دیالوگ نویسی [جایی که او نباشد] اثر «عسل کاربر انجمن رمان بوک»

[ASAL.]

*به نام خالق او*

نام:جایی که او نباشد
به قلم: عسل
مقدمه:
- درد تنهایی رو تا حالا تجربه کردی؟
+ اگر بگم نه، دروغه!
- پس درک کردی چقدر وحشناکه!
+ اره به خوبی درک کردم!
- پس چرا این درد رو به من القا بخشیدی؟
​

 

[ASAL.]

- کاش مغزم رو هدف گرفته بود!
+ مغزت؟ چرا حالا مغزت؟
- چون دردش کمتر بود؟!
+ دردش کمتر بود؟ یعنی چی؟
- حداقل می‌تونم مغزم رو متهم کنم! ولی قلبم رو نه!
+ متهم به چی؟
- متهم به عاشقی!​

 

[ASAL.]

- پوزخند زد و گفت تو رفتنم را باور نکردی!
+ حالا باور کرده بودی؟
- نه!
+ چرا؟!
- تو می‌تونی کسی رو که آرامشته! روحته! نفسته! بغض تو صداته رو فراموش کنی؟
+ نه نمی‌تونم!
- پس چرا همتون توقع فراموش کردن دارید؟​

 

[ASAL.]

- تا حالا شده فقط برای خودت بخوای!
+ خیلی!
- پس چرا داشتنش رو از من دریغ می‌کنین؟!
+ به نفعت نیست!
- چرا برای همتون به نفعه! برای من به ضرر؟​

 

[ASAL.]

+ چرا ان‌قدر بی‌قراری؟
- نباید باشم؟ وقتی نیست تا پیشم باشه چطوری آروم باشم.
+ پیش منم نیست! منم باید بی‌قرار باشم!
- تو با من فرق داری!
+ راست میگی! من با تو فرق دارم. چون که عشق من نیست تا از دور نگاهش کنم.
- مکه کجاست که نمی‌تونی ببینیش؟
- پیش عشقش!
- عشقش کجاست؟
+ توی آسمون‌. اون بالا!
​

 

[ASAL.]

- می‌دونی فکر کنم آدم‌ها به بعضی چیز‌ها عادت می‌کنند!
+ آدم‌ها به همه چیز عادت می‌کنند ولی فقط به بعضی آدم‌ها وابسته میشن!
- وابسته شدن خوبه یا بد؟
+ وابسته شدن مثل زهر می‌مونه، خودت با میل خودت می‌خوریش اما بعدش تا آخرین نفست زجر کشت می‌کنه!
- برای همه‌ی آدم‌ها مثل زهر هست؟!
+ نه برای بعضی آدم‌ها مثل نوش‌دارو عمل می‌کنه، با اینکه مثل شکنجه‌ست اما خیلی براشون خوبه!
- برای تو چی بود؟ زهر با نوش‌دارو؟
+ برام مثل زهر بود!​

 

[ASAL.]

- حالم از همه‌ی آدم‌ها بهم می‌خوره!
+ چرا؟ مگه کاری کردند؟
- کار که نه ولی تا دلت بخواد با چشم‌هاشون اذیتم می‌کنند!
+ با چشم‌هاشون! چطوری؟
- خیلی راحت اذیت می‌کنند. با چشم‌هاشون حماقتم رو به روم میارند!
+ حماقت! چه حماقتی؟
- از نظر من دوست داشتن اون حماقت نیست اما از نظر اون‌ها هست!
+ حماقت دوست داشتن رو میگی؟
- اره!
+ دخترجون حماقت دوست داشتن! بهترین حماقت دنیایه!​

 

[ASAL.]

- همه از نرسیدن نوشتن! نرسیدن عاشق به معشوق! نرسیدن لیلی به مجنون! نرسیدن جنازه‌ی شهید به مادرش و...!
+چیه این موضوع تو رو اذیت می‌کنه!
- ناامیدی و غم این نوشته‌ها اذیتم می‌کنه!
+ عجیبه! چرا حالا اذیت می‌شوی؟ مگه یاد چی می‌افتی؟!
- از اینکه همه ناامید و حیران موندن اذیتم! از اینکه از این همه نوشته به فکرش می‌افتم اذیتم! انگاری خدا هم...!
+ خدا هم چی؟!
- انگاری خدا هم باهاشون دست به یکی کرده تا هر چی میگن و می‌نویسند حقیقی بشه و هیچ وقت عاشق به معشوق نرسه! ​

 

[ASAL.]

ـ چرا دیگر به من نگاه نمی‌کنی؟
ـ چون توی چشمانت گذشته‌ای را می‌بینم که دیگه وجود نداره! عشق نیست! همش حسرته!
ـ اما ما می‌توانیم دوباره شروع کنیم.
ـ برخی زخم‌ها با شروع دوباره عمیق‌تر می‌شوند.
​