متفرقه جملاتی از کتاب وقتی نیچه گریست

[DELVIN]

جملاتی از کتاب وقتی نیچه گریست

 

[DELVIN]

برویر در‌‌حالی که بازویش را بیش‌تر به خود نزدیک می‌کرد، گفت: «هرگز از رد کردن دعوتی تا این اندازه افسوس نخورده بودم. ولی وقت آن رسیده که برگردم و تنها هم برگردم. همسر دوست‌‌داشتنی ولی نگرانم، حتما پشت پنجره منتظر است و من وظیفه‌‌ی خود می‌‌دانم که نسبت به عواطف او حساس باشم.»
لو بازویش را بیرون آورد، محکم و قاطع روبه‌‌روی او ایستاد و گفت: البته، اما کلمه‌‌ی “وظیفه” برای من سنگین و طاقت‌‌فرساست. من هم وظایفم را در یک چیز ــ ابدی کردن آزادی‌‌ام ـــ خلاصه کرده‌‌ام.

 

[DELVIN]

گر‌‌چه این عبارت به نظر برویر جسورانه و مردانه بود، ولی هرچه به زبان این زن جاری می‌‌شد بی‌‌عیب‌ونقص و عادی‌‌ترین روش زندگی و تکلم به نظر می‌‌آمد

 

[DELVIN]

برتا زنی است با شخصیت نابالغ و از نظر جنسی رشد‌‌نیافته، کودکی که ناشیانه به قالب زنی درآمده است.

 

[DELVIN]

برویر احساس کرد سرخ شده است و دیگر نمی‌‌تواند نگاه خیره‌‌ی او را تاب آوَرَد. «آن‌چه سعی دارم بگویم این است که شاید هدفم از این سخن گفتن غیرمستقیم، تنها طولانی کردن زمانی است که با شما سپری می‌کنم»

 

[DELVIN]

ناگهان ذهن برویر دست از پرگویی برداشت. او زنی بود با زیبایی غیرمعمول: پیشانی برجسته، چانه‌ای محکم‌‌ و خوش‌‌تراش، چشمانی به رنگ آبی روشن، لبانی شهوانی و گیسوانی که از روشنی، نقره‌‌فام می‌‌نمود و چنان بی‌‌پروا بالای سر جمع شده بود که گوش‌ها و گردن بلند و ظریف‌ش را نمایان کرده بود. برویر با اشتیاقی خاص، مجذوب طره‌‌های مویی شد که با سرکشی از هر طرف پایین ریخته بود.

 

[DELVIN]

من نیز با مرزهای خویش مواجهم. محدودیت در برقراری ارتباط.

 

[DELVIN]

این زن، لو سالومه، ذهنم را مورد هجوم قرار داده و در آن خانه کرده است. هنوز نتوانسته‌‌ام او را بیرون برانم. روز و حتی ساعتی نیست که به او فکر نکنم.

 

[DELVIN]

نیچه بانگ زد: «حقیقت با حروف درشت! فراموش کردم بگویم یوزف، که هنوز مانده است تا دانشمندان بیاموزند که حقیقت نیز خود وهمی بیش نیست، وهمی که بی آن نمی‌‌توان زیست.

 

[DELVIN]

از آموزه‌‌های آن روز، این بصیرت از همه نیرومندتر بود که متوجه شدم من به برتا مربوط نیستم، بلکه به معانی‌‌ای متصل هستم که خود به او نسبت داده‌‌ام، معانی‌‌ای که هیچ ارتباطی به او ندارند. تو مرا متقاعد کردی که هرگز او را آن‌‌چنان که بود ندیده‌‌ام؛ که هیچ‌‌یک از ما حقیقتاً دیگری را آن‌‌طور که هست نمی‌بینیم.