اشعار درحال تایپ {تلاطم احساس} اثر ▪︎هدیه امیری کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[هدیه امیری]

مجموعه شعر: تلاطم احساس
شاعر: هدیه امیری
ژانر: عاشقانه، ترژادی
قالب: شعرنو
چِه شُد کِه مَرا رَها ساختی از دِلَت؟
چِه شُد کِه چَشمانَت را بَستی بَر مَن؟
چِه شُد کِه نَماندی پایبَند بَر آن عَهد قَدیمی؟​

 

[mobina01]

با سلام.
شاعر عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن
آثار خود؛ خواهشمندیم قبل از تایپ اشعار قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید:
[قوانین اشعار در حال تایپ]

پس از گذشت ده پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[درخواست نقد اشعار]

پس از ارسال پانزده پست می‌توانید درخواست جلد برای اشعار خود دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد اشعار]

پس از گذشت پانزده پست می‌توانید درخواست تعیین سطح برای اشعارتان بدهید:
‌[تاپیک درخواست تگ]

در صورتی که نمی‌خواهید به نوشتن اشعارتان ادامه دهید و یا سوالی دارید در این تاپیک اعلام کنید:
[تاپیک پرسش و پاسخ اشعار]

اگر اشعارتان به پایان رسید در این تاپیک اعلام کنید:
[اعلام پایان اشعار کاربران]

شاعران دقت کنند در صورتی که دو ماه تاپیکشان آپدیت نشود تاپیک بسته می‌شود.

●با آرزوی موفقیت شما
[ مدیریت تالار شعر]​

 

[هدیه امیری]

قبل از شروع، بخوانید:

مجموعه شعر تلاطم احساس در بازه‌ی زمانی خاصی به نگارش در نیامده و صرفاً جهت کسب تجربه و تقویت قلم نویسنده، نگاشته شده است.
به نام خدایی که زندگی می‌بخشد؛
مجموعه شعر تَلاطُم اِحساس
به قلم: هدیه امیری

گاه دِیر مَشود! مَشود از آ‌ن‌ کِه بِه چِه می‌اندیشی؟

کِه مَرا در گُذر فِکرِ اینُ آن رَهی جانی نیست، َرقمی حالی نیست!

کِه بِه چه می‌اندیشم؟

که کهیان در گذر است.

نَه مَرا؛ نَه تو را!

که دِگر می‌گُذَرَد!

به چه می‌اندیشی؟

ساعت عُمر گُذَرَد بر نفسی

که دِگَر فُرصَت نیست؛ تا کَه باشَد کَسی دَر ساعَت‌ها، هر کجا و لحظه‌ها،

تو بیا!

تو بیا ای جانا کِه دِگَر فُرصَتی بَر مَن نیست!

تو بیا!

دیر مَکن!

لَحظه‌ها بی‌خبراَند.

هَم‌چو کَبکی، دَر خواب بِه سَر می‌بَرند.

تو بیا که ریشه‌ی وجودم از آمَدنت می‌رویَد

تو بیا که دَر تَب سوزانَت، می‌سوزَم.​

 

[هدیه امیری]

ای نیست کِه نیست

چَشمانَت دَر خاطِر مَن

خَبری نیست کِه نیست

دِگَر اَز بودن تو

ای نیست کِه نیست

آن زُلفِ پَریشانی مَن

خبری نیست کِه نیست

دِگَر اَز بودن تو​

 

[هدیه امیری]

ای رَه کِه پیدا نِمودی جایَت را دَر قَلبَم

دَر کِنارَت، بَه چِه زیبا می‌شُد قَلبم!

رَفته‌ای و چِه دِلَم می‌گیرَد!

شادی رَفته بِه غَم دَر دِلَم می‌شینَد!

رَفته‌ای و دَر دِلَم چِه آشوبیست!

بی‌تو می‌خَندَم؛ اما خَنده‌هایَم ریز و گَهی پنهانی‌ست!

چِه کُنم مِهر تو آکنده از عشق، مَستَم می‌کُنَد.

تَلخی روزهایَم را شاد و شیرین می‌کُنَد!​

 

[هدیه امیری]

هَم‌چو سَقفی فروریخته‌ شدم،

آوارِه کَردی تو مَرا!

ای جانا خَبَرَم کُن کِه چِرا؟

خَبَرَت هَست کِه بی تو، آجُری نیست مرا؟

فُرو ریختِه‌اَم دَر خود،

نَباشی، ویرانَم مَن؛

باشی، آبادَم مَن!​

 

[هدیه امیری]

جانا! رَفتَنَت سَهم دِل نامِهربانَم، کِه نَبود!

این چِنین غُصه دَر کِتابَم، که نَبود!

این چِنین دوری حَقم، کِه نَبود!

خَسته‌ام!

خَبَرَت هَست؟​

 

[هدیه امیری]

چِه کُنَم اَز دِلتَنگی؟

کِه هَر آن سو، تو را می‌بینَم!

که دلتنگی برایت، کارِ هر روزم شُدِه اَست .

کِه بالُ پَری نیست مَرا!

دِگَر فرصَتی نیست مَرا!

زِ هَر شیشه‌ای مَن شِکننده‌تَرم!

زِ هَر آه بَر خود، دَر دِل می‌شکنم!​

 

[هدیه امیری]

دِل و دِینَم بِه کِنار

همه‌ی عُمرَم را بَر سَر دِیدَنَت زِکَف بَر دادم!

که دِگَر خَستِگی هَم، با لَبخَندَی مَرا می‌نِگَرَد.​

 

[هدیه امیری]

بی‌تو خانِه، قَفَسی بیش بَرای این مَجنون نیست.

کِه سُخَن از دِگَران، بی‌تو بَرایَم نیشی نیست.

کِه دِگَر خَستِه شُدم!

هَم‌چو بَرگی دَر باد حِیران شُدِه‌اَم!

کِه چُو سایه دُنبالِ تواَم!

تو رَفتِه‌ای، دِگَر حَرف مَن، حَرف هَمِه،

دَر پَس آمَدَنَت، بی‌فایدَه است.​