غیرپارسی خواهران برونته

[Eiman]

خواهران برونته (به انگلیسی: Brontë family)، شارلوت برونته (‎۱۸۱۶ – ۱۸۵۵)، امیلی برونته (‎۱۸۱۸ – ۱۸۴۸) و آن برونته (‎۱۸۲۰ – ۱۸۴۹)، سه خواهر از مفاخر ادبی بریتانیا بودند که کتاب‌هایشان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ قرن نوزدهم میلادی منتشر شد و آثارشان در فهرست ادبیات کلاسیک جهان قرار گرفت.

 

[Eiman]

زندگی شخصی و حرفه ای هر کدام از «خواهران برونته»، پر از اتفاقات و اطلاعات جذاب و جالب توجه بوده است، به همین خاطر در این مقاله قصد داریم به حقایقی درباره ی این سه خواهر نویسنده بپردازیم؛ خواهرانی خیال پرداز که زندگی‌شان به شکلی انکارناشدنی در هم تنیده بود. «شارلوت»، «امیلی» و «آن» که اکنون به عنوان نوابغ ادبی در نظر گرفته می شوند، از نظر سنی به هم نزدیک بودند و به جز فقط چند مورد، وقت گذراندن با یکدیگر را به معاشرت با هر ک.س دیگری ترجیح می دادند.

 

[Eiman]

هر سه خواهر از همان دوران کودکی، علاقه و بلندپروازی های ادبی داشتند و علیرغم مرگ زودهنگام به خاطر بیماری، جایگاه خود را به عنوان نویسندگانی برجسته در ادبیات جهان تثبیت کردند. این سه خواهر که فرزندان «ماریا برانوِل برونته» و کشیش «پاتریک برونته» بودند، در روستای «ثورنتون» واقع در شمال انگلستان به دنیا آمدند. خانواده ی «برونته» پس از مدتی به روستایی دیگر به نام «هاورث» نقل مکان کرد و «خواهران برونته» در کنار برادرشان «برانوِل» بزرگ شدند. آن ها مادرشان را در دوران کودکی از دست دادند و این شاید، اولین اتفاق بزرگ در زندگی پر فراز و نشیب آن ها بود.

 

[Eiman]

هدف من نه صرفا سرگرم کردن خواننده بوده، نه کردن ذوقیات خودم، و نه البته جا باز کردن برای خودم نزد مطبوعات و مردم. فقط خواسته ام حقیقت را بگویم، چون حقیقت همواره برای کسانی که پذیرایش هستند، نتیجه ی اخلاقی دارد. اما گنج گرانبها معمولا در قعر چاه است، و برای به دست آوردنش باید جسارت ورزید و به عمق آب رفت. کسی که در پی گنج می رود در گِل و لای هم فرو می رود... و کسی که به گِل و لای فرو می رود، بیشتر با خرده گیری مواجه می شود تا با سپاسگزاری بابت تلاشی که برای رسیدن به گنج به خرج می دهد. همچنین، کسی که می خواهد اتاقی را بروبد، شاید با این انتقاد مواجه شود که چرا گرد و خاک راه می اندازد. من خودم را به هیچ وجه صالح نمی دانم که خطاها و پلشتی های جامعه را اصلاح کنم. فقط می توانم شمه ای از این خطاها و پلشتی ها را نشان بدهم. اگر گوش شنوایی پیدا کنم، ترجیح می دهم حقیقت را بگویم، هرچند که تلخ باشد، نه آن که دروغ های شیرین به هم ببافم. از مقدمه کتاب «مستاجر وایلدفل هال»

 

[Eiman]

در سال 1824، «شارولت» و خواهرانش «ماریا» (همنام با مادرشان)، «الیزابت» و «امیلی» از کلیسای محل سکونت خود در کنار پدر و یکی از عمه هایشان، به مدرسه ای مختص به دختران کشیش ها در منطقه ی «لنکشایر» فرستاده شدند. «ماریا» و «الیزابت» در آنجا به سختی بیمار شدند و به خاطر ابتلا به بیماری سل، جان خود را از دست دادند. «شارلوت» و «امیلی» اما به خانه بازگشتند. این موضوع به شکل گسترده در میان منتقدین ادبی پذیرفته شده که «شارلوت برونته»، مدرسه ی «لو وود» در بخش های نخستین کتاب «جین ایر» را بر اساس تجربه های خودش در این دوران خلق کرده است. او شرایط نامطلوب این مدرسه را عامل مرگ دو خواهرش می دانسته است

 

[Eiman]

«شارلوت»، «امیلی» و «آن» پس از اتفاقات تراژیک آن مدرسه، تحصیلات رسمی چندانی را از سر نگذراندند و در کنار برادرشان «برانوِل»، با خلق دنیایی خیالی به نام «آنگریا» بزرگ شدند. آن ها نمایشنامه اجرا می کردند، داستان می گفتند، و ژورنال ها و مجله هایی را درباره ی این قلمرو رویایی به وجود می آوردند. «آن» و «امیلی» که در طول زندگی های کوتاه خود، رابطه ای بسیار نزدیک با هم داشتند، دنیای خیالی دیگری به نام «گوندال» را خلق کردند که از چهار پادشاهی تشکیل شده بود. «امیلی» را شاید بتوان خیال پردازترین فرد در میان «برونته ها» در نظر گرفت، به همین خاطر تعجب آور نیست که او علاقه ی زیادی به خلق کردن و پناه بردن به دنیاهای خیالی داشت.