مجموعه اشعار حنظله بادغیسی

[ستایش شهریوری]

بيا بشنو زمن گفتار بادغيس
منم آن بلبل گلزار بادغيس

قدم بگذار اندر خاك پاكش
نظر كن هركجا آثار بادغيس

زيکمن تخم صد من را بگيرد
به وقت فصل وكشت وزار بادغيس

به للمي باغ ها بينــي سراسر
كجا پيدا شود اشجار بادغيس

خصوصا پسته زار فيض بخشش
بود سرمايهء نادار بادغيس

رود در جـاده هرات هرروز
قروت وروغن مالدار بادغيس

زغـال وچوب محــروقات مردم
شـود موجود ازكهساربادغيس

برك وكرك هم قالين موري
همه باشد زدست وكار بادغيس

ز پـشم وزيره وپوست قره قل
به جوش است دايما بازار بادغيس

به آبادي قــدم بنهاده امروز
ز همت مردم بيدار بادغيس

به سوي هرپل وپشته نظركن
به بيني حاصل بسيار بادغيس

بمن حب همه خاك وطن يك
خصوصا خاك گوهربار بادغيس

گدام غله وعلاف را بين
زگندم هاي للمي زار بادغيس

به تفريح آي در فصل بهارش
نگردي سير از ديدار بادغيس

برو محزون نگر دربند سبزك
به بيني جنگل واشجار بادغیس

 

[ستایش شهریوری]

می ریزد برقامتم انبار گل
دلنشین است جلوه ودیدار گل
برد هوشم رابه یغما صبحدم
خنــده گـل بوی گل رخسارگل
گل به راهم برگ می ریزد هنوز
در شگــفتم من ازاین کردارگل
غنچه راغرق تبسم دیده ام
چون معمایی بود اسرار گل
او سراپا گـل بود اینجا دمن
موسم گـل باشد و بازار گل
رحمت از دیدار گــل آموختی
قصه و افسانه و اشعار گل
​

 

[mobina01]

دل عاشق ز وصال رخ جانان سرمست

ابــــــرآبستن عشق است وسخـــا میبـــــارد


نا امید ازدرحق نیست «زریر» گرچه زوی

همچو بـاران همه وقت سهـووخطا میبــارد

 

[mobina01]

شب قـدراست وبـرات نوروضیأ میبارد

وه! چه نوریست که ازعرش خدا میبارد


آمـــــــده ماه صیـــام، ماه مبـــارک یـــاران

مغفـــرت بهـــــرما ازسوی خـــدا میبــــارد


دل بمعراج خدا گشت روان وقت سجود

شــــررعشق به محـــراب دُعـــا میبـــارد


همه جاه صـدق وصفا،مسند عــدلست بپــاه

صلح ودوستــی وعــدالت زسمـــا میبـــارد


هــرکه راظلم بـود پیشه ودستوروشعـــار

لعنت حـق بســـرش شــام وصبا میبــارد

 

[mobina01]

حــاصــل نکنـــد مبـلغی, از بهـر دو نــا نی

در پنجه ی فقــر است گــریبــان غـر یبـــان

گم گشته و نالان, به صـد کشور غــیـر, انــد

انــدر پــی روزی, چــه جــوانـان غــریــبان

گــر تــو پــــد ر معنــوئی مـلـت خــو یشــی

از یــاد مبـــر, دیــده ی گــریـــان غریبا ن

انــدیـشه ی آسـایش ملـــت و گــرت اســت

بشتــاب بکن خدمت و پـــرسان غـــریبــا ن

ای کاش ز غمخواری و فــرمــان تـو گـــردد

وآن نــرخ و نـــوای وطــن ارزان غـــریبــان

گر نــام نکــــو خواهــی و معمــوری کشـــور

آبـــاد بکــن خــانــه ی و یــــران غــریـبـــا ن

دل هــرد م ( عزیزه ) بــه تـنــم زار بـنـا لــد

از غــصـه و از اشک بــه دامان غـــریبــا ن

 

[mobina01]

بـــاز آمــده انــدوه زمـستــان غــــریـبــان

گــریــد, دلـم ازحـــال پــریشان غــریـبـان

یکـد م نشـود دل بــه بــرم را حت و آرام

از حالت و از سفره ی بـی نان غریبـــا ن

چون بید بلرزند ز خنک شام و سحرگــه

اطفال بــرهنــه تـن و حیــر ان غــریبـــان

بی جامه و پاپــوش و گـرسنـه نشـود گـرم

از شــدت ســرمـاه تــن لــرزان غــریـبــان

امراض بــود حاصل هر یک ز ضعیفــی

کسی نیست بجــویــد رهء درمـان غریبا ن

گه خیمه ی ژولیده و گه دشــت پناه اســت

بر کودک و بیما رو به پیــــران غر بیــا ن

هـرروز,رود مـرد غـــریــب از پـی کـاری

نالان بـه صفء تــوده ی میــدان غــریبــان

بــا د ســـت تهــی و دل نـــا شــاد بگـــرد د

هر شام به کـلبه چــو هـزاران غـــریبــــا ن

 

[STARLET]

مهتری گر به کام شیر در است

شو خطر کن ز کام شیر بجوی

یا بزرگی و عز و نعمت و جاه

یا چو مردانت مرگ رویاروی