مجموعه اشعار جودی خراسانی

[~Fateme.h~]

جودی خراسانی

 

[~Fateme.h~]

"حضرت زینب سلام‌الله علیها"

ستم ندیده کسی در جهان، مقابل زینب
نسوخت هیچ دلی در جهان، چنان دل زینب

نگشت شاد، دلش از غم زمانه، زمانی
ز آب غم بسرشتند، گوییا گِل زینب

فغان و آه از آن دم! که خصم دون به لب شط
بُرید سر ز قفای حسین * مقابل زینب

فتاده دید چو در خاک، سرو قامت اکبر
قرار و صبر و تحمّل، برون شد از دل زینب

 

[~Fateme.h~]

میان لشکر اعدا ، به راه شام نبودی
به غیر معجر نیلی، به چهره، حایل زینب

به گِرد ناقه‌ی او ، کوفیان به عشرت و امّا
سر حسین * به سنان، پیش روی محمل زینب

نه آب بود و نه نانی، نه شمعی و نه چراغی
چو گشت کنج خرابه مقام و منزل زینب

چگونه شرح غمش را رقم کند، یَد (جودی)؟
که جز خدا نه ک.س آگه، ز درد و مشکل زینب

"عبدالجواد جودی خراسانی"

 

[~Fateme.h~]

(اَلسَّلٰامُ عَلَیْكَ یٰا اَبٰاعَبْدِاللّٰهِ الْحُسَیْن)

ای خسروی که مالک ملک خدا تویی‌
مقصود زآفرینش ارض و سما تویی

خود زاده‌ی نبیّ و ولی آن که از ازل‌
یاری نموده بر همه‌ی انبیا تویی

از ماسَوا سوای تو منظور حق نبود
زیرا ز ماسوایی و از ماسوا تویی

پوشیده نیست پیش تو اسرار کاینات‌
زیرا که مَحرم حرم کبریا تویی

 

[~Fateme.h~]

ای گوهر یگانه که از صافی صفات‌
از پای، تا سر آینه‌ی حق‌نما تویی

با آنکه بود آب روان ، مهر فاطمه‌
آن ک.س که تشنه شد سرش از تن جدا تویی

هر کشته را کنند سر از پیش رو جدا
شاهی که شد جدا سر او از قفا تویی

آن توتیای دیده‌ی مردم شهی که شد
در زیر سُمّ اسب، تنش توتیا تویی

ای دستگیر خلق پس از سر جدا شدن‌
آن ک.س که دست او ز جفا شد جدا تویی

هر مطبخ از چراغ منیر است و آن که داد
از شمع چهره ، مطبخ خولی ضیا، تویی

بر نعش هر شهید لباسش بوَد کفن‌
عریان کسی که رفت به خاک جفا تویی

 

[~Fateme.h~]

بر نعش هر شهید لباسش بوَد کفن‌
عریان کسی که رفت به خاک جفا تویی

آن کعبه‌ی امید که اندر منای دوست‌
بنموده عون و اکبر و اصغر فدا تویی

شاهی که بر فراز نی از کوفه تا به شام‌
چشمش بدی به خواهر غم مبتلا تویی

هر مرغ را فغان به بهار است (جودیا)
مرغی که چار فصل بوَد در نوا تویی.

"عبدالجواد جودی خراسانی"