- Nov
- 2,476
- 37,997
- مدالها
- 5
آیین های سیزده بدر
اجرای آیین ها و مراسم سیزده بدر رنگ و لعاب خاصی را به روز طبیعت می بخشند و خاطره شیرین این روز را دو چندان می کنند. آیین های سیزده بدر از گذشته تا به امروز دستخوش تغییرات فراوانی شده اند و عملا امروزه رد پایی از آن ها بر جای نمانده است. برخی از این آیین ها که در گذشته متداول بوده اند شامل موارد زیر هستند:- برگزاری مسابقات اسب سواری
- جمع آوری گیاهان محلی و طبخ غذا با آن ها
- خوردن کاهو با سنکجبین
- بازی هایی مانند بادبادک بازی و آب بازی
- ترانه خوانی و اجرای رقص های محلی
تاریخچه و پیشینه سیزده بدر
برخی از متون، تاریخچه سیزده بدر در ایران را این گونه روایت می کنند که مبارک بودن سیزده بدر به دلیل اعتقاد ایرانیان درباره عمر جهان و روز رستاخیز است. ایرانیان در گذشته معتقد بودند که عمر جهان دوازده هزار سال است و در پایان این دوازده هزار سال، بدی و شر نمایان می شود. سیزده بدر برای ایرانیان حکم روز رستاخیزی را داشته که به تاریکی عمر ۱۲ هزار ساله جهان خاتمه می دهد. ایرانیان این روز را به امید سالی پررونق جشن می گرفتند و در کنار هم جمع می شدند.مردم در بسیاری از دوره های تاریخی ایران در گذشته روز سیزده بدر را گرامی می داشتند و این روز برایشان اهمیت داشته است. به طور مثال در زمان قاجار، مردم با وسایلی مانند بقچه، سماور، قلیون و… به دامان طبیعت می رفتند و خوشگذرانی می کردند. یکی از خوراکی هایی که دوران قاجار در روز سیزده بدر طرفداران بسیاری داشته، کاهو و سکنجبین بوده است.
نگاهی بر فلسفه سیزده بدر و نحسی آن
درباره فلسفه سیزده بدر روایت های گوناگونی وجود دارد. یکی از این روایت های قابل تامل و جذاب، در ادامه خواهید خواند.در گذشته مردم روز سیزده فروردین را به دشت، صحرا و دامان طبیعت می رفتند و به نیایش می پرداختند تا باران رحمت الهی بر خشکسالی غالب شود. مردم در آن زمان باور داشتند که این روز را باید جشن بگیرند تا سال جدید برایشان سرشار از برکت و نعمت آغاز شود.
عده زیادی از مردم باور دارند که روز سیزده فروردین نحس و نامبارک است؛ بنابراین این روز نحس را باید در بیرون از خانه سپری کنند. شما چقدر این باور را قبول دارید؟ در ادامه برای شما توضیح خواهیم داد که این باور در فرهنگ ما ایرانیان جایگاهی ندارد.
در فرهنگ ایرانیان باستان روز سیزده فروردین بر خلاف آنچه گفته می شود روز مبارک و فرخنده ای بوده است و به نام تیر خوانده می شده. ایرانیان باستان در کتابی قدیمی، روز سیزده فروردین را به نام سعد یعنی نیکی و فرخندگی نامگذاری کرده اند و اعتقاد داشتند در این روز باید در طبیعت جشن و سرور برپا شود.