مجموعه اشعار جبران خلیل جبران

[mobina01]

اشعار جبران خلیل جبران ​

 

[mobina01]

و تو
به تنهایی،
جهان منی..!

 

[mobina01]

آن‌گاه که عشق تو را می‌خواند،
به‌راهش گام بگذار!
هرچند راهی پرنشیب

آنگاه که تو را زیر
گستره‌ی بال‌هایش پناه می‌دهد،
تمکین کن!
هرچند تیغِ پنهانش جانکاه

آن‌گاه که با تو سخن آغاز کند،
بدو ایمان آور!
حتی اگر آوای او رؤیای شیرینت را درهم‌ کوبد،
مانند باد شرطه که بوستانی را

 

[mobina01]

عشق آمد و شولای سبزش را به روی دلم کشید
دلم بیدار شد، شکوفه داد و خندید
بی آنکه حدس زده باشم
دیواره‌های دلم فرو ریخت
و من مبتلا شدم به عشق
مبتلا شدم به همه‌چیز و همه‌ک.س

 

[mobina01]

و چه زیباست،
قلبی پیدا کنی که عاشقت باشد

بی‌ آنکه چیزی از تو بخواهد،
مگر حال خوبت را ...

 

[mobina01]

راه عشق سخت است و دشوار
هنگامي که عشق تو را
به اشارتي فرا می خواند

رهرو عشق باش
عاشق شو

تيغ هاي نهفته عشق تو را
خسته مي کند
نواي عشق چنان تند باد شمال
در باغ
روياهاي تو را آشفته مي کند
اما عاشق شو

 

[mobina01]

دلتنگی سراغ من آمده‌است،
بر من چه خواهد گذشت
وقتی از من دور شوی؟

هر لحظه که کاری نداری،
اندیشه‌ات را به من بسپار

در رؤیای تو شعر خواهم سرود؛
درباره‌ی چشم‌هایت،
درباره‌ی دلتنگی...

 

[mobina01]

آن‌گاه که عشق تو را می‌خواند،
به‌راهش گام بگذار!
هرچند راهی پرنشیب

آنگاه که تو را زیر
گستره‌ی بال‌هایش پناه می‌دهد،
تمکین کن!
هرچند تیغِ پنهانش جانکاه

آن‌گاه که با تو سخن آغاز کند،
بدو ایمان آور!
حتی اگر آوای او رؤیای شیرینت را درهم‌ کوبد،
مانند باد شرطه که بوستانی را

 

[mobina01]

عشق آمد و شولای سبزش را به روی دلم کشید
دلم بیدار شد، شکوفه داد و خندید
بی آنکه حدس زده باشم
دیواره‌های دلم فرو ریخت
و من مبتلا شدم به عشق
مبتلا شدم به همه‌چیز و همه‌ک.س