اشعار درحال تایپ {درد زندگی} اثر ▪︎اتریسا پردیس نگار کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[Lady Atrisa]

هیچ چیز در این دنیا، پایدار و جاوید نیست،
آبشار تغییرات، به هرکس درود می‌فرستد.

رنج و سختی، در زندگی می‌رقصند بی‌گمان،
همچون پروانه‌ای در باغ، ز داغ و سوز، پر می‌زنند.

نقشه‌های ما، چون ابر در آسمان بی‌قرار،
هیچ‌گاه به سادگی، ز واقعیت نشینند.

زندگی، گاه بر وفق مراد ما پیش نمی‌رود،
خود را در زنجیر انصاف، نخواهی کشید.

انسان‌های اطراف ما، همیشه با دل آرام نیستند،
دریچه‌های محبت گاهی، بر رویشان بسته‌اند.

پس زندگی کنید! در این دنیای بی‌نظیر،
هر تجربه‌ای را در آغوش بگیرید، شاد و بی‌ ملال

خود را در دیوانگی و شگفتی بیازمایید،
بیرون از چهارچوب‌ها، به جستجوی نور بروید.

بی‌پروایی کنید، شکست را هم در آغوش بگیرید،
چرا که زندگی، ما را با هر لطمه‌اش می‌شمارد.

کمال جوییدن را بی‌معنا بدانید،
فقط خوب باشید، و از هزارتوهای انسانیت بگذرید.

چون نمونه‌ای از عشق و مهربانی در این حیات،
ساده و صادق، با قلبی باز به زندگی خوش‌آمدبگید.

در آغوش آفتاب، به زندگی لبخند بزنید،
که هر روز، فصل نوینی از شگفتی است به یاد.

 

[Lady Atrisa]

در نفس خویش سرزنش مدار
که ز زخم دل، پیامدهاشوند چودیوار
چون غم‌پیمایی برآید ز چالش،
یاری کن خود را، ای دلِ با دانش

آگاهی کن از ناتوانی و ریشه،
تا قوی شوی و با روحیه.

در آغوش خودآگاهی گنجی بساز،
تا در سختی‌ها، نشکنی و نرنج!

شبکه‌ای از دوستان پیوند کن،
که در تاریکی‌ها، یاری‌گر تو باشند.

کیفیت پیوندها را به قلب بپرور،
تا روشنی‌ات در ظلمت برآید و رسد

پذیرش را در دل، به باغی فراوان،
که در زندگی گردی، آسان ومهربان.

 

[Lady Atrisa]

آدمی سالم، آنکه در دلش نور است

با خود و دیگران، در جنگ و ستیز دور است

حضورش چون نسیم، روح را تازه کند

انرژی بخشد، دل‌ها را سازنده کند

انتقادش نه زهر، که مشوقی است نیک

در دایره‌ی مهر، می‌تابد همچو چیک

منفی نگوید، مثبت باشد همیشه

در دلش عشق و امید، در آغوش خویش است، به سی*ن*ه

متکبر نیست، تواضع در اوست

در جمع دوستان، همواره در جستجوی اوست

خودنمایی نکند، در سایه‌ی دیگران

بلکه دوست دارد، ببیند آن‌ها را، در میدان

در فضایی مشترک، با هم می‌خندند

دل‌ها را به هم پیوند، با عشق می‌بندند

آدمی سالم، درختی است سرسبز

می‌دهد سایه و میوه، بر دل‌های غم‌زده و خسته

پس بیاموزیم از این ویژگی‌ها

که زندگی زیباست، با این صفات و روش‌ها

در دوستی و عشق، بی‌پرده زندگی کن

که در این راه، بهشت را بیابیم، بی‌تردید زندگی کن.

 

[Lady Atrisa]

در اسباب و شروط دشوار، یارستن را بیاموزیم

خودمراقبتی را دچار نسیان مکن

هرچند سخت و ملول، نفس خویش را آزاردیده مساز

با رفتارهای نیک، دل را شاد کن

در تاریکی‌ها، نور خود را برافراز

بر خود مسلط شو، قدمی به عقب برندار

تا بهتر ببینی، در قلب این سرای پرخار

تصمیم‌گیری دشوار است، اما با اراده‌ات قادری

با آرامش در دل، راهی بکرو بدیع بیاب

سرزنش را کنار زن، جملات منفی را دور ریز

در سختی‌ها، روح را زخم‌خور نکن

به خودت محبت کن، با کلمات نیکو

تا در طوفان‌ها، بی‌روح و بی‌نور نمانی

خودآگاهی را پرورش ده، در دل خود

نقاط ضعف را بشناس، با عشق و بی داوری

در مجالس و کتب ، دانایی را وارسی کن

تا سرسخت‌تر شوی، در برابر روزهای دشوار

شبکه‌ای از دوستان بساز، قوی و راستین

در لحظات سخت، به یاری یکدیگر بشتابید

کیفیت مهم‌تر است از تعددیاران

حمایت و عشق را در دل خود نگه‌دار

پذیرش را تمرین کن، این هنر بزرگ رابرپوستین خودمنقوش کن

چیزهایی که نیست، بر تو تسلط نداشته باشند

ذهن و انرژی‌ات را بر آن‌ها متمرکز نکن

با پذیرش ریزش وافول ، زندگی را آسان‌تر کن.

 

[Lady Atrisa]

خنده کن بر زندگی، هرچه افزون‌تر

با برازندگی، دل را شاد کن سرتاسر

گرچه دلت پر از درد و رنج افسردگی‌ست

تا دیده‌ی گریان نداند چه بر تو آورد آزردگی‌ست

کاش می‌شد تقدیر بی‌تدبیر را

ز سرنوشت تلخ، کمی بهتر نوشت، گرباشدگذرا

کاش می‌شد بر زندگی شتابی زدبی بازگشت

قصه‌ی عمر خود را گرچه سخت با زیبایی نوشت

ما مالکیم بر چیزهایی که مرگ بی شکست

قادر به گرفتنشان نیست، ای دوست،

مابقی هرچه داریم، هرچه نیست در دست

توهم مالکیتی‌ست، در دل نغز و پست

پس بیندیش و با شادی ایام بگذران

در راه عشق، پرچم را دیوانه‌وار برافشان

 

[Lady Atrisa]

بشنو ای آدم، در کلام من تدبر کن،
پشت این حرف‌ها را خوب‌تر بشناس، نظر کن.

تو تنی هستی و روانی در این عالم،
تن تو خوراک می‌خواهد، روان تو هم زینت و زینت.

خوراک روان، معنویات است و نور،
رفتن به مسجد، سفره‌ایست پر از سرور.

در مسجد، دل‌ها با نور آشنا می‌شوند،
سفره‌ای گسترده از عشق و صفا می‌شوند.

تن تو نیز نیازمند فراوانی، خوراکی‌ست،
نوشیدنی‌ها و خوردنی‌ها، بر سفره‌ات نشستنی ایست

هر دو را باید پرورش دهی با دقت،
تا در زندگی، بیابی عشق و حکمت.

خوراک تن و جان، هر دو لازم‌اند،
در این سفره، برکت و آرامش می‌افزایند.

 

[Lady Atrisa]

چو عظمت دیگری را ببینی،

عظمت خود را در آن بشناسی،

به درون خود نگاهی کن، ای عارف،

که آنچه می‌گویی، نشان عشق توست.

هر شوق و شور در دل توست،

چو شمعی که در تاریکی می‌درخشد،

نورش از وجود توست، ای فرزانه.

گناهی که بر دیگران می‌زنی،

چو تیر به خود برمی‌گردد.

نقاط ضعف خود را به غیر می‌دانی،

در ایهام زندگی، خود را بشناس.

اگر عشق در دل داری،

به خود عشق ورز،

تا درها به رویت باز شود.

حقیقت درون توست، ای آگاه،

در آغوش خود جایی برای پذیرش داری.

نکوهش و قضاوت بر دیگران را فراموش کن،

به خویش بازگرد و این حقیقت را در نظر داشته باش.

عشق و امید را در دل پرورش ده،

تا جهانی نوین در آغوش خود بیابی.