همگانی تعریفتون از عشق :)؟

[Tara Motlagh]

فاضل نظری درباره رسم عشق میگه:
بامت بلند باد که دلتنگی‌ات مرا
از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است

و باز میگه:
عاشقی چیست؟ به‌جز شادی و مهر و غم و قهر؟!
نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد

و جناب صائب میگه:
نیست ممکن هرکه مجنون شد،
دگر عاقل شود

و محمدحسین جمشیدی میگه:
به شوق فتح تو دل نقشه می‌کشید اما
خبر نداشت که این قله پرتگاه من است

و من فکر می‌کنم عشق برای هر کسی یه رنگ و بویی داره برای همینه که تعریفمون از عشق این‌قدر متفاوته

 

[سایدآ]

تعریفی برای همچین کلمه‌ی پر حرفی ندارم
شاید افسانه
شاید یک خیال واهی
شاید دوستت دارم‌های واقعی و دروغی
شاید جاری شدن در یک کالبد و خیلی شاید‌های دیگه ای که بستگی به تجربیات هر فرد داره
فقط میدونم احساس علاقه داشتن به یک فرد چه یک طرفه باشه چه دو طرفه مثل حس اون ماهی قرمز کوچیکیه که توی اقیانوس رها شده و نمی‌دونه خوراک ماهی‌های‌بزرگتر میشه یا نه…

 

[Yammakh]

عشق مثل بیگ بنگ می‌مونه.
یهو منفجر می‌شه. اوجش همون لحظه‌ی انفجاره. صدایی که تو قلبت پیچیده می‌شه و نوری که وجودت رو می‌گیره.
یه سری چیزا با این انفجار آزاد می‌شن، مثل حس سرخوشی، نیشی که وقتی با احساسات پنج‌گانت حسش می‌کنی باز می‌شه و..
به مرور زمان اثرات اون انفجار دیگه به چشم نمیاد، چون فضای قلبت آروم می‌شه و اون نور توی وجودت دیده نمی‌شه. ولی خیلی چیزا تغییر کرده. اینجا حس می‌کنی عشق نبوده و یه حس زودگذر بوده ولی کافیه ببینی از اون بیگ بنگ به قبل دلت چیا داشت و چیا نداشت و از اون به بعد چیا داره و چیا نداره.

خیلی چیزا توی وجود آدما از همین بیگ بنگا میاد، در اصل عشق یه تغییره که روی جسمت و روحت اتفاق می‌فته، تو لحظه‌ی تغییرو متوجه می‌شی اما نمی‌بینی چیا تغییر کردن و وقتی از دستش بدی تازه متوجه میشی. چیزی که تا اون زمان صدای پاشو نمی‌شنیدی ولی رد پاش رو بعد از، از دست دادن می‌بینی.

در کل تغییر پر سر و صدایی که عادت می‌شه (که ترک عادت موجب مرض است.)

 

[حامی نارنگی]

بهانه ای برای حماقت