موضوع نویسنده
- May
- 3,012
- 21,429
- مدال‌ها
- 15
#زنگ_تحلیل
اعتراف می کنم یکی از وحشتناک ترین برنامه کودک هایی که دیدم ، همین انیمیشین خوشگل ایرانیه!
اینو حدودا سه سال پیش پخش می کرد، اما من هنوزم بهش فکر می کنم!
اسم این انیمیشن جزیره ی چالاک بود.
قصه ی یه پسر بچه ای که مثل همه شب رفت تو رختخواب خوابید و وقتی صبح بیدار شد، دید تو یه جزیره تک و تنها گیرافتاده!!!
خداوکیلی اینم شد داستان؟!
من الان سه ساله هرشب که می خوام بخوابم دعا می کنم صبح سر جای خودم بیدار بشم!
نمی دونم چه اصراری داریم حتما در رابطه با یه موضوع خاص برنامه بسازیم، در حالی که حتی در رابطه با چهارچوب اصلی داستان حتی فکر هم نکردیم!
انکار نمی کنم این برنامه مطالب علمی خوبی به بچه ها یاد می داد. ولی بیاید یکم فکر کنیم، چی به بچه مون میدن و در ازاش دارن چی ازش می گیرن؟
دارن گردش علمی شب و روز یاد میدن و امنیت ذهنی و فکری رو از بچه های من و شما می دزدن!
نیاید بگید چون ایرانیه باید تشویق بشن و....
نه! اتفاقا چون ایرانیه باید به سازندگان یاد بدیم تا جایی که می تونن اخلاقیات و درک روحیات بچه ها رو پایه ی اصلی داستان هاشون قرار بدن.
من از والت دیزنی توقع ندارم، اما از سازنده ی ایرانی چرا.
بچه ی شیعه وقتی می‌ره تو رختخواب باید به چیزهای با اهمیت زیادی فکر کنه، نه اینکه تنها دغدغه ش این باشه که صبح تو رختخواب خودش از خواب بیدار بشه!
بعد هم یه مشت جک و جونور بشن همدمش و یاد بگیره که حالا اگر پدر و مادر هم نبودن هستن غریبه هایی که اول ظاهرشون ترسناکه، اما کم کم از خانواده ت هم مهربون تر میشن!
پی نوشت: لطفا یک بار تیتراژ این برنامه رو از نت ببینید و منو توجیه کنید چرا هر روز باید به بچه ی من تاکید بشه، یه پسری نصفه شب از خونه ش غیب شده!
✍م. رمضان خانی
اعتراف می کنم یکی از وحشتناک ترین برنامه کودک هایی که دیدم ، همین انیمیشین خوشگل ایرانیه!
اینو حدودا سه سال پیش پخش می کرد، اما من هنوزم بهش فکر می کنم!
اسم این انیمیشن جزیره ی چالاک بود.
قصه ی یه پسر بچه ای که مثل همه شب رفت تو رختخواب خوابید و وقتی صبح بیدار شد، دید تو یه جزیره تک و تنها گیرافتاده!!!
خداوکیلی اینم شد داستان؟!
من الان سه ساله هرشب که می خوام بخوابم دعا می کنم صبح سر جای خودم بیدار بشم!
نمی دونم چه اصراری داریم حتما در رابطه با یه موضوع خاص برنامه بسازیم، در حالی که حتی در رابطه با چهارچوب اصلی داستان حتی فکر هم نکردیم!
انکار نمی کنم این برنامه مطالب علمی خوبی به بچه ها یاد می داد. ولی بیاید یکم فکر کنیم، چی به بچه مون میدن و در ازاش دارن چی ازش می گیرن؟
دارن گردش علمی شب و روز یاد میدن و امنیت ذهنی و فکری رو از بچه های من و شما می دزدن!
نیاید بگید چون ایرانیه باید تشویق بشن و....
نه! اتفاقا چون ایرانیه باید به سازندگان یاد بدیم تا جایی که می تونن اخلاقیات و درک روحیات بچه ها رو پایه ی اصلی داستان هاشون قرار بدن.
من از والت دیزنی توقع ندارم، اما از سازنده ی ایرانی چرا.
بچه ی شیعه وقتی می‌ره تو رختخواب باید به چیزهای با اهمیت زیادی فکر کنه، نه اینکه تنها دغدغه ش این باشه که صبح تو رختخواب خودش از خواب بیدار بشه!
بعد هم یه مشت جک و جونور بشن همدمش و یاد بگیره که حالا اگر پدر و مادر هم نبودن هستن غریبه هایی که اول ظاهرشون ترسناکه، اما کم کم از خانواده ت هم مهربون تر میشن!
پی نوشت: لطفا یک بار تیتراژ این برنامه رو از نت ببینید و منو توجیه کنید چرا هر روز باید به بچه ی من تاکید بشه، یه پسری نصفه شب از خونه ش غیب شده!
✍م. رمضان خانی
