مجموعه اشعار حامد ابراهیم پور

[~Fateme.h~]

حامد ابراهیم پور

 

[~Fateme.h~]

سپرده بود به آوارگی عنانش را
غریبه ای که نمیگفت داستانش را

کلافه بود، به سیگار آخرش پک زد
وبعد خم شد و پر کرد استکانش را

 

[~Fateme.h~]

شراب کهنه ی جوشیده در رگش جوشید
و شعله ور شد و سوزاند استخوانش را

-زیاده می نخوری ! شهر پاسبان دارد
-که مرده شو ببرد شهر و پاسبانش را !

 

[~Fateme.h~]

(نگاه صاحب میخانه بی تفاوت شد
اگرچه زیر نظر داشت میهمانش را ):

غریبه جای رد تازیانه اش میسوخت
غریبه حال بدی داشت، شانه اش میسوخت

 

[~Fateme.h~]

به مرغ گمشده ی پرشکسته ای میماند
که پیش چشمانش آشیانه اش میسوخت
***
به رود خشک، به سرو خمیده ای میماند
به گنگ بی خبر خواب دیده ای میماند

 

[~Fateme.h~]

غرور زخمی را سمت ماه تف میکرد
به گرگ بسته ی دندان کشیده ای می ماند

***
دوباره دستانش را دراز کرد، نشد
تمامی شب رازونیاز کرد، نشد

دوباره گمشده اش را از آسمان میخواست
گلایه کرد نشد، اعتراض کرد نشد!
***