آموزشی توصیه‌هایی برای نویسندگی – 5 شیوه برای جذابتر کردن کارکترها

[آرشیت]

با تیپ شخصیتی کاراکتر بازی کنید
آیا درباره یک استاد دانشگاه خشک و عصاقورت داده می‌نویسید؟ یا پلیسی کارکشته؟ خوانندگان بر اساس قالب شخصیتی کاراکترهای شما از آنها انتظاراتی دارند . آنها را با دادن ویژگی‌ها و خصوصیاتی عکس قالب شخصیتی‌شان غافلگیر کنید .

 

[آرشیت]

شاید استاد دانشگاه خشک شما یک بزن بهادر خیابانی باشد . یا پلیس سر سخت و خشن‌تان عاشق خواندن رمانهای عاشقانه باشد . با ترکیب کردن خصوصیات شخصیتی به شکلی غیرمنتظره، آنها را سه بعدی تر، به یادماندنی تر و منحصربفرد می‌سازید و بیشتر شبیه افراد واقعی خواهند شد.

 

[آرشیت]

کاراکترهای خود را اسرارآمیز کنید
اسرار وسیله بسیار خوبی در داستان نویسی هستند. وارد کردن عنصر اسرار در کاراکترها نوعی احساس صمیمیت و نزدیکی به آنها می‌دهد . خوانندگان چیزی را در مورد کاراکتر میدانند که همسر یا مادر او نمیداند! اسرار همچنین باعث ایجاد تعلیق می‌شوند .

 

[آرشیت]

آیا مادر یکی از کاراکترهای شما میداند که او مواد مخدر می‌فروشد؟ آیا رییس مِری احساس می‌کند که او عاشقش شده است؟ آیا این راز برملا خواهد شد؟ اسرار باعث می‌شوند کاراکترها به شکلی جالب رفتار کنند زیرا ممکن است دروغ بگویند یا ردپای خود را مخفی کنند .

 

[آرشیت]

آیا کاراکتر شما دارای رازی احساسی است: ترسی مخفی، خواسته‌ای پنهانی یا عشقی اسراری؟ آیا کاراکتر شما کاری انجام داده است که نمیخواهد دیگران بدانند؟ آیا گذشته شرم آوری دارد؟ آیا او از بخشی از وجود خود ناراضی است؟ آیا تظاهر به کسی می‌کند که نیست؟

 

[آرشیت]

خویشتنداری او را پایین بیاورید
خوشبختانه در زندگی واقعی اکثر ما قدرتهای فراوانی بر روی کنترل بر خود داریم . ما خشم، حسادت، خواسته‌های نامعقول و انواع احساساتی که برای ما مشکل ساز هستند را سرکوب می‌کنیم.

 

[آرشیت]

ما اجازه نمیدهیم تا بر اساس خواسته‌های آنی خطرناک خود رفتار کنیم. در زندگی واقعی این موضوع بسیار خوب است. اما کاراکتر خود را به گونه‌ای خلق کنید که رفتاری آنی از خود نشان دهد . کاراکتری که دستخوش وسوسه می‌شود، بدون فکر کردن صحبت می‌کند، و از ریسک کردن نمی‌ترسد.

 

[آرشیت]

دیدن کاراکتری که بر روی خواسته‌هایی که ما به آنها واکنش نشان نمی‌دهیم، واکنش میدهد جالب است. این افراد باعث رخ دادن اتفاقات می‌شوند که برای پیشبرد داستان خوب است . و اگر دچار دردسر شود، باز هم برای داستان شما جذاب خواهد بود.

 

[آرشیت]

به او شخصیتی کنش گرا بدهید
شخصیتهای کنشگرا، کنترل شرایط را در دست گرفته و باعث رخ دادن اتفاقات می‌شوند . فرض کنیم کاراکتر شما متوجه می‌شود که همسرش به او خ*یانت می‌کند . یک کاراکتر واکنش پذیر بلافاصله دچار عصبانیت می‌شود .

 

[آرشیت]

شخصیت کنشگرا راه حلی برای نجات ازدواجش یا انتقام کردن پیدا می‌کند. یا مثلا کسی کاراکتر شما را می‌دزدد. کاراکتر واکنش پذیر برای آنکه نجات داده شود صبر می‌کند. کاراکتر کنش گرا نقشه‌ای برای فرار می‌کشد و بعد از آنکه فرار می‌کند تصمیم میگیرد که به حساب دزد برسد.