متفرقه جملات زیبا درمورد رمان کیمیاگر

[حنا نویس]

​

یک شب که جوان به آسمان بدون ماه می نگریست,​

به کیمیاگر گفت: قلب من از رنج می ترسد.​

بگو ترس از رنج, از خود رنج بد تر است.​

و این که هیچ قلبی تا زمانی که در جست و جوی رویایش باشد, هرگز رنج نمی برد.​

چون هر لحظه جست و جو لحظه ملاقات با خداوند و ابدیت است.​

​

 

[حنا نویس]

زمانی که واقعا خواستار چیزی هستی، باید بدانی که​

این خواسته در ضمیر جهان متولد شده است و تو،​

فقط مامور انجام دادنش بر روی زمین هستی.​

حتی اگر فقط هوس سفر کردن باشد یا ازدواج با یک دختر بازرگان…یا جستجوی گنج.​

روح دنیا از خوشبختی یا بدبختی هوس یا حسادت مردم انباشته است.​

هیچ نیست مگر یک چیز: تکمیل «حدیث خویش» که آن هم، تنها اجبار انسان‌هاست.​

وقتی خواستار چیزی هستی، همه جهان در تکاپوی آن است که تو به خواسته‌ات برسی​

​

 

[حنا نویس]

گاهی آدم ترجیح می دهد با گوسفندها زندگی کند​

که لال اند و فقط دنبال آب و غذا هستند​

یا ترجیح می دهد مثل کتاب ها باشد​

که وقتی آدم دلش می خواهد گوش بدهد،​

داستان های باور نکردنی برایش تعریف می کنند.​

وقتی با آدمها حرف میزنی، چیزهایی می گویند​

که نمیدانی چه جوری به گفتگو ادامه بدهی…​

آدمها حرف های غریبی می زنند!​

​

 

[حنا نویس]

مرد خوشبخت، مردی است که خدا را در خود ببیند و در خود بجوید​

همان‌طور که کیمیاگر گفته است،​

خوشبختی می‌تواند حتی در یک دانه ناچیز ماسه صحرا هم دیده شود،​

چون یک دانه ماسه هم گویای لحظه‌ای از آفرینش است،​

و کائنات برای پیدایش آن میلیون‌ها سال وقت گذاشته‌اند​

​

 

[حنا نویس]

پس در «جان جهان» غرق شد​

و دید که «جان جهان» مظهری است​

از «پدیدآورنده یکتا» و…​

پدیدآورنده یکتا را در وجود خود یافت​

و… خود را نمادی از او دید.​

​

 

[حنا نویس]

بالاخره توانستم حرکت کاروان را هنگام عبور از صحرا ببینم​

و دریابم که کاروان و صحرا دارای بیان مشترکند،​

به همین دلیل یکی عبور دیگری را ممکن می‌سازد.​

یا یکی حرکت و قدم‌های دیگری را روی خود حس می‌کند​

و وقتی احساس یکی با حرکت دیگری هم‌آهنگ شد، آن‌گاه کاروان به آبادی خواهد رسید.​

ولی اگر یکی از ما، با وجود همه جسارت و اراده،​

این بیان متفاوت را درک نکند، همان روزهای آغازین خواهد مرد.​

​

 

[حنا نویس]

دقیقاً می‌دانند دیگران چگونه باید زندگی کنند،​

اما هیچ‌ک.س هرگز در طول عمرشیاد نگرفته است خود چگونه زندگی کند.​

مثل آن زنکِ کولی، که به قولی از گذشته می‌گفت و از آینده حرف می‌زد،​

تعبیر خواب می‌شناخت و به دیگران می‌گفت که چه باید بکنند،​

ولی خودش درگیر زندگی‌اش بود و نمی‌دانست چگونه می‌توان رموز خواب‌ها را شناخت.​

​

 

[حنا نویس]

وقتی از ژرفای قلبت چیزی را بخواهی.​

به روح جهان نزدیک تری. روح جهان همواره نیروی مثبتی است.​

​

 

[حنا نویس]

تپه‌های شنی با وزش باد جابجا می‌شوند،​

ولی… صحرا همیشه صحرا باقی می‌ماند.​

این است… افسانه عشق.​

​

 

[حنا نویس]

همه آدم‌ها، در آغاز جوانی می‌دانند افسانه شخصی‌شان چیست.​

در آن دوره زندگی، همه چیز روشن است، همه چیز ممکن است​

و آدم از رؤیا و آرزوی آنچه دوست دارد در زندگی بکند، نمی‌ترسد.​

با این وجود، با گذشت زمان، نیرویی مرموز تلاش خود را​

برای اثبات آن که تحقق بخشیدن به افسانه شخصی غیرممکن است، آغاز می‌کند.​

​