دلنوشته {تبار غبار} اثر •مبینا‌ی ایران کاربر انجمن رمان بوک•

[مبینای شهر قصه ها]

نام دلنوشته: تبار غبار
نام نویسنده: گیسو پریشان
ژانر:عاشقانه، درام
ناظر: @ARMINA
مقدمه: از تبار غبار تا همیشه سحر، به یاد آن عزیز رعنا می‌ماند دلی که آشنا است با تمام ناگفته‌های لیلی!
غریبه با حرف‌های مجنون و پدیدار با هر آن‌چه که طوفانی است.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[مبینای شهر قصه ها]

صحبت از عشق است،
او که شعبده‌ای ندارد،
او که حیله‌ای ندارد... ‌.
غریبه‌ها که مجنون را نمی‌شناسند
و عاشقان را به تمسخر می‌گیرند!
باید گفت که روزی در تو خروشان می‌شود
آن رودی که فکر می‌کنی خشکیده است.

 

[مبینای شهر قصه ها]

آه ای غبار، مرا به پشت شیشه‌ای ببر که یاد او زنده شود... ‌.
آن شیشه می‌تواند آیینه‌ای باشد و یا پنجره‌ای که به روی غربت گشوده می‌شود!

 

[مبینای شهر قصه ها]

تا همیشه سبز خواهد ماند! آبی، نیلی، ارغوانی یا بنفش نه... تا همیشه سبز، تا همیشه آباد، حتی میان انبوه غبار.

 

[مبینای شهر قصه ها]

بوی عیدی می‌دهد این غربت، بوی عطر سبزه‌ها را می‌دهد... ‌.
بوی نم بارانی که کوچه را غروب پاییزی کرده است و به یاد آن غبار، روزها را نوروز می‌کند.

 

[مبینای شهر قصه ها]

از کوچه پس کوچه‌های آزادی تا شروع یک واقعه تا بغض گره خورده در آغوش سحر، همه یک چیز را گویا است آن هم امتداد لحظات پایانی!

 

[مبینای شهر قصه ها]

محو شدنی نیست من اورا می بینم... ‌.
دور نیست او در آغوش من است، هیچکس نمی‌داند آزادی کجا است!
همه غبار می‌بینند؛ همه توده‌ای از سیاهی می‌بینند ولی من استقلال و سپیده را فقط به چشم میبینم... ‌.

 

[مبینای شهر قصه ها]

کسی چه می‌داند شاید که چشم من هم غبار آلود است اما ذهنم تسلیم چشم‌هایم نمی‌شود!
من که خوب می‌دانم آن‌چه می‌بینم ابر‌های باران‌زایی است که بر لاله‌ها می‌بارند.

 

[مبینای شهر قصه ها]

کوتاه ز نظرها و بلند در دیدگاه مردم، چنان بی‌قرار شب‌زده‌ها هستم از همان تباری که هیچکس نامش را نمی‌شناسد و در خوابی عمیق ملتی فرد می‌روند تا طلوع دوباره را از دست بدهند.