آموزشی حسرت نوشتن | چرا نمی‌توانیم بنویسیم؟

[NIRI]

ابتدا این دو نقل قول را بخوانیم:

«حقیقت این هست که دلم می‌خواست بیشتر بنویسم و بیشتر فیلم درست کنم.» (+)
-ابراهیم گلستان در ۹۴ سالگی

…آغاز مریضی‌اش بود و برای تشخیص به بیمارستان رفتیم، می‌گفت: «این‌بار که خوب شوم، دیگر همۀ این کارها، مجله و این‌ها را کنار می‌گذارم و فقط می‌نویسم.» که دیگر از بیمارستان بازنگشت. (+)
-فرزانه طاهری | دربارۀ هوشنگ گلشیری

این دو جمله از زبان دو تن از نویسندگانی‌ست که شاهکار آفریده‌اند، و هر دو به حدی کار کرده‌اند که نامشان برای همیشه در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران باقی خواهد ماند.

 

[NIRI]

کم‌طاقت شده‌ایم. نمی‌توانیم مرتب و منظم و طولانی بخوانیم. وقتی کتاب را باز می‌کنیم حتی اگر موبایل کنار دستمان نباشد، فکرمان کماکان پیش موبایل است. پس به اولین لازمۀ نوشتن به حد کافی نمی‌پردازیم.

از طرفی نوشتن دشوار است. آدمیزاد پیش از موبایل و اینترنت هم مدام از نوشتن طفره می‌رفت. حالا اوضاع خراب‌تر هم شده. چه کسی حوصله می‌کند چند ساعت روی نوشتن یک صحنه از رمانش وقت بگذارد و در برابر وسوسۀ چک کردن استوری اینستاگرام مقاومت کند؟ برای گریز از ملال نوشتن، اولین انتخاب ما دنیای پر زرق و برق موبایل است.

​

 

[NIRI]

گابریل گارسیا مارکز پانزده سال به «صد سال تنهایی» فکر کرد، و بعد آن را نوشت. البته که این پانزده سال را بیکار ننشست. چیزهای دیگری نوشت تا وقت نوشتن صد سال‌ تنهایی هم برسد (+). اما به زعم من و بر اساس آنچه برخی پژوهشگران می‌گویند ذهن مشوش آدم‌های دنیای دیجیتال توان و زمانی برای ورز دادن ایده‌ها ندارد.

ذهنی‌نویسی:​

ذهنی‌نویسی کمی جدی‌تر و فعالانه‌تر از خیساندن ایده‌ها در ذهن است. در این مرحله توی ذهنتان به جملات و پاراگراف‌‌ها شکل می‌دهید. مثلاً می‌بینید در حال قدم زدن هستید و جملات متنتان را با خودتان زمزمه می‌کنید؛ دقیقاً به همان شکل و صورتی که می‌خواهید روی کاغذ بیاورید. که خب ذهن موبایل‌زده احتمالا چنین مجالی را نمی‌یابد.

 

[NIRI]

راهکار

از اوقات فراغت خودتان لذت ببرید و نگذارید موبایل کیفیت خلوت شما را زایل کند.

برای شروع، فاصله گرفتن از موبایل و فضای دیجیتال، حتی به اندازۀ چند ساعت در روز، بسیار مفید است.

از بی‌حوصله‌گی نترسید، و برای رفع ملال به موبایل پناه نبرید.

ذهن خودتان را با چیزهای دیگر مشغول نکنید. فیلم و سریال که جای خود، حتی گاهی کتاب هم نخوانید.

بیکار نشستن را تمرین کنید.

پیاده‌رویِ بدون موبایل را جدی بگیرید.

از چُرت‌زدن لذت ببرید.

بعد می‌بینید که اشتهایتان برای نوشتن صد برابر شده. البته اگر دوست دارید که بعدها حسرت کم نوشتن را نخورید.

+شاید این کتاب هم بتواند کمکتان کند: هدایت خودکار | هنر و علم بیکار نشستن