دیالوگ نویسی [جرثومه] اثر «باران خبیری زاده»

[BARAN_KH_Z]

بسم الله الرحمن الرحیم
عنوان: جرثومه
ژانر: عاشقانه
مقدمه:
- او اولین وطن و آخرین تبعیدگاه‌ام است. بر روی دستانش خطوطی از نشانه پیری دیده می‌شد. او جوانی‌اش را پای من گذاشت، شرمنده‌اش هستم، شرمنده او.
+ درباره چه کسی می‌گویی؟ او کیست!؟

 

[BARAN_KH_Z]

تقدیم به کسی که جوانی‌اش را بر پایم گذاشت... .

---

- آغو*شش حرارتی وصف نشدنی دارد.

+ چگونه؟

- زمانی که برودتی بندبند وجودم را در بر می‌گیرد او بود... ! او بود که ماوای‌ام بود. گویا آغوشش همانند سماء بود.

+ دیروز روزش بود.

- اره؛ خواستم برایش، برای اولین بار یک هدیه بگیرم،‌ اما او به من گفت: «هدیه برای من ارزش نداره!»

+ دلیلش چه بود؟

---

برودت: سرمای
ماوا: پناه
سما: بهشت

 

[BARAN_KH_Z]

- اول خودم هم تعجب کردم که بعد از آن گفت: «من هیچ هدیه‌ای نمی‌خواهم، و فقط خواستار یک فرزند خلف هستم.»

+ تبریک به او گفتی؟

- اول به بی‌بی تبریک گفتم، که برایم دعا کرد و بعد با جمله «سلام بر اولین وطنم و آخرین تبعیدگاه‌ام، روزت مبارک» به مادرم، روزش را تبریک گفتم.

+ زیبا بود.

ـ و تنها با لبخندی تحسین برانگیز گفت: «دعای مادر نگه‌دار زندگی‌ات هست»

+ بدون شک دعای مادر والاترین دعا است