معرفی کتاب تاریخ فلسفه غرب

[BARAN_KH_Z]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

[BARAN_KH_Z]

تاریخ فلسفهٔ غرب، بازنویس سلسله درس هایی است که راسل از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۳ در آمریکا داده بود و سپس در تابستان ۱۹۴۴ در انگلستان برای انتشار آماده شد. این کتاب پرخواننده ترین اثر راسل از کار درآمد و از زمان انتشار (۱۹۴۵) تا امروز همیشه در ردیف آثار پرفروش قرار داشته است؛ ولی اهل فن دربارهٔ ارزش آن اتفاق نظر ندارند. برخی آن را نمونهٔ قوت تحلیل و روشنائی بیان می دانند. برخی نیز بر آنند که در تاریخ برداشت های شخصی و یک جانبه ای از متفکران و مکاتب فلسفی ترسیم شده اند که به عنوان تنها وسیلهٔ آشنایی با تاریخ تفکر اروپایی، می توانند بسیار گمراه کننده باشند. کسانی هم هستند که معتقدند هر دو حکم یاد شده، کم یا بیش درست هستند.

 

[BARAN_KH_Z]

برتراند راسل، زاده ی ۱۸ می ۱۸۷۲ و درگذشته ی ۲ فوریه ی ۱۹۷۰، فیلسوف، منطق دان، ریاضی دان، مورخ، جامعه شناس، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات و فعال صلح طلب انگلیسی بود که در قرن بیستم زندگی می کرد. راسل در آغاز جوانی به مطالعه ی آثاری از «پرسی بیش شلی» روی آورد که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد. او سپس به کالج ترینیتی در کمبریج رفت و در ریاضیات و فلسفه تحصیل کرد. او در سال ۱۹۰۱ «پارادوکس راسل» را کشف کرد و هفت سال بعد به عضویت انجمن سلطنتی علوم بریتانیا درآمد. راسل در طول جنگ جهانی اول به دلیل مبارزات ضد جنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد. او یکی از فیلسوفان پیشتاز قرن بیستم محسوب می شود و «جنبش مخالفت با آرمان گرایی» را در اوایل قرن بیستم رهبری می کرد. از راسل، به همراه گوتلوب فرگه و لودویگ ویتگنشتاین، به عنوان بنیان گذاران فلسفه ی تحلیلی یاد می شود. او در سال ۱۹۵۰، به پاس «آثار متعدد در حمایت از نوع دوستی و آزادی اندیشه»، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد.