مجموعه اشعار حجةالاسلام نیر تبریزی

[~Fateme.h~]

حجةالاسلام نیر تبریزی

 

[~Fateme.h~]

(غمزه ی غمّاز)

هر شكارى ، شود از چنگل شهباز گرفت
جز دو چشمت كه دل از وى نتوان بازگرفت

ز شبيخون سر زلف به هم نا زده چشم
سر راهم سپه غمزه ی غمّاز گرفت

مشكن اى دوست دلم را كه دگر نايد باز
مرغ وحشى چو ز دامى ره پرواز گرفت

چشم الفت دگر اى هوش مدار از سر من
خوابگاهى كه تو ديدى حشم ناز گرفت

لب لعلت ز خط سبز جهان كرد سياه
ماتم غم‌زدگان ، نيک به اعزاز گرفت

 

[~Fateme.h~]

جادوانت همه گر سجده برد پيش، سزاست
كه فسون نگهت پايه ی اعجاز گرفت

دل، غم عشق به صد پرده نهان داشت ز خلق
زلف او باز شد و پرده ز هر راز گرفت

واعظ ار عيب نظربازى ما كرد چه باک؟
(نيّرا) گوش نبايد به هر آواز گرفت...

حجةالاسلام نیّر تبریزی

 

[~Fateme.h~]

(ذكر يارب يارب)

جدا از چشم او تن در تب و جان بر لب است امشب
شبى كاو را ز پى صبحى نباشد، آن شب است امشب

ببين بر چنبر كاكل، رخ آن ماه سنگين‌دل
مبند اى ساربان محمل، قمر در عقرب است امشب

جرس در ناله و صبح وداع و جسم و جان در پى
مخسب اى دل كه وقت ذكر يارب يارب است امشب

خدا را آسمان! لختى عنان صبح در هم كش
كه پنهان با لبش دل را هزاران مطلب است امشب

به هنگام رحيل آهسته ‌تر ران ، ناقه را جانا
كه پاى رفتنم لرزان ، ز تيمار تب است امشب

 

[~Fateme.h~]

ز هجر وصل او امشب ، ميان گريه مى‌خندم
كه دستى بر دل و دستى به سيب غبغب است امشب

تو هم افتان ‌و خيزان بهْ كه گويى از قفا اى تن!
چو جان پا در ركاب و دل روان با مركب است امشب

دلا ، اى تير آه از سينه سر بر كن كه (نيّر) را
سخن‌ها با سپهر و جنگ‌ها با كوكب است امشب
فسون نگاه

حجةالاسلام نیر تبریزی

 

[~Fateme.h~]

(طغرای قضا)

آه از آن روز که در دشتِ بلا غوغا بود
شورشِ روزِ قیامت به جهان برپا بود

خصم چون دایره ، گِردِ حرم و شاهِ شهید
در دلِ دایره ، چون نقطه ی پابرجا بود

عرصه ی دشت چو دیبای مُنقّش از خون
وان همه صورتِ زیبا که در آن دیبا بود

جان به قربانِ ذبیحی که به قربانگهِ دوست
با لبِ تشنه روان می شد و خود دریا بود

تو مپندار که شاهنشهِ دین ، در گهِ رزم
در بیابانِ بلا ، بی مدد و تنها بود

انبیا و رسل و جنّ و ملائک ، هر یک
جان به کف در برِ شه ، منتظرِ ایما بود

خونِ هابیل که شد ریخته از سنگِ جفا
گر به عبرت نگری ، کشتهء آن صحرا بود