همگانی حقایق سریال بازی مرکب

[ASHVAN]

۱- تصمیمات اولیه برای این سریال

این موضوع بسیار طبیعی است که برای ساخت یک فیلم یا سریال ایده‌هایی در ذهن سازندگان آن وجود داشته باشد ولی درنهایت آن ایده‌ها به‌طور کلی تغییر کنند یا اصلا به‌کار گرفته نشوند و این موضوع برای سریال بازی مرکب نیز صدق می‌کند. در سال ۲۰۱۹ شبکه نتفلیکس در بیانیه‌ای اعلام کرد که درحال همکاری با هوانگ دونگ هیوک، کارگردان کره‌ای و خالق سریال Squid Game است. آن‌ها در بیانیه خود نوشته بودند که طبق برنامه‌ریزی‌ها درحال تهیه سریالی با نام Round Six هستند.

مهم‌ترین تغییر این سریال به ماهیت کلی آن مربوط می‌شود؛ سریال Squid Game درابتدا اصلا یک سریال تلویزیونی نبود و قبل از اعلام نتفلیکس برای ساخت این سریال، هوانگ دونگ هیوک داستان آن را در قالب یک فیلم سینمایی نوشته بود. هوانگ سابقه درخشانی در سینمای کره دارد و پس از حضور در تیم سازنده فیلم‌های موفقی مانند فیلم Silenced، فیلم The Fortress و فیلم Miss Granny که آن را یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای کره جنوبی قلمداد می‌کنند، این موضوع منطقی به‌نظر می‌رسد که او درابتدا چنین قصدی در ذهن داشته و می‌خواست این داستان جذاب را در قالب یک فیلم سینمایی به تصویر بکشد.

هوانگ در مصاحبه‌ای با رسانه Variety درباره تفاوت‌های ابتدایی داستان با نسخه‌ای که به‌صورت عمومی منتشر شد، صحبت کرد و گفت: «در داستان ابتدایی به‌هیچ‌وجه شخصیت جان هو، کارآگاه نیروی پلیس کره وجود نداشت و اصلا قصد نداشتم چنین مولفه‌ای در داستان اصلی وجود داشته باشد ولی زمانی‌که تصمیم ساخت سریال گرفته شد می‌توانستیم مانور بیشتری روی شخصیت‌های متفاوت و پیچش‌های داستانی بیشتری بدهیم و به‌همین‌دلیل شخصیت جان هو و داستان مربوط‌به او به داستان سریال اضافه شدند».

 

[ASHVAN]

وی در ادامه گفت: «شخصیت جی یئونگ، همان دختری که در قسمت ششم سریال و در تیله‌بازی جانش را فدای دوستش یعنی شخصیت سی بیوک کرد، اصلا قرار نبود دختر باشد. او درابتدا یک پسر تقریبا ۲۰ ساله بود که در طول داستان سریال رابطه‌ای نه عاشقانه ولی نزدیک میان وی و سی بیوک به‌وجود می‌آمد. بااین‌حال در روزهای انتهایی تصمیم گرفتیم جنسیت این شخصیت را به دختر تغییر دهیم. چراکه عقیده داشتیم در آن شرایط و در آن اتمسفر رابطه دوستانه میان دو دختر که کمابیش مغرور هستند، خیلی می‌تواند زیباتر و تاثیرگذارتر باشد».

همچنین هوانگ دونگ هیوک به این نکته نیز اشاره کرد که قصد داشت کارکنان و سربازان حاضر در محل برگذاری بازی‌های سریال شبیه‌به پسران پیش‌آهنگ یا همان (Boy Scout)ها باشند ولی بازهم از ماسک استفاده کنند. آن‌ها درابتدا قرار بود ظاهری معمولی‌تر داشته باشند و ماسک‌هایی با صورت‌های حیوانی استفاده کنند که درنهایت این ایده به‌کلی دست‌خوش تغییرات زیادی شد. برای طراحی ماسک‌هایی که در سریال مشاهده می‌کنیم از یک نوع ماسک در داستان‌های قدیمی کشور کره الهام گرفته شده است و هر علامت روی آن‌ها بیانگر سطح و رده هر فرد است.

 

[ASHVAN]

۲- کار روی فیلم‌نامه از سال ۲۰۰۸

فیلم‌نامه سریال بازی مرکب طی یکی دو سال نوشته نشده و همان‌طور که از کیفیت آن مشخص است، تاریخچه‌ای طولانی‌تر پشت‌سر آن قرار دارد. هوانگ دونگ هیوک در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از سال ۲۰۰۸ ایده ساخت این داستان را در ذهن داشته و شروع نوشتن فیلم‌نامه آن را در سال ۲۰۰۸ آغاز کرده بود. طبق صحبت‌های وی به‌دلیل وسواسی که او دارد کار نوشتن فیلم‌نامه بخش ابتدایی داستان که در آن زمان یک فیلم سینمایی به‌شمار می‌رفت، به‌تنهایی حدود هفت ماه زمان برده است. او در ادامه گفت داستانی که در آن هفت ماه نوشته بود مربوط‌به روند داستانی ۲ قسمت ابتدایی این سریال می‌شود که ما آن را مشاهده کردیم.


او در مصاحبه‌ای با رسانه تایمز کشور کره جنوبی گفت: «در آن زمان حس می‌کردم این داستان بسیار خشن و نامحبوب است و دنبال ایده‌ای می‌گشتم تا بتوانم آن را برای طیف گسترده‌تری از مردم مناسب سازم. در آن زمان اگر این داستان را نشان مردم می‌دادید به احتمال زیاد از خشونت زیادش و شعارزدگی آن انتقاد می‌کردند. بااین‌حال هرچقدر هم که داستان را تغییر می‌دادم هیچ شبکه‌ای حاضر به ساخت آن نمی‌شد و هیچ‌ک.س حاضر نبود بودجه موردنیاز آن را پرداخت کند. تا اینکه درنهایت شبکه نتفلیکس این لطف را در حق من کرد و ساخت آن را برعهده گرفت. پس از حدود ‍۱۲ سال شاهد این موضوع هستم که داستانی را که در آن زمان نوشته بودم، هم‌اکنون می‌توانم با تمام دنیا به اشتراکش بگذارم».

 

[ASHVAN]

۳- تاثیرات خوب و بد سریالِ بازی مرکب در دنیای واقعی

چنین سریالی وقتی محبوب می‌شود درکنار موفقیت‌هایی که کسب می‌کند بدون شک می‌تواند تاثیرات خوب و بدی از خود به‌جای بگذارد که برخی از آن‌ها می‌توانند مخرب به‌شمار روند و این موضوع باعث نگرانی بسیاری می‌شود. ابتدا از نکات مثبت این سریال بگوییم. یکی از بازی‌های سریال مربوط‌به‌نوعی شیرینی با نام دالگونا بود که با شکر تهیه می‌شود و روی آن اشکالی مختلف حک شده است و بازیکنان موظف بودند بدون شکسته شدن شیرینی، آن اشکال را از دل آن خارج کنند. ابتدا به این نکته اشاره کنیم که پس از پخش این سریال این شیرینی‌ها نه‌تنها در کره جنوبی که در سراسر جهان بسیار محبوب شدند. در فضای مجازی چالش‌هایی درحال انجام هستند که در آن‌ها شرکت‌کنندگان موظف می‌شوند این بازی را دقیقا مانند سریال Squid Game انجام دهند و برخی از این چالش‌ها که توسط سایت‌های مختلفی برنامه‌ریزی شده‌اند، جوایز مالی بزرگی نیز به‌همراه دارند.

اما به نکته مهم‌تر و مخرب‌تر این تاثیرات بپردازیم. سریال بازی مرکب به خودی خود داستانی تاریک دارد و اگر برخی افراد سعی کنند از آن الهام بگیرند و این داستان را در واقعیت انجام دهند کار به جاهای باریکی کشیده می‌شود. طبق برخی گزارش‌ها نه‌تنها در کشور کره جنوبی که در بسیاری از کشورها بازی‌هایی غیرقانونی شکل گرفته‌اند که با تاثیر از این سریال بازی‌های قدیمی و محبوب آن کشور را با جریمه‌ها و جوایز مختلفی برگزار می‌کنند. جریمه‌هایی که از نوع مالی آن‌ها شروع می‌شود تا به کتک زدن و دعوا و حتی نتایجی شدیدتر ختم می‌شوند.

 

[ASHVAN]

هوانگ دونگ هیوک در مصاحبه‌ای با اشاره به این موضوع گفت: «اول بگویم که خوشحال هستم که می‌بینم این نوع شیرینی در جهان محبوب شده و چالش مربوط‌به آن را مانند سریال انجام می‌دهند. بااین‌حال من و سایر تیم سازنده این سریال به‌هیچ‌وجه و تکرار می‌کنم، به‌هیچ‌وجه قصد نداشتیم و نداریم مردم را به انجام چنین فعالیت‌های مخرب و خطرناکی تشویق کنیم. بازی‌های قدیمی هر کشور می‌توانند بسیار سرگرم‌کننده باشند ولی اگر آن را درکنار دوست‌ها و آشنایان انجام دهید و نه اینکه برای افراد بازنده جریمه قرار دهید. من امیدوارم هرچه سریع‌تر با افرادی که این فعالیت‌های مخرب را انجام می‌دهند شدیدا برخورد شود».

یکی دیگر از تاثیرات این سریال که البته موضوع اصلا بدی به‌شمار نمی‌رود به ظاهر شخصیت‌های آن مربوط می‌شود. همان‌طور که حتما می‌دانید شرکت‌کنندگان حاضر در بازی‌های این سریال همگی ظاهری یکسان داشتند و همه آن‌ها کفش و لباسی شبیه‌به‌هم می‌پوشیدند. کفش‌های آن‌ها کفش ساده‌ای است که توسط شرکت ونس (Vans) تولید می‌شود و قبل از این سریال نیز از کفش‌های روزمره بسیار محبوب در سراسر جهان به‌شمار می‌رفتند. بااین‌حال پس از پخش این سریال مدل ساده و سفید کفش‌های این شرکت با محبوبیت عجیب و غریبی روبه‌رو شدند و افزایش تقاضای آن‌ها در سراسر جهان بیش از ۷۰۰۰ درصد رشد را تجربه کرده؛ این رقم واقعا دیوانه‌کننده تلقی می‌شود که این سریال چه تاثیر سرسام‌آوری روی میزان فروش یک مدل خاص از کفش‌های این شرکت داشته است.

 

[ASHVAN]

۴- دیوارهای محل استراحت بازیکنان

سریال Squid Game پر شده از نکات و جزییات ریز و درشتی که متوجه شدن برخی از آن‌ها در نگاه اول به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست. یکی از مهم‌ترین جزییاتی که شاید از دید بسیاری از بینندگان آن پنهان مانده مربوط می‌شود به دیوارهای خوابگاه بازیکنان حاضر در این سریال. درابتدا و به‌دلیل اینکه تعداد زیادی از بازیکنان در این خوابگاه حضور داشتند، تخت‌های زیادی هم برای آن‌ها در این مکان تعبیه شده بود و دیوارهای خوابگاه به‌خوبی نمایان نبودند؛ بااین‌حال اگر الان دقت کنید از لابه‌لای تخت‌ها می‌توانید خیلی راحت طرح‌های روی دیوارهای خوابگاه را تماشا کنید. اما این طرح‌ها چرا اهمیت دارند؟

یکی از جزییاتی که سازندگان سریال با تیزهوشی در روند داستانی سریال قرار داده‌اند، همین طرح‌های خلاقانه روی دیوار محل استراحت بازیکنان هستند. تمام این طرح‌ها که در نگاه اول شباهت زیادی به نقاشی‌های کودکان دارند، درواقع طرح‌های همان بازی‌های مرگباری به‌شمار می‌روند که بازیکنان یکی پس از دیگری باید جانشان را کف دستشان گذاشته و در آن‌ها شرکت کنند. اگر با دقت به این نقاشی‌ها نگاه کنیم دقیقا تمام ۶ بازی مربوط‌به داستان سریال را می‌توانید در دل آن‌ها تماشا کنید.

سازندگان سریال به این شکل قصد داشتند تا نشان دهند افرادی که این بازی‌ها را ترتیب داده‌اند، اطلاعاتی کافی از بازی‌های پیش‌رو را در اختیار بازیکنان گذاشته‌اند ولی هیچکس در طول داستان سریال به آن‌ها توجهی نمی‌کند و حتی به‌خاطر کسب اطلاعات کمی از بازی بعدی جان خودشان را از دست می‌دهند. بازیکنان حاضر در خوابگاه اگر به دیوارهای اطراف خود با توجه بیشتری دقت می‌کردند، خیلی راحت می‌توانستند اطلاعات زیادی از بازی‌های آینده کسب کنند و اینقدر راحت یکی پس از دیگری کشته نشوند. شما در زمان تماشای سریال متوجه این طراحی‌های معنی‌دار شدید یا خیر؟

 

[ASHVAN]

- المان‌های واقعی موجود در سریال

یکی از دلایل مهم موفقیت و محبوبیت سریال بازی مرکب وجود المان‌هایی واقعی در آن است که روند داستانی آن را بسیار قابل‌لمس می‌کنند. از واقعی بودن تمام بازی‌های موجود در آن که افراد بسیاری در دوران بچگی آن‌ها را تجربه کرده‌اند تا المان‌های واقعی کوچک و بزرگ دیگری که قصد داریم در این مورد به جالب‌ترینِ آن‌ها اشاره کنیم.

قطعا با من موافق هستید که سریال Squid Game شروعی طوفانی دارد و از همان ابتدا نفس‌گیر شروع می‌شود. یکی از جالب‌ترین و در عین حال ترسناک‌ترین مولفه‌های قسمت اول این سریال همان عروسک بزرگی به‌شمار می‌رود که باعث کشته شدن صدها انسان شد و خیلی از ما را یاد عروسک‌های ترسناک سینما و تلویزیون انداخت. شاید کمی ترسناک باشد ولی این عروسک به‌طور کاملا واقعی وجود خارجی دارد.

این عروسک غول‌پیکر در شهر جین‌چئون که با پایتخت کره جنوبی یعنی سئول سه ساعت فاصله دارد، قرار گرفته و به‌عنوان یک مجمسه تزیینی در ورودی یک موزه اسب‌سواری تعبیه شده است. این عروسک ترسناک برای فیلم‌برداری قسمت نخست سریال از آن مکان قرض گرفته شد و به محل فیلم‌برداری سریال منتقل و پس از پایان مراحل فیلم‌برداری قسمت اول به محل اصلی خود برگردانده شد. احتمالا مراجعین این موزه پس از تماشای این سریال با همان دید قبلی به این عروسک نگاه نکنند و بدون شک برای بسیاری از مردم به سازه‌ای ترسناک تبدیل می‌شود.

 

[ASHVAN]

یکی دیگر از المان‌های جالب سریال که کاملا واقعی به‌شمار می‌رفت مربوط می‌شود به کارتی که شرکت‌کنندگان دریافت می‌کردند. آن‌ها ازطریق یک شماره هشت رقمی با برگزارکنندگان این بازی‌ها تماس می‌گرفتند و به این ترتیب می‌توانستند در این بازی‌های مرگبار شرکت کنند. شماره تلفنی که روی آن کارت‌ها ثبت شده بود کاملا واقعی است و متعلق به یک شهروند ساده کشور کره جنوبی است. پس از پخش سریال او با شکایت به اداره پلیس گفت که روزانه بیش از ۱۰۰۰ تماس با او گرفته می‌شود و این موضوع آرامش را از او گرفته و به‌همین‌دلیل دولت کره‌جنوبی به او پیشنهاد داد تا این شماره را با مبلغ قابل توجهی از او خریداری کند.

 

[ASHVAN]

۶- نظریه پدر و پسر

چرا شماره ۰۰۱ و شماره ۴۵۶ افراد مهمی در سریال Squid Game هستند؟ چرا این دو نفر رابطه‌‌ای نزدیک دارند؟ چرا پیرمرد تنها برای نفر شماره ۴۵۶ وقت گذاشت و او را برای بازگشت به بازی‌ها ترغیب کرد؟ نظریه‌ای وجود دارد که پیرمرد یا همان شخصیت «ایل‌ نام» پدر واقعی شخصیت سونگ گی هون، نقش اصلی سریال به‌شمار می‌رود. این موضوع نظریه‌ای بسیار محتمل به‌شمار می‌رود و برای ثابت کردن آن جزییات و اشاره‌های زیادی در سریال وجود دارد که می‌توان رابطه پدر و پسر را قطعی دانست. انتخاب عدد نخست برای پیرمرد و عدد آخر برای سونگ به‌هیچ‌وجه بی‌دلیل نیست. اجازه دهید با هم دلایلی که برای این نظریه در سریال وجود دارند را یکی یکی باهم مرور کنیم.

در زمان تقسیم شیر و کیک شخصیت سونگ به مسئولان می‌گوید که نمی‌تواند شیر را هضم کند و پس از آن پیرمرد به او می‌گوید که وقتی بچه بودی زیاد کتک می‌خوردی، نه؟ سونگ حرف او را تایید می‌کند و می‌پرسد تو از کجا می‌دانی؟ پیرمرد هم خیلی خونسردانه به او می‌گوید که پسر من هم دقیقا همین‌طوری بود. البته دلایل خیلی بهتری هم برای این نظریه وجود دارد

 

[ASHVAN]

پیرمرد بعد از بازی تیله‌بازی نام خودش را با لحنی بسیار محکم و البته عجیب و با تاکید به سونگ می‌گوید و کمی به او نگاه می‌کند، انگار منتظر رخ دادن اتفاقی است. احتمالا او قصد دارد ببیند که آیا سونگ نام پدر خودش را به یاد می‌آورد یا خیر و پیرمرد ناامیدانه متوجه می‌شود که نام او را فراموش کرده. به احتمال زیاد قول دادن آن‌ها به یکدیگر با انگشت کوچیک نیز به‌همین‌دلیل انجام شد تا پیرمرد خاطرات دوران کوچکی سونگ را زنده کند. احتمالا آن‌ها در ایام قدیم نیز همین‌کار را انجام داده بودند و پیرمند بازهم انتظار داشت سونگ این خاطرات را به یاد آورد.