روانشناسی بالینی تاریخچه روانشناس بالینی

[Puyannnn]

خانهروانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی چیست و چه کاربردهایی دارد؟
به روز رسانی شده در مرداد 14, 1400
روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی
تعریف روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی شاخه ای از روانشناسی است که به ارزیابی و درمان بیماری های روانی، رفتارهای غیر عادی و مشکلات روانپزشکی مربوط می شود. این رشته و یک روانشناس بالینی علم روانشناسی را با درمان مشکلات پیچیده انسانی ادغام می کند و این یک انتخاب شغلی هیجان انگیز برای افرادی است که به دنبال کار در یک زمینه چالش برانگیز و با ارزش هستند.

 

[توکـیو]

تاریخچه روانشناسی بالینی
تحقیقات اولیه در زمینه روانشناسی بالینی به روانکاو اتریشی زیگموند فروید برمی گردد . وی یکی از اولین کسانی بود که به این ایده توجه داشت که بیماری روانی چیزی است که با گفتگو با بیمار قابل درمان است و این توسعه رویکرد گفتاردرمانی وی بود که اغلب به عنوان اولین کاربرد علمی روانشناسی ذکر می شود.

 

[توکـیو]

روانشناس آمریکایی لایتنر ویتمر اولین کلینیک روانشناسی بالینی را با تمرکز ویژه در کمک به کودکانی که دارای ناتوانی در یادگیری هستند ، در سال 1896 افتتاح کرد. همچنین ویتمر بود که اولین بار در مقاله ای در سال 1907 اصطلاح “روانشناسی بالینی” را مطرح کرد. ویتمر، دانشجوی سابق ویلهلم ووندت، این شاخه از روانشناسی را چنین تعریف كرد: “مطالعه افراد با مشاهده یا آزمایش ، به منظور ارتقا تغییر”.

 

[توکـیو]

تا سال 1914، 26 کلینیک دیگر که به روانشناسی بالینی اختصاص داده شده بودند، در ایالات متحده تأسیس شده بود. امروزه، روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین زیرشاخه ها و بزرگترین حوزه اشتغال در روانشناسی است.