تاریخ جهان تاریخ بریتانیا

[جک_اسپارو(:]

پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی[۱] (به انگلیسی: The United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) که بریتانیا[۲][۳] یا پادشاهی متحد (UK) نیز گفته می‌شود، کشوری مستقل و فراقاره‌ای است که در شمال غربی اروپای قاره‌ای واقع شده است. بریتانیا یکی از مهم‌ترین بازیگران عرصهٔ سیاست و اقتصاد جهانی و از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان است.

 

[جک_اسپارو(:]

بریتانیا از انگلستان، اسکاتلند و ولز که روی هم جزیرهٔ بریتانیای کبیر را تشکیل می‌دهند و ایرلند شمالی که در شمال شرقی جزیره ایرلند واقع شده، تشکیل شده است. لندن پایتخت و بزرگ‌ترین شهر بریتانیا و نیز انگلستان است. بریتانیا را اقیانوس اطلس از غرب و شمال، دریای شمال در شرق، کانال انگلیس در جنوب و دریای ایرلند در غرب احاطه کرده است. مساحت بریتانیا ۲۴۳٬۶۱۰ کیلومتر مربع است و بر اساس تخمین سال ۲۰۲۳، حدود ۶۸.۲ میلیون نفر جمعیت دارد.

 

[جک_اسپارو(:]

نظام سیاسی بریتانیا پادشاهی مشروطه است که مبتنی بر نظام وستمینستر به مرکزیت شهر لندن اداره می‌شود. نظام سیاسی بریتانیا دارای پنج نوع انتخابات است که طی آن‌ها اعضای مجلس، کابینه، دولت‌های محلی، شهرداری‌ها، و کمیساریای پلیس انتخاب می‌شوند. اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی دارای دولت‌های واگذار شده خودشان هستند که با حدود اختیارات مختلف در چهار پایتخت به نام‌های ادینبورو، کاردیف و بلفاست اداره می‌شوند. هر چند جزایر گِرنزِی، جرزی و من وابسته به بریتانیا هستند ولی جزو آن به‌شمار نمی‌روند.

 

[جک_اسپارو(:]

پادشاهی بریتانیای کبیر با اتحاد دو پادشاهی مستقل به نام‌های اسکاتلند و انگلستان شکل گرفته است. در سال ۱۷۰۷ دو مجلس مستقل کشورهای اسکاتلند و انگلستان بر اساس یک قرارداد سیاسی با نام «پیمان اتحاد انگلستان و اسکاتلند» تصمیم گرفتند که ادغام شده و پادشاهی بریتانیای کبیر را به وجود آوردند. در سال ۱۸۰۰، بر اساس قرارداد و مصوبه‌های دو طرفه مجلس ایرلند، ایرلند با پادشاهی بریتانیای کبیر متحد شد و پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند پایه‌گذاری شد که تا زمان خروج ایرلند تا سال ۱۹۲۲ وجود داشت.

 

[جک_اسپارو(:]

با جدایی بخش وسیعی از ایرلند، در نهایت نام رسمی آن که چهار کشور انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی را در بر می‌گیرد به پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی تغییر یافت. بریتانیا دارای ۱۴ سرزمین آن سوی دریا و ۵۳ قلمرو مشترک‌المنافع است. این سرزمین‌ها بقایای امپراتوری بریتانیا هستند. این امپراتوری که بزرگ‌ترین امپراتوری تاریخ به‌شمار می‌رود، در اوج خود در سده‌های ۱۹ و ۲۰ تقریباً به یک چهارم خشکی‌های کرهٔ زمین حکومت می‌راند. تأثیر استعمار بریتانیا را می‌توان در زبان انگلیسی، فرهنگ بریتانیایی و نظام‌های حقوقی مستعمرات سابق این امپراتوری مشاهده کرد.

 

[جک_اسپارو(:]

بریتانیا کشوری توسعه‌یافته است و دارای ششمین اقتصاد بزرگ دنیا بر اساس تولید ناخالص داخلی و هشتمین اقتصاد دنیا بر پایهٔ برابری قدرت خرید است. بریتانیا نخستین کشور صنعتی دنیا و در طول سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ ابرقدرتی بی‌همتا در سطح بین‌الملل به‌شمار می‌رفت.[۴][۵] بریتانیا هنوز هم در عرصه‌های اقتصادی، فرهنگی، علمی، نظامی و سیاسی دارای قدرت گسترده بین‌المللی است و جزء معدود اعضای ثابت دارای حق‌وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۴۶ است. این کشور یکی از قدرت‌های شناخته‌شدهٔ دارای جنگ‌افزار هسته‌ای در جهان است و از لحاظ هزینه‌های نظامی رتبهٔ چهارم جهان را دارد.

 

[جک_اسپارو(:]

بریتانیا یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل و دارای حق وتو است. همچنین این کشور عضو سابق اتحادیه اروپا و پیش از آن عضو جامعهٔ اقتصادی اروپا از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۷۳ بوده است. همچنین بریتانیا، عضو اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع، شورای اروپا، گروه هفت، گروه ۲۰، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و سازمان تجارت جهانی می‌باشد. بریتانیا در سال ۱۹۷۳ به اتحادیه اروپا پیوسته بود اما بریتانیایی‌ها در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۶ به جدایی از اتحادیه اروپا رأی موافق دادند؛ و سرانجام بریتانیا در تاریخ (جمعه ۳۱ ژانویه سال ۲۰۲۰ در ساعت ۱۱ شب) به وقت محلی از اتحادیه اروپا جدا شد.

 

[جک_اسپارو(:]

تاریخ بریتانیا با عبور نخستین مهاجران از تنگه دوور و ورود آن‌ها به جزایر بریتانیا در هزاران سال پیش آغاز می‌گردد. با کشف تعدادی ابزار سنگی و ردپا در هَپیس‌برگ در نورفولک، معلوم شده است که از بیش از هشت هزار سال پیش انسان‌های باستانی در سرزمینی که اکنون به آن، انگلستان می‌گویند زندگی می‌کرده‌اند. قدیمی‌ترین مدرکی که از حضور انسان کنونی در شمال غرب اروپا در دست است، استخوان آرواره‌ای است که در سال ۱۹۲۷ در کِنتزکاورن در ناحیهٔ دِوون کشف شد. عمر این استخوان آرواره را در سال ۲۰۱۱ دوباره تخمین زدند و سن آن را حدود ۴۱۰۰۰ تا ۴۴۰۰۰ سال برآورد کردند.

 

[جک_اسپارو(:]

انسان‌ها تا حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش، یعنی تا انتهای آخرین عصر یخبندان، به‌طور پیوسته در این سرزمین سکونت داشته‌اند. در این ناحیه بقایای متعددی از دوران میان‌سنگی، نوسنگی، و عصر برنز وجود دارد، از جمله استون‌هنج و اِیوبری. ساکنان انگلستان در عصر آهن، همچون دیگر نواحی بریتانیا که در جنوب خور فورث هستند، سلت‌ها بودند. این سلت‌ها به نام بریتون مشهور هستند. البته در جنوب شرق انگلستان قبایل بلژی نیز سکونت داشتند. در سال ۴۳ پیش از میلاد فتح بریتانیا به دست جمهوری روم آغاز شد.

 

[جک_اسپارو(:]

بریتانیا گرچه تا پیش از حمله ژولیوس سزار به گالیا چندان شناخته شده نبود، ولی صدها سال پیش از آن توسط ملوانان کارتاژ و یونان کشف شده بود. یکی از نخستین کاشفانی که سواحل بریتانیا و ایرلند را کشف کرد جهانگردی به نام پایتیاس بود. پایتیاس اهل جزیره مارسلی یا همان جزیره مارسلیا امروزی بود که در آن زمان کلونی‌های یونانی در آن سکونت داشتند. رومیان تا قرن پنجم پس از میلاد کنترل ایالت بریتانیا را حفظ کردند.[۶]