دیالوگ نویسی [در امتداد سایه‌ها] اثر «سونیا کاربر انجمن رمان بوک»

[RPR"]

بسم‌النور
اثر: در امتداد سایه‌ها
به قلم: سونیا
ژانر: عاشقانه-تراژدی

​

 

[RPR"]

+ من از کودکی یاد گرفتم که سکوت، امن‌ترین پناه است. اما وقتی تو آمدی، صدا پیدا کردم. حالا که رفته‌ای، دوباره در سکوت غرق می‌شوم… اما این‌بار، با صدای تو در ذهنم.

- تو را دیدم، نه چون دنبالت می‌گشتم، بلکه چون چشم‌هایم از حقیقت خسته شده بودند. تو دروغ نبودی، اما حقیقت هم نبود. تو چیزی بودی میان رویا و زخم.​

---

+ دخترم، عشق در این خانه همیشه با اشک همراه بوده. اگر می‌خواهی عاشق شوی، باید آماده‌ی سوختن باشی. ما زن‌ها، همیشه در آتش عشق، بی‌صدا می‌سوزیم.​

 

[RPR"]

+ هر شب، با خاطره‌ی تو می‌خوابم. و هر صبح، با نبودنت بیدار می‌شوم. این زندگی نیست، این تمرین مرگ است.

- من از تو نرفتم، از خودم فرار کردم. تو آینه‌ای بودی که تمام ضعف‌هایم را نشان می‌دادی. و من، مردِ فرار بودم، نه مردِ ماندن.

+ تو گفتی که عشق، آزادی‌ست. اما چرا هر بار که عاشقت می‌شوم، بیشتر در بند می‌افتم؟ شاید آزادی، فقط برای کسانی‌ست که دل نمی‌بندند.

- تو همیشه از عشق حرف می‌زدی، انگار که نجات‌دهنده‌ست. ولی حالا که درگیرش شدی، شبیه کسی هستی که در باتلاق افتاده. عشق، نجات نمی‌دهد. غرق می‌کند.​