امام شناسی حضرت محمد(ص)
- نویسنده موضوع رازآفرین
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
رازآفرین
سطح
0
همیار سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
همیار سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر کتاب
ویراستار آزمایشی
ناظر تایید
گوینده آزمایشی
- Nov
- 2,127
- 8,446
- مدال‌ها
- 2
خلاصه زندگینامه حضرت محمد:
مُحمد بن عبدالله بن عبدالمطّلِب بن هاشم (عام‌الفیل–۱۱ق) پیامبر اسلام، از پیامبران اولوالعزم و آخرین پیامبر الهی. معجزه اصلی او قرآن است.
حضرت محمد(ص) در جامعه مُشرک جزیرة العرب به دنیا آمد، اما از بت‌پرستی پرهیز می‌کرد. در چهل‌سالگی به پیامبری رسید و مهمترین پیامش دعوت به توحید بود. هدف از بعثتش را تکمیل فضایل اخلاقی معرفی کرد. مشرکان مکه سال‌ها او و پیروانش را آزردند، ولی آنان از اسلام دست برنداشتند. حضرت محمد ۱۳ سال در مکه، مردم را به اسلام دعوت می‌کرد سپس به مدینه هجرت کرد و این هجرت، مبدأ تاریخ اسلامی شد.
با کوشش پیامبر(ص) تقریباً تمام شبه‌جزیره عربستان در زمان حیات او به اسلام گروید. در دوره‌های بعد، گسترش اسلام ادامه یافت و به تدریج اسلام دینی جهانی شد.
براساس حدیث ثقلین، پیامبر(ص) به مسلمانان سفارش کرد که پس از وی برای رهایی از گمراهی به قرآن و عترت او پناه ببرند و از آن دو جدا نشوند و در مناسبت‌های گوناگون، از جمله در واقعه غدیر، امام علی(ع) را جانشین خویش معرفی کرد.
پیامبر در ۲۵ سالگی با خدیجه ازدواج کرد و حدود ۲۵ سال با او زندگی کرد. پس از وفات خدیجه، پیامبر با همسران دیگری ازدواج کرد. فرزندان پیامبر(ص) از خدیجه و ماریه بودند و همه آنها جز فاطمه(س) در زمان حیات او از دنیا رفتند.
مُحمد بن عبدالله بن عبدالمطّلِب بن هاشم (عام‌الفیل–۱۱ق) پیامبر اسلام، از پیامبران اولوالعزم و آخرین پیامبر الهی. معجزه اصلی او قرآن است.
حضرت محمد(ص) در جامعه مُشرک جزیرة العرب به دنیا آمد، اما از بت‌پرستی پرهیز می‌کرد. در چهل‌سالگی به پیامبری رسید و مهمترین پیامش دعوت به توحید بود. هدف از بعثتش را تکمیل فضایل اخلاقی معرفی کرد. مشرکان مکه سال‌ها او و پیروانش را آزردند، ولی آنان از اسلام دست برنداشتند. حضرت محمد ۱۳ سال در مکه، مردم را به اسلام دعوت می‌کرد سپس به مدینه هجرت کرد و این هجرت، مبدأ تاریخ اسلامی شد.
با کوشش پیامبر(ص) تقریباً تمام شبه‌جزیره عربستان در زمان حیات او به اسلام گروید. در دوره‌های بعد، گسترش اسلام ادامه یافت و به تدریج اسلام دینی جهانی شد.
براساس حدیث ثقلین، پیامبر(ص) به مسلمانان سفارش کرد که پس از وی برای رهایی از گمراهی به قرآن و عترت او پناه ببرند و از آن دو جدا نشوند و در مناسبت‌های گوناگون، از جمله در واقعه غدیر، امام علی(ع) را جانشین خویش معرفی کرد.
پیامبر در ۲۵ سالگی با خدیجه ازدواج کرد و حدود ۲۵ سال با او زندگی کرد. پس از وفات خدیجه، پیامبر با همسران دیگری ازدواج کرد. فرزندان پیامبر(ص) از خدیجه و ماریه بودند و همه آنها جز فاطمه(س) در زمان حیات او از دنیا رفتند.
موضوع نویسنده
رازآفرین
سطح
0
همیار سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
همیار سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر کتاب
ویراستار آزمایشی
ناظر تایید
گوینده آزمایشی
- Nov
- 2,127
- 8,446
- مدال‌ها
- 2
پنج ویژگی مهم حضرت محمد (ص) در قرآن کریم:
۱- اسوه حسنه بودن: پیامبر اکرم (ص) برای همه انسان‌ها، در همه زمان‌ها و در همه زمینه‌ها الگو و سرمشق است و همه باید در رفتار و گفتار از آن حضرت پیروی کنند تا به سعادت و خوشبختی نائل آیند.
قرآن می‌فرماید: "لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ" برای شما در زندگی رسول خدا الگو و اسوه نیکویی است. (احزاب آیه ۲۱)
۲- داشتن اخلاق عظیم: اخلاق مهمترین عامل جذب افراد و تقویت پیوند اجتماعی است، با اخلاق می‌توان در قلب افراد نفوذ کرد و بر دل‌ها حکومت کرد و در پیشبرد اهداف، همه را همراه خود نمود.
تعبیر قرآن راجع به اخلاق پیامبر اکرم (ص) " خلق عظیم" است می‌فرماید: وَإِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظیمٍ (قلم /۴)
با همین اخلاق عظیم توانست افراد سخت دل و خشن را به سوی خود جذب نماید و همه را مطیع خدا قرار بدهد.
۳- پیامبر رحمت: کسی که رسول خدا است و برای جهانیان فرستاده شده، قطعاً باید شخصیت وجودی اش بر اساس فطرت انسان‌ها و رسالتش خواسته تمام بشریت باشد. به همین جهت قرآن از میان همه خصوصیات پیامبر اکرم (ص)، او را به عنوان "پیامبر رحمت" معرفی می‌کند تا همه جهانیان بر محور وجودی آن حضرت گرد هم آیند و خدا را بندگی نمایند.
وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ، ما تو را نفرستادیم مگر اینکه رحمت برای جهانیان باشید. (انبیا /۱۰۷)
۴- عطوفت و قاطعیت: اداره سیاست و اجتماع ایجاب می‌کند قاطعیت در کنار عطوفت و مهربانی باشد تا هم مؤمنان امیدوار و دلگرم گردند و هم دشمنان و مخالفان بترسند و دست از توطئه و کارشکنی بردارند به همین جهت قرآن در معرفی پیامبر (ص) می‌فرماید:
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ، محمد رسول خدا و کسانی با او هستند بر کفار سخت گیر و در میان خودشان دلسوز و مهربان هستند.
پیامبر اکرم (ص) کانون عطوفت و مهربانی برای مؤمنان و مظهر صلابت و قاطعیت در برابر دشمنان بود.
۵- مردمی بودن و مردم داری : رهبران الهی همواره در میان مردم بودند و در همه حال با آنان زندگی می‌کردند و برای خودشان هیچ امتیازی قائل نبودند و درغه وشادی مردم شریک بودند، همین خصلت سبب شد تا بتوانند مردم را در مسیر هدایت، رشد و کمال قرار بدهند. قرآن به این ویژگی پیامبر (ص) با تعبیر بسیار دقیق و عمیق اشاره می‌کند و می‌فرماید:
لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ" قطعاً برای شما پیامبری از جنس خودتان آمد که درد و رنج شما بر او دشوار است و به هدایت شما حریص و علاقمند و نسبت به مؤمنان دلسوز و مهربان است.
۱- اسوه حسنه بودن: پیامبر اکرم (ص) برای همه انسان‌ها، در همه زمان‌ها و در همه زمینه‌ها الگو و سرمشق است و همه باید در رفتار و گفتار از آن حضرت پیروی کنند تا به سعادت و خوشبختی نائل آیند.
قرآن می‌فرماید: "لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ" برای شما در زندگی رسول خدا الگو و اسوه نیکویی است. (احزاب آیه ۲۱)
۲- داشتن اخلاق عظیم: اخلاق مهمترین عامل جذب افراد و تقویت پیوند اجتماعی است، با اخلاق می‌توان در قلب افراد نفوذ کرد و بر دل‌ها حکومت کرد و در پیشبرد اهداف، همه را همراه خود نمود.
تعبیر قرآن راجع به اخلاق پیامبر اکرم (ص) " خلق عظیم" است می‌فرماید: وَإِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظیمٍ (قلم /۴)
با همین اخلاق عظیم توانست افراد سخت دل و خشن را به سوی خود جذب نماید و همه را مطیع خدا قرار بدهد.
۳- پیامبر رحمت: کسی که رسول خدا است و برای جهانیان فرستاده شده، قطعاً باید شخصیت وجودی اش بر اساس فطرت انسان‌ها و رسالتش خواسته تمام بشریت باشد. به همین جهت قرآن از میان همه خصوصیات پیامبر اکرم (ص)، او را به عنوان "پیامبر رحمت" معرفی می‌کند تا همه جهانیان بر محور وجودی آن حضرت گرد هم آیند و خدا را بندگی نمایند.
وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ، ما تو را نفرستادیم مگر اینکه رحمت برای جهانیان باشید. (انبیا /۱۰۷)
۴- عطوفت و قاطعیت: اداره سیاست و اجتماع ایجاب می‌کند قاطعیت در کنار عطوفت و مهربانی باشد تا هم مؤمنان امیدوار و دلگرم گردند و هم دشمنان و مخالفان بترسند و دست از توطئه و کارشکنی بردارند به همین جهت قرآن در معرفی پیامبر (ص) می‌فرماید:
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ، محمد رسول خدا و کسانی با او هستند بر کفار سخت گیر و در میان خودشان دلسوز و مهربان هستند.
پیامبر اکرم (ص) کانون عطوفت و مهربانی برای مؤمنان و مظهر صلابت و قاطعیت در برابر دشمنان بود.
۵- مردمی بودن و مردم داری : رهبران الهی همواره در میان مردم بودند و در همه حال با آنان زندگی می‌کردند و برای خودشان هیچ امتیازی قائل نبودند و درغه وشادی مردم شریک بودند، همین خصلت سبب شد تا بتوانند مردم را در مسیر هدایت، رشد و کمال قرار بدهند. قرآن به این ویژگی پیامبر (ص) با تعبیر بسیار دقیق و عمیق اشاره می‌کند و می‌فرماید:
لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ" قطعاً برای شما پیامبری از جنس خودتان آمد که درد و رنج شما بر او دشوار است و به هدایت شما حریص و علاقمند و نسبت به مؤمنان دلسوز و مهربان است.
آخرین ویرایش:
موضوع نویسنده
رازآفرین
سطح
0
همیار سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
همیار سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر کتاب
ویراستار آزمایشی
ناظر تایید
گوینده آزمایشی
- Nov
- 2,127
- 8,446
- مدال‌ها
- 2
مهمترین القاب حضرت محمد(ص):
_احمد به معنی ستایشگر است. به دلیل این که پیامبر مدام خداوند یکتا را ستایش می‌کرد یعنی حق حمد و حق شکر را به جای می‌آورد، به او لقب احمد داده اند.
_اسم پیامبر (ص) در قرآن محمد است، و او را محمود و محمد گفته‌اند؛ لقب محمود به این دلیل است که همه‌ی صفاتی که پیامبر داراست، قابل ستایش است.
_لقب کریم از قرآن برای پیامبر (ص) گرفته شده است. اِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ. کرامت آن بزرگوار، زبانزد خاص و عام است. پیامبر اکرم (ص) در تمام سختی‌ها و ناملایمات تحمل و بخشندگی داشت.
_لقب رحمت است که در قرآن ذکر شده است. وَ مَا اَرْسَلْنَاکَ اِلاَّ رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِینَ. پیامبر اکرم (ص) سرشار از رحمت و رأفت و مهربانی هستند. تا حدی که در قرآن کریم آمده: فَلَعَلَّکَ باَخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی آثارِهِمْ اِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهّذا الْحَدِیثِ اَسَفاً. «گویا تو خویش را از غصه می‌خواهی بکشی از این که کفار ایمان نمی‌آورند، دریغ!»
_لقب دیگر پیامبر (ص)، امین است. این لقب قبل از بعثت رسول خدا (ص)، توسط اعراب به پیامبر داده شده بود. تاریخ نشان دهنده این است که پیامبر اکرم (ص) قبل از بعثت نیز دارای صفات و ویژگی‌های برتری بود. برخی از این صفات عبارتند از: صداقت، کمک به زیر دستان، مراعات آداب و رسوم نیکوی اجتماعی، نظافت و امانتداری.
_لقب عبدالله است. سُبْحَانَ الَّذِی اَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَام‌ِ اِلیَ الْمَسجِدِ الْأقْصیَ الَّذِی بَاَرکْتَا حَوْلَهُ مِنْ آیاتِنَا اِنَّهُّ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیُ. «پاک و منزه است کسی که برد بندۀ خود را در شبی از مسجد الحرام به مسجد اقصی که اطراف آن را مبارک نموده‌ایم، برای اینکه آیات خود را به او بنمایانیم. به درستی که او شنوا و بیناست.»
_مصطفی به معنی برگزیده است. این لقب، افتخار بزرگی برای امت اسلامی است. خداوند متعال پیامبر را از میان کل عالم هستی برگزید. پیامبر اکرم (ص) سراسر فداکاری، رأفت و مهربانی بود. او در زندگی هیچ تشریفاتی نداشت. فرش خانه اش پوست گوسفند و غذای خانه نان جو و نمک بود.
_پیامبر اکرم با این همه صفات خوبی که دارا بود، هیچگاه به خود اعتماد نداشت و همه‌ی امور را به خداوند متعال می‌سپرد؛ و از دعا‌های آن بزرگوار است: اَللَّهُمَّ لاَتَکِلْنیِ اِلی نَفْسیِ طَرْفَةَ عَیْنٍ اَبَداً؛ یعنی: «ای خدا مرا یک آن به خویش نسپار!» پیامبر متوکل بود یعنی تنها به خدا اعتماد داشت و به خود، دیگران و دنیا اعتماد نداشت.
_یکی از القاب پیامبر در قرآن، امتی یعنی درس نخوانده است. وَمَاکُنْتَ تَتْلُوا مِنْ کِتابٍ وَلاَتِخُطُّهُ بِیَمینِکَ اِذاً لّاَرْتَابَ الْمُبْطِلُونَ. «قبل از رسالت، نمی‌خواندی و نمی‌نوشتی ـ سواد الفبا نداشتی که اگر می‌توانستی بخوانی و بنویسی، ممکن بود شکی برای افراد مغرض پیش آید. ـ ولکن بعد از آنکه سواد نداشتی و چنین قرآنی آوردی، جای شک برای احدی باقی نمانده است.»
_احمد به معنی ستایشگر است. به دلیل این که پیامبر مدام خداوند یکتا را ستایش می‌کرد یعنی حق حمد و حق شکر را به جای می‌آورد، به او لقب احمد داده اند.
_اسم پیامبر (ص) در قرآن محمد است، و او را محمود و محمد گفته‌اند؛ لقب محمود به این دلیل است که همه‌ی صفاتی که پیامبر داراست، قابل ستایش است.
_لقب کریم از قرآن برای پیامبر (ص) گرفته شده است. اِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ. کرامت آن بزرگوار، زبانزد خاص و عام است. پیامبر اکرم (ص) در تمام سختی‌ها و ناملایمات تحمل و بخشندگی داشت.
_لقب رحمت است که در قرآن ذکر شده است. وَ مَا اَرْسَلْنَاکَ اِلاَّ رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِینَ. پیامبر اکرم (ص) سرشار از رحمت و رأفت و مهربانی هستند. تا حدی که در قرآن کریم آمده: فَلَعَلَّکَ باَخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی آثارِهِمْ اِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهّذا الْحَدِیثِ اَسَفاً. «گویا تو خویش را از غصه می‌خواهی بکشی از این که کفار ایمان نمی‌آورند، دریغ!»
_لقب دیگر پیامبر (ص)، امین است. این لقب قبل از بعثت رسول خدا (ص)، توسط اعراب به پیامبر داده شده بود. تاریخ نشان دهنده این است که پیامبر اکرم (ص) قبل از بعثت نیز دارای صفات و ویژگی‌های برتری بود. برخی از این صفات عبارتند از: صداقت، کمک به زیر دستان، مراعات آداب و رسوم نیکوی اجتماعی، نظافت و امانتداری.
_لقب عبدالله است. سُبْحَانَ الَّذِی اَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَام‌ِ اِلیَ الْمَسجِدِ الْأقْصیَ الَّذِی بَاَرکْتَا حَوْلَهُ مِنْ آیاتِنَا اِنَّهُّ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیُ. «پاک و منزه است کسی که برد بندۀ خود را در شبی از مسجد الحرام به مسجد اقصی که اطراف آن را مبارک نموده‌ایم، برای اینکه آیات خود را به او بنمایانیم. به درستی که او شنوا و بیناست.»
_مصطفی به معنی برگزیده است. این لقب، افتخار بزرگی برای امت اسلامی است. خداوند متعال پیامبر را از میان کل عالم هستی برگزید. پیامبر اکرم (ص) سراسر فداکاری، رأفت و مهربانی بود. او در زندگی هیچ تشریفاتی نداشت. فرش خانه اش پوست گوسفند و غذای خانه نان جو و نمک بود.
_پیامبر اکرم با این همه صفات خوبی که دارا بود، هیچگاه به خود اعتماد نداشت و همه‌ی امور را به خداوند متعال می‌سپرد؛ و از دعا‌های آن بزرگوار است: اَللَّهُمَّ لاَتَکِلْنیِ اِلی نَفْسیِ طَرْفَةَ عَیْنٍ اَبَداً؛ یعنی: «ای خدا مرا یک آن به خویش نسپار!» پیامبر متوکل بود یعنی تنها به خدا اعتماد داشت و به خود، دیگران و دنیا اعتماد نداشت.
_یکی از القاب پیامبر در قرآن، امتی یعنی درس نخوانده است. وَمَاکُنْتَ تَتْلُوا مِنْ کِتابٍ وَلاَتِخُطُّهُ بِیَمینِکَ اِذاً لّاَرْتَابَ الْمُبْطِلُونَ. «قبل از رسالت، نمی‌خواندی و نمی‌نوشتی ـ سواد الفبا نداشتی که اگر می‌توانستی بخوانی و بنویسی، ممکن بود شکی برای افراد مغرض پیش آید. ـ ولکن بعد از آنکه سواد نداشتی و چنین قرآنی آوردی، جای شک برای احدی باقی نمانده است.»
موضوع نویسنده
رازآفرین
سطح
0
همیار سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
همیار سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر کتاب
ویراستار آزمایشی
ناظر تایید
گوینده آزمایشی
- Nov
- 2,127
- 8,446
- مدال‌ها
- 2
جنگ‌های حضرت محمد(ص):
جنگ‌های ایشون به دودسته تقسیم می‌شود:
1-جنگ‌هایی که پیامبر در آن شرکت داشت، غزوه نام دارد.
2-جنگ‌هایی که پیامبر در آن شرکت نداشت، سریه نام دارد.
در گزارش‌های تاریخی، حدود ۸۰ جنگ برای پیامبر ثبت شده است. بر اساس روایتی که در کتاب تذکرة الخواص از امام هادی(ع) نقل شده، مجموع جنگ‌های پیامبر، ۸۲ جنگ بوده است. از مجموع غزوه‌ها و سریّه‌ها، تقریباً ۳۰ مورد به درگیری نظامی انجامید و بقیه جنگ‌ها بدون درگیری بود. همچنین در جنگ‌هایی که به درگیری نظامی منجر شد، تنها پنج جنگ مهم بود و درگیری شدیدی در آنها رخ داد. تاریخ‌پژوهان با استناد به نقل‌های مختلف تاریخی، مجموع کشته‌شدگان -از مسلمانان و غیرمسلمانان- در تمامی جنگ‌های پیامبر(ص) را بین ۹۰۰ تا ۱۶۰۰ نفر و شهدای مسلمان را ۳۱۷ نفر دانسته‌اند.
در سوره‌هایی از قرآن، مانند بَقَره، آل‌عِمران، نِساء، مائده، اَنفال، توبه، اَحزاب، فتح، حَشْر، صَف و عادیات، به برخی جنگ‌های پیامبر اشاره شده است. با این حال تنها نام سه جنگ بَدْر، خَنْدَق و حُنَیْن به صورت صریح در قرآن آمده است. به گفته شیخ طوسی، مؤلف تفسیر التبیان، با نازل شدن آیه ۳۹ سوره حج، برای نخستین‌بار به مسلمانان دستور جنگ صادر شد. با این حال، به نظر علامه طباطبایی، مؤلف تفسیر المیزان، این دستور با نازل شدن آیه ۱۹۰ سوره بقره صورت پذیرفته است.
جنگ‌های ایشون به دودسته تقسیم می‌شود:
1-جنگ‌هایی که پیامبر در آن شرکت داشت، غزوه نام دارد.
2-جنگ‌هایی که پیامبر در آن شرکت نداشت، سریه نام دارد.
در گزارش‌های تاریخی، حدود ۸۰ جنگ برای پیامبر ثبت شده است. بر اساس روایتی که در کتاب تذکرة الخواص از امام هادی(ع) نقل شده، مجموع جنگ‌های پیامبر، ۸۲ جنگ بوده است. از مجموع غزوه‌ها و سریّه‌ها، تقریباً ۳۰ مورد به درگیری نظامی انجامید و بقیه جنگ‌ها بدون درگیری بود. همچنین در جنگ‌هایی که به درگیری نظامی منجر شد، تنها پنج جنگ مهم بود و درگیری شدیدی در آنها رخ داد. تاریخ‌پژوهان با استناد به نقل‌های مختلف تاریخی، مجموع کشته‌شدگان -از مسلمانان و غیرمسلمانان- در تمامی جنگ‌های پیامبر(ص) را بین ۹۰۰ تا ۱۶۰۰ نفر و شهدای مسلمان را ۳۱۷ نفر دانسته‌اند.
در سوره‌هایی از قرآن، مانند بَقَره، آل‌عِمران، نِساء، مائده، اَنفال، توبه، اَحزاب، فتح، حَشْر، صَف و عادیات، به برخی جنگ‌های پیامبر اشاره شده است. با این حال تنها نام سه جنگ بَدْر، خَنْدَق و حُنَیْن به صورت صریح در قرآن آمده است. به گفته شیخ طوسی، مؤلف تفسیر التبیان، با نازل شدن آیه ۳۹ سوره حج، برای نخستین‌بار به مسلمانان دستور جنگ صادر شد. با این حال، به نظر علامه طباطبایی، مؤلف تفسیر المیزان، این دستور با نازل شدن آیه ۱۹۰ سوره بقره صورت پذیرفته است.
موضوع نویسنده
رازآفرین
سطح
0
همیار سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
همیار سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر کتاب
ویراستار آزمایشی
ناظر تایید
گوینده آزمایشی
- Nov
- 2,127
- 8,446
- مدال‌ها
- 2
رحلت حضرت محمد:
رحلت پیامبر(ص) از رویدادهای سال ۱۱ق است که با وقوع آن مسلمانان دچار اختلاف شدند و همین مسئله تأثیرات زیادی بر سرنوشت آنان داشت. رحلت یا شهادت پیامبر(ص) بنابر قول مشهور شیعه در ۲۸ صفر و بنابر قول مشهور اهل‌سنت در ۱۲ ربیع‌الاول رخ داد. بحث از رحلت یا شهادت پیامبر و پیامدهای آن نیز از مباحث مهم تاریخ اسلام است. بر پایه روایاتی که در منابع روایی شیعه و سنّی نقل شده، شیخ مفید، شیخ طوسی و علامه حلی تصریح کرده‌اند که پیامبر(ص) توسط زنی یهودی مسموم و شهید شد، اما برخی معتقدند پیامبر به مرگ طبیعی از دنیا رفته است. به گفتهٔ سید جعفر مرتضی عاملی، عالم و پژوهشگر تاریخ اسلام، رسول خدا چند بار هدف ترور قرار گرفت و به سبب مسمومیت از دنیا رفت.
به گزارش منابع تاریخی، پس از رحلت پیامبر(ص) مردم مدینه، به‌ویژه دخترش فاطمه(س)، بسیار اندوهگین بودند. عمر بن خطاب اصرار داشت که پیامبر نمُرده و کسانی را که معتقد بودند پیامبر از دنیا رفته را تهدید به قتل می‌کرد، تا اینکه ابوبکر از راه رسید و با خواندن آیه ۱۴۴ سوره آل‌عمران او را آرام کرد. برخی این اقدام عُمَر را نقشه‌ای از پیش طراحی‌شده برای به قدرت رساندن ابوبکر شمرده‌اند.
به گزارش تاریخ‌نگاران، امام علی(ع) به کمک افرادی چون فضل بن عباس و اسامة بن زید پیامبر را برای دفن آماده کرده و او را در منزلش دفن نمودند. در زمان خاک‌سپاریِ پیامبر، برخی سران انصار و مهاجران، در سقیفه بنی‌ساعده گرد آمده و بر خلاف سفارش رسول خدا، ابوبکر را به جانشینی پیامبر تعیین کردند.
رحلت پیامبر(ص) از رویدادهای سال ۱۱ق است که با وقوع آن مسلمانان دچار اختلاف شدند و همین مسئله تأثیرات زیادی بر سرنوشت آنان داشت. رحلت یا شهادت پیامبر(ص) بنابر قول مشهور شیعه در ۲۸ صفر و بنابر قول مشهور اهل‌سنت در ۱۲ ربیع‌الاول رخ داد. بحث از رحلت یا شهادت پیامبر و پیامدهای آن نیز از مباحث مهم تاریخ اسلام است. بر پایه روایاتی که در منابع روایی شیعه و سنّی نقل شده، شیخ مفید، شیخ طوسی و علامه حلی تصریح کرده‌اند که پیامبر(ص) توسط زنی یهودی مسموم و شهید شد، اما برخی معتقدند پیامبر به مرگ طبیعی از دنیا رفته است. به گفتهٔ سید جعفر مرتضی عاملی، عالم و پژوهشگر تاریخ اسلام، رسول خدا چند بار هدف ترور قرار گرفت و به سبب مسمومیت از دنیا رفت.
به گزارش منابع تاریخی، پس از رحلت پیامبر(ص) مردم مدینه، به‌ویژه دخترش فاطمه(س)، بسیار اندوهگین بودند. عمر بن خطاب اصرار داشت که پیامبر نمُرده و کسانی را که معتقد بودند پیامبر از دنیا رفته را تهدید به قتل می‌کرد، تا اینکه ابوبکر از راه رسید و با خواندن آیه ۱۴۴ سوره آل‌عمران او را آرام کرد. برخی این اقدام عُمَر را نقشه‌ای از پیش طراحی‌شده برای به قدرت رساندن ابوبکر شمرده‌اند.
به گزارش تاریخ‌نگاران، امام علی(ع) به کمک افرادی چون فضل بن عباس و اسامة بن زید پیامبر را برای دفن آماده کرده و او را در منزلش دفن نمودند. در زمان خاک‌سپاریِ پیامبر، برخی سران انصار و مهاجران، در سقیفه بنی‌ساعده گرد آمده و بر خلاف سفارش رسول خدا، ابوبکر را به جانشینی پیامبر تعیین کردند.
