

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم / چشم بد از روی تو دور ای صنم

روی مپوشان که بهشتی بود / هر که ببیند چو تو حور ای صنم

حور خطا گفتم اگر خواندَمَت / ترک ادب رفت و قصور ای صنم

تا به کرم خرده نگیری؛ که من / غایبم از ذوق حضور ای صنم

سعدی از این چشمه حیوان که خورد / سیر نگردد به مرور ای صنم (سعدی)