موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
دلنوشته {در عطش حسین} اثر •آرمینا منظری کاربر انجمن رمان بوک•
- نویسنده موضوع ARMINA
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- وضعیت
- Apr
- 1,623
- 1,171
- مدال‌ها
- 2
عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین - قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[همگانی - تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ - درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد - تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - تاپیک اعلام پایان دلنوشته کاربران]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
چشمه نیلی از تو کمی اغراق بر دست آب سپرد،
سرنوشت با تقدیر تفاوت‌ها را ساخت؛
برایِ دیدار دوباره آن نگاه، کمی دلهره در چاهِ دل به بالا آمد...
واقعیت را بگو، در کدام دریا چشمان خود را شسته‌ای؟
آب زلالش در چشمانت، موج‌ها به راه انداخته است.
ای صاحب دل‌ها
ای پاک‌تر از قلب مادر
ای شفابخش جان‌ها
پناه من باش؛
نور‌های خونین حرمت، دلم را پر پرواز می‌دهد... پرواز سمت عشق بی‌کرانت...
سرنوشت با تقدیر تفاوت‌ها را ساخت؛
برایِ دیدار دوباره آن نگاه، کمی دلهره در چاهِ دل به بالا آمد...
واقعیت را بگو، در کدام دریا چشمان خود را شسته‌ای؟
آب زلالش در چشمانت، موج‌ها به راه انداخته است.
ای صاحب دل‌ها
ای پاک‌تر از قلب مادر
ای شفابخش جان‌ها
پناه من باش؛
نور‌های خونین حرمت، دلم را پر پرواز می‌دهد... پرواز سمت عشق بی‌کرانت...
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
یا ثارَالله...
آن‌گاه که پابرهنه میان تنهایی‌ام می‌دویدم؛ ناگه لبانم نامت را زمزمه کرد؛
دیده‌ای چگونه آب، آتش را خاموش و آرام می‌کند؟ آرام شدم... به چشم خویش، رها شدن نفس دمیده‌ام را دیدم... .
همچون کام شیرینی دهانم را گوارا و معطر ساخت... .
جان و جهانم... روح و روانم؛ شد خلاصه در نامش.
روز و شب... گاه و بی‌گاه من؛ شد عشق‌بازی با نامش.
_یا ثارالله، یاحسین(ع)
آن‌گاه که پابرهنه میان تنهایی‌ام می‌دویدم؛ ناگه لبانم نامت را زمزمه کرد؛
دیده‌ای چگونه آب، آتش را خاموش و آرام می‌کند؟ آرام شدم... به چشم خویش، رها شدن نفس دمیده‌ام را دیدم... .
همچون کام شیرینی دهانم را گوارا و معطر ساخت... .
جان و جهانم... روح و روانم؛ شد خلاصه در نامش.
روز و شب... گاه و بی‌گاه من؛ شد عشق‌بازی با نامش.
_یا ثارالله، یاحسین(ع)
آخرین ویرایش:
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
راهم را در خرابه‌های بی‌راهه گم کرده‌ام.
غریبه‌تر از هر غریبه‌ای میان دنیای ناشناخته مانده‌ام.
دلتنگ و تنها، بی‌خانه و کاشانه، حیران و پریشان، آواره و سرگردان ز عشقت سر می‌کنم.
نکند روزی بیاید که نگاهت، عشقت و مهرت را ز من بگیری... نکند روزی بیاید غافلم کنی مرا ز عطوفت قلبت...
برسد که شوم پابوس حرمت؛
برسد که شوم خادم اهل حرمت...
غریبه‌تر از هر غریبه‌ای میان دنیای ناشناخته مانده‌ام.
دلتنگ و تنها، بی‌خانه و کاشانه، حیران و پریشان، آواره و سرگردان ز عشقت سر می‌کنم.
نکند روزی بیاید که نگاهت، عشقت و مهرت را ز من بگیری... نکند روزی بیاید غافلم کنی مرا ز عطوفت قلبت...
برسد که شوم پابوس حرمت؛
برسد که شوم خادم اهل حرمت...
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
ای ایهالناس...
کجا برم غمِ دل را که شوم آرام ؟
کجا برم حرف دل را که ندارم دگر طاقتِ بسیار؟
گفته‌اند نامش حسین است... آسمان حرمش، بهشت خسته‌دلان است.
ای که نامت حسین است، زبانم قاصر و بند شده،
نه فقط دل که برایت، نفسم تنگ شده... .
حرمت باشد و من باشم، اشک جاریست... دلمان گرم عشق حسین شد، شفاعت کافیست.
کجا برم غمِ دل را که شوم آرام ؟
کجا برم حرف دل را که ندارم دگر طاقتِ بسیار؟
گفته‌اند نامش حسین است... آسمان حرمش، بهشت خسته‌دلان است.
ای که نامت حسین است، زبانم قاصر و بند شده،
نه فقط دل که برایت، نفسم تنگ شده... .
حرمت باشد و من باشم، اشک جاریست... دلمان گرم عشق حسین شد، شفاعت کافیست.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
دلا آشفته حالی، بانگ عاشقی بر آسمان سر کن.
می‌شنود صدای دردمندت را،
دلتنگ حسین می‌شوی.
جان می‌دهی با خاطرات کربلایش.
این حسین کیست که دوای زخم دل خسته‌ی عالم است؟
بردند و شکستند و دریدند دل ما را.
این حسین کیست که مرحم درد روح خسته‌ی عالم است؟
چشم از همه بسته‌ایم، دل را دست حسین داده‌ایم؛ کاش خدا چاره کند، چاره کند با یک زیارت، این همه دلتنگ حسین بودن را.
می‌شنود صدای دردمندت را،
دلتنگ حسین می‌شوی.
جان می‌دهی با خاطرات کربلایش.
این حسین کیست که دوای زخم دل خسته‌ی عالم است؟
بردند و شکستند و دریدند دل ما را.
این حسین کیست که مرحم درد روح خسته‌ی عالم است؟
چشم از همه بسته‌ایم، دل را دست حسین داده‌ایم؛ کاش خدا چاره کند، چاره کند با یک زیارت، این همه دلتنگ حسین بودن را.
آخرین ویرایش:
موضوع نویسنده
- Dec
- 2,452
- 15,272
- مدال‌ها
- 11
حسین من، ز وصل و عشق تو نصیبم انتظار است.
رهی گم کرده‌ام، دلی دلداده‌ام، آرزومند وصالم، به تو مشتاق چنانم، به تو محتاج چنانم، مقیم کوی توست جانم... بطلب.
که همه را رها کرده تا با تو بمانم.
که به پایان برسانم وصال را تا با تو محجور بمانم.
جان، بی تو به لب آمده ای پاره‌ی جانم.
رهی گم کرده‌ام، دلی دلداده‌ام، آرزومند وصالم، به تو مشتاق چنانم، به تو محتاج چنانم، مقیم کوی توست جانم... بطلب.
که همه را رها کرده تا با تو بمانم.
که به پایان برسانم وصال را تا با تو محجور بمانم.
جان، بی تو به لب آمده ای پاره‌ی جانم.
- وضعیت
