دلنوشته {تیام} اثر •Nika کاربر انجمن رمان بوک•

['Nika]

(به نام خداوند قلم)

نام دلنوشته:تیام
نام نویسنده: Nika
ژانر:عاشقانه
ناظر: @'elahe

مقدمه: در تمام عمر، آغوش دلپذیری با طعم بهار، لبخندی با شیرینی میوه‌های تابستانی، وجودی با طراوت صبح بهاری و نوازشی با لطافت گل می‌خواستم که از آنِ من باشد.
تو نه تنها بهار را یک تنه در آن لبخند جا می‌دهی، بلکه چشم‌هایت نیز غم و اندوه آن عصر پاییزی را شادی می‌بخشد.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانی
در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

['Nika]

تو وصله‌ی جان منی!
تو همان ماهِ درخشان، میان سیاهی‌های اطرافِ منی!

کافی است تو باشی تا من، تمام عاشقانه‌های دنیا را از بر باشم.
کافی است حضورت را احساس کنم تا تمام آن لبخندهایی که در روزهای بی‌تو، دفنشان کردم را به لب‌هایم بیاورم.
کافی است بوی عطرت در مشامم بپیچد تا مطمئن شوم، خدا حواسش به من است.

 

['Nika]

این لبخند‌های گاه و بیگاه روی لب‌هایم، بی دلیل نیست جانِ دل!
این لبخندها، همان حس خوبِ حضورِ توست که هر لحظه مرا به خودش معتاد تر از قبل می‌کند.
آنچنان مجنون حضور و آن عطرِ دل‌انگیزت شده‌ام، که بعید می‌دانم دوایی برای جنونم پیدا شود.

 

['Nika]

همان لحظه‌ای که با زبانم اعتراف می‌کنم که معتاد عطر تنت شده‌ام، حسی ناآشنا دلم را زیر و رو می‌کند.
حسی که مرا می‌برد به خیال‌‌هایی ناآشنا و وادارم می‌کند که سوالی را در مغزم بچرخانم!
«اگر روزی برسد که بخواهی بروی چه؟»
همچنان که مشامم پر از بویِ توست، زیر لب زمزمه می‌کنم:
«اگر روزی قرار باشد بروی، تمام‌ جهان را به التماس برایِ نرفتنت در می‌آورم.»

 

['Nika]

صدایت، روحم را وادار می‌کند که خلسه‌وار به رویایی پر از آرامش برود.
گوشم که پر می‌شود از نغمه‌هایِ تو، تمام طعنه‌ها و تیکه‌های آدم‌ها از یادم می‌روند.
و تنها زمزمه‌یِ تو، زیر گوش‌هایم می‌تواند این‌گونه روح بی‌تاب مرا، آرامش دهد.

 

['Nika]

خیالت، هر روز و هر ساعت همراهِ من است!
آنقدر به تو مشغول شده‌ام که هیچ چیز و هیچ ک.س نمی‌تواند حواس مرا به خود جلب کند؛ جز خودِ تو.
من همواره با تو در آینده‌هایی دور زندگی می‌کنم.
روزهایی که ماندی و درخشانشان کردی.
روزهایی که نگذاشتی برق اشک‌هایم، دیگران را شاد کند.
روزهایی که اعتراف کرده‌ام مجنونت شده‌ام و تو این‌بار با اعماق وجودت لبخند می‌زنی و با چشمانت همین جمله را می‌گویی!

 

['Nika]

تو تنها آغوشِ گرمِ روزهایِ سردِ منی!
تنها کسی که میدانم مرا در روزهای سخت، رها نمی‌کند.
تنها کسی که از اعتیاد به تنش نمی‌ترسم.
من میدانم که تو مرهمی بر تمام زخم‌های گذشته‌ام هستی و تنها کسی که مرا با همه‌ی نقص‌هایم دوست دارد.

 

['Nika]

جانِ دل!
جز تو، همه مرا کنار زده‌اند.
جز تو، کسی نتوانست و نخواست که کمی از آشوبِ دلم بکاهد.
من این‌ها را می‌دانم عزیزکرده.
این‌ها را می‌دانم که اینگونه مجنون‌وار، هر لحظه آتش عشقم را شعله‌ور تر می‌کنم.
این‌ها را میبینم که اینگونه، نغمه‌ی عشقم را زیر گوشِ شهر می‌خوانم.
من میدانم عزیزک قلبم!

 

['Nika]

مهم نیست در این چند سال زندگی‌ام، گوش‌هایم چه حرفا و طعنه‌ها شنیدند.
مهم همین لحظه‌یِ حضور توست که همه چیز را زیبا می‌کند؛ به همه چیز رنگ می‌بخشد و تمام روحم را خلسه‌وار نوازش می‌کند.