تاریخ ایران جالب ترین آداب و رسوم نوروز در شهرهای مختلف ایران

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در پایتخت



در تهران شب سال نو غذایی پرقوت و گرم کننده مزاج به نام رشته پلو که با رشته پلویی با خرما و کشمش سرخ کرده درست می شود، آماده می گردد که تهیه و خوردن آن آدابی دارد.

رشته پلو ابتدا برای سرپرست خانواده که مشکلی در کسب و کار خود داشت، کشیده می شد تا "سررشته کار" تا آخر سال در دستش باشد. در هنگام تهیه این غذا اگر دختری بخت بسته ای در خانه وجود داشت، او ابتدا زیر دیگ را روشن و هنگام کشیدن غذا در دیگ را باز می کرد اما باید او هنگام کشیدن پلو از خانه بیرون می رفت و پشت در می ایستاد تا مادر یا مادربزرگش با یک بشقاب رشته پلو پشت در رفته و از او می پرسید کی هستی؟ سپس او باید در پاسخ می گفت باز کن و مادر پس از گشودن در به او بشقاب رشته پلو را می داد تا دو قاشق از آن را در پشت در بخورد و بعد داخل خانه آید تا بختش در سال جدید باز شود.

برای رفع بی پولی نیز افراد رشته خشک کرده این پلو، را داخل کیف قرار می دادند.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در البرز



در البرز به چهار شنبه آخر سال یا همان چهارشنبه سوری "کل چارشنبک" یعنی "چهارشنبه بی اهمیت" می گفتند. علت این نامگذاری این است که ایرانیان قدیم در 5 روز آخرسال دست از کار بر می داشتند و کار خود را تعطیل می کردند.

همچنین در البرز رسم بود که زنان محله در اسفندماه به کمک هم خانه تکانی می کردند ، در گویش البرزی ها به این کار یور می گفتند.

 

[Puyannnn]

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در آذربایجان شرقی



در آذربایجان شرقی به چهارشنبه آخر سال «چرشنبه خاتون» می گویند. در روستاهای این استان، زنان در چهارشنبه سوری بالای اجاق خوراک پزی شکل زنی زیبا را می کشند و زیر آن یک آینه و شانه می گذارند تا زمان آمدن چرشنبه خاتون او بتواند موهایش را شانه بزند. این بر بارور شدن زمین در آخرین روزهای اسفند تاکید دارد.

همچنین مردم آذربایجان شرقی صبح آخرین چهارشنبه سوری بر سر آب رفته و کوزه ها را پر می کردند و از روی آن می پریدند و می خوادند:

آتیل ماتیل چرشنبه (عاطل و باطل شود چهارشنبه)

بختیم آچیل چرشنبه (بختم باز شود چهارشنبه)

گاهی هم دام ها را ازروی آب عبور می دادند و از آب چشمه که در کوزه ها پر می کردند ، برای روشن کردن سماور، خمیر کردن نان یا پختن غذا استفاده می کردند.

در این استان برای چهارشنبه آخر سال غذایی مانند شب برنج سفید می پزند و آن را با آجیل و شیرنی بر سفره می گذارند . درست کردن هفت نوع خوراکی شیرین در این روز مرسوم است.

رسم شال اندازی نیز یکی از رسوم آذربایجان شرقیاست که در آن پسران جوان و نوجوان شالی را از سوراخ بالای بام پایین می انداختند. در گوشه شال صاحب خانه مقداری آجیل و شیرینی می بست تا پسر آن را بالا بکشد. اگر پسر ، دختری را می خواست شال را پایین می انداخت و بالا نمی کشید. اگر خانواده دختر راضی بودند نشانه ای به شال می بستند.

در چهارشنبه سوری همچنین خانواده داماد میوه و شیرینی برای تازه عروس می فرستادند.

برای دادن مژده فرارسیدن نوروز و بهار 'سایاچی ها' در روستاها و شهرها اجرا می شده است.

در برخی مناطق آذربایجان شرقی، مردم کوزه یا کاسه ای آب را نزد روحانی می برند تا روحانی چهل بار سوره یاسین را به آن بخواند و فوت کند تا آب تبرک شود. سپس این آب تبرک شده را برای برکت و باروی به گوشه کنار خانه و بر دام ها و محصولات می پاشیدند.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در آذربایجان غربی



از رسم های زیبای نوروزی در آذربایجان غربی رسم "تکم چی"ها است . تکم چی ، تکم (بز ساخته شده از قطعات چوب) را چند روز قبل از عید در کوچه ها می چرخاندند و به ترکی اشعاری می خواندند و از مردم پاداش می گرفتند.

مردم آذربایجان غربی اسفندماه را بایرام آیئی (ماه عید) و هفته اول اسفند ماه را "چیله قووان" یعنی هفته ای که چله زمستان را فراری می دهد یا یالانچی چارشنبه "چهارشنبه دروغین" می نامیدند.

آنها به چهارشنبه هفته دوم اسفند ماه "کوله چارشنبه" یعنی چهارشنبه کوتاه می گفتند و به سومین چهارشنبه "موشتولوقچی چارشنبه "چهارشنبه پیام آور" یا قره چارشنبه "چهارشنبه سیاه یا بزرگ" یا "خبرچی چارشنبه" می گفتند.

آنها در آخرین چهارشنبه سال لباس های تمیز و تازه می پوشیدند و کوزه ای نو را در صبح روز چهارشنبه آخر سال پر آب تازه می کردند و چایی صبحانه روز چهارشنبه شان را با آن آب درست می کردند تا بختشان باز و نیکو شود.

مراسم شال اندازیاز دیگر مراسم آذربایجان غربی بوده است . برای باز شدن بخت دختران در این استان از مراسم بسیار قدیم، دختران دم بخت به دستمال یا چارقد خود گره می زدند و از اولین رهگذر می خواستند گره را بگشاید تا گره از کارشان باز شود. بیرون رفتن از خانه و پرکردن کوزه آب از مراسم مرسوم بخت گشایی بود.

فالگوش ایستادن نیز رسم دیگر مردم آذربایجان غربی است که زنان در مکانی خارج از دید پنهان می شدند و کلیدی زیر پای خود می گذاشتند و به سخنان مردم گوش می دادند و تفال می زدند.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در چهارمحال بختیاری



در چهارمحال بختیاری زنان و کودکان اولین شنبه سال نو به بیرون از خانه می روند و گیاهان خوراکی تازه را می چینند تا بدی، پلیدی از مزارع و باغات آنها دور شود . به این رسم «شنبه گردی _ شنبه گردش» می گویند که بیش تر خاص زنان و کودکان است و خانواده ها بیرون نمی روند. در این رسم دختران به امید باز شدن «بخت» سبزه گره می زنند.‏

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در خراسان جنوبی



مراسم شام نوروزی از مراسمات اهالی خراسان جنوبی است که در آن خانواده داماد برای تازه عروس عقدکرده خود به مبارکی سال جدید هدایایی مثل لباس، کفش و کیف و برنج، گوشت و ... می برد و خانواده عروس با مواد خوراکی در ایام نوروز شام یا نهاری تهیه می کند و آن ها را به خانه خود دعوت می کنند تا ارتباطات مستحکم شود.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در خراسان رضوی



در خراسان رضوی مردم چند لحظه قبل از تحویل سال «آب جوجه خروس» یا شیر می خورند زیرا معتقدند با خوردن آب جوجه خروس در طی سال پوست بدنشان لطیف و درخشان و با خوردن شیر ، پوست بدنشان سفید و نرم خواهد شد.

برخی از مردم نیز برای کسب روزی و ثروت، هنگام نشستن دور سفره سکه یا چند دانه برنج یا یک گوخدا (خرخاکی) در مشت می گرفتند یا کله جوجه خروس قرار می دادند و مردان سر مرغ و دل و جگر و سنگدان و گردن پخته شده می خوردند.

برای اینکه در طول سال رزق و روزی حلال نصیبشان شود، از کوکویی که از شب آخر سال کهنه مانده بود، مقداری می خوردند تا دیگر از کو ؟ کو ؟ گفتن در طول سال آسوده گردند.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در خراسان شمالی



یکی از آیین های دایمی در خراسان شمالی مراسم کوزه شکنی است؛ در این رسم کوزه ای را مقداری آب می کنند و درون آن سکه پول می اندازند، سپس آن را یکی از اعضای خانواده که معمولا پسر خانواده است ، از پشت بام به پایین پرت می کند تا کوزه شکسته و آب آن پاشیده شود .آنها شکستن کوزه را نشانه آلودگی ها و اندوه های یکساله می دانستند.

همچنین آنها برای رهایی از آلودگی ها، ظرفهای مسی خود را به مس گرها می دادند و سفید می کردند.

 

[Puyannnn]

آداب و رسوم نوروز در زنجان



در روزهای قبل از سال نو زنجانی ها برای رنگ کردن دیوارهای کاه گلی ، گچ سفید از دشت و کوهستان آورده و آن را با آب مخلوط می کردند و با جارو بر روی دیواها می پاشیدند. سپس خاک زرد را روی آتش گذاشته تا قرمز شود و با دست بر روی دیوار نقش هایی از گل و درخت می کشیدند.