نقد ادبی دلنوشته روژناک | اثر ام کا اچ کاربر انجمن رمان بوک

[STARLET]

بسمه تعالی
نویسنده عزیز ضمن درود و عرض وقت‌بخیری خدمت شما
سپاس‌گذاریم بابت اعتماد شما از نقد آثار خود در انجمن رمان بوک
*لطفا تا قبل از قرار‌گیری نقد توسط منتقد در این تایپک چیزی ارسال نکنید!
*همچنین پس از ارسال نقد این تایپک به مدت دو روز باز خواهد بود تا شما نظر خود را نسبت به نقد اعلام نمایید!
*در صورتی که از نقد خود ناراضی بودید یا شکایتی از تالار نقد داشتید، می‌توانید شکایت خود را ثبت کنید تا مورد بررسی قرار گیرد!


@ام کا اچ p.r
منتقد: @Raha Bagheri
مدیر تالار ادبیات: @*aram* ​

 

[STARLET]

به نام خدایی که خاک آفرید، کزان خاک انسان پاک آفرید.

نقد دلنوشته: روژناک
دل‌نویس: ام کا اچ p.r

« عنوان »

عنوان یک دلنوشته‌ باید در نگاه اول طوری باشد که خواننده هر چند کم و ناچیز به موضوع و ژانر دلنوشته پی ببرد؛ دلنوشته یک اثر ادبی است و بهتر است از انتخاب عنوان‌های طولانی پرهیز شود چرا که ماندگاری در ذهن خواننده ندارند.
عنوان از یک بخش تشکیل شده است که اندازه‌ی آن استاندارد است و می‌توان گفت ماندگاری خیلی خوبی در ذهن خواننده خواهد داشت.
روژناک اسمی دخترانه و بلوچی که به معنای روشنایی است عنوانی مناسب و جذاب برای دلنوشته است و به درستی انتخاب شده.
کلمات انتخاب شده در عنوان نباید تکراری و کلیشه باشند و نویسنده می‌بایست از کلمات جدید و متنوع برای جذابیت و گیرایی بیشتر دلنوشته استفاده کند.
نام‌های طولانی را به شرطی می‌توانیم از اندازه آن‌ها چشم پوشی کنیم که کلمات ترکیب ایجاد شده جذابیت خاصی داشته باشد که در این دلنوشته با توجه به تک بخشی بودنش، تا حد زیادی رعایت شده.
در نگاه اول به عنوان، درک معنی آن برای مخاطب آسان است و می‌توان تا حدودی به ژانر آن پی‌ برد و متوجه‌ی اصل دلنوشته شد.
عنوان با ژانر عاشقانه و تراژدی انتخابی ارتباط مستقیم دارد و آنچه در اینجا خواننده انتظار دارد هماهنگی نسبتاً خوبی است که باید بین ژانر و عنوان وجود داشته باشد، عنوان روژناک می‌توان اشاره‌ به ژانر عاشقانه داشته باشد اما به ژانر تراژدی ارتباطی ندارد البته که دلنویس سعی کرده با توجه به متن و اشاره‌های گاه و بی گاه غم انگیزی که به کار برده، از ژانر تراژدی هم نهایت استفاده‌ را کند.
عنوان باید جامعیت دلنوشته را در بر بگیرد و با تمامی پارت‌ها ارتباط داشته باشد.
از لحاظ بار ادبی با محتوی کلی دلنوشته ثابت و یکسان است و همچنین در انتقال احساسات، دلنویس به خوبی و حرفه‌ای عمل کرده.

« ژانر »

ژانر یک دلنوشته در واقع بیانگر این موضوع است که دلنوشته در چه حیطه و سبکی نگارش شده و چه احساساتی را در بر می‌گیرد.
ژانرهای یک دلنوشته‌ با یکدیگر ارتباط کامل برقرار کنند همچنین دلنویس باید در انتخاب ژانر دقت کافی به خرج دهد، ژانر یا ژانرهای انتخابی باید همگی در دلنوشته به طور یکسان و یکدست استفاده شده باشند.
برای مثال اگر نویسنده در یک پارت فقط غم و اندوه را بکار برده اما در بقیه پارت‌ها نه نیازی نیست که ژانر تراژدی را جزو ژانر‌ها قرار دهیم.
این دلنوشته دارای دو ژانر عاشقانه و تراژدی است که با محتوای کلی دلنوشته ارتباط خوبی دارد و باید گفت که ژانر عاشقانه و تراژدی از نظر بار معنایی و ارتباط با عنوان و کلیت دلنوشته به درستی انتخاب شده‌اند و ترتیب بندی این دو ژانر به درستی انتخاب شده.
اگر دلنوشته بیش از یک ژانر داشته باشد باید ترتیب آن بر اساس اثر به درستی انتخاب شود که برای این دلنوشته به صورت عاشقانه/ تراژدی است.

« مقدمه »

مقدمه سرآغاز دلنوشته است و باید چکیده‌ای از احساسات بکار رفته در دلنوشته باشد و مقدمه باید به گونه‌ای باشد که تمامی احساسات و موضوعات را در بر بگیرد به بیانی دیگر جامع و کامل باشد.
به معنای این‌که اول و پایان حرف‌های گفته شده در مقدمه مشخص باشد البته نباید مقدمه زیادی واضح و روشن باشد و به قوای لو دهنده‌ی ادامه‌ی دلنوشته باشد!
اگر حرفی یا موضوعی در ابتدای مقدمه ذکر شده، دلیل آن و نتایجی که به دنبال دارد باید در سطرهای بعدی مقدمه روشن شود.
خود متن مقدمه را به سه قسمت( مقدمه + بدنه + نتیجه )
تقسیم بندی می‌کنیم؛ در قسمت مقدمه نویسنده می‌بایست مقدمه‌ای از آنچه که اتفاق افتاده است یا مقدمه‌ای از احساسات اتلاف شده بیان کند.
و در قسمت بدنه به شرح احساسات بپردازد.
( من در میان شکوه‌های گاه و بی‌گاه این مروارید هایی که از چشمان عاشقان بی‌نشان می‌ریزد گمشده‌ام)
در این قسمت دل‌نویس جمله بندی مناسبی داشته و در کلیت جذابیت خوبی برای مخاطب و خواننده دارد، از کلمات به جایی استفاده شده و بار معنایی زیبایی را القا می‌کند.
در بخش اول مقدمه یک حس غمگین و کلی از دیدگاه دلنویس به زندگی دیده‌ می‌شود و همین مقدمه چون متنی ادبی و سرشار از احساسات است و خواننده باید با این احساسات ارتباط برقرار کنند پس باید جمله بندی به طوری باشد که خواننده در حین خواندن گیر نکند. ( که در اینجای مقدمه، خواننده به راحتی ارتباط لازم را برقرار می‌کرد.)
در ادامه‌ی مقدمه نویسنده می‌بایست متنی به عنوان بدنه قرار دهد که دلایل و احساسات متن فوق را بیان کند.
( کاش کسی مرا پیدا کند، کاش کسی عشق را برایم معنا کند)
در این قسمت نویسنده طبق انتظار به ادامه‌ی بخش اول پرداخته است.
همچنان اشاره مستقیم به ژانر عاشقانه دیده میشد. در اینجا دلنویس سوالی من‌باب معنای عشق را از معشوقش به شیوه‌ای می‌پرسد.
و در قسمت اخر که به عنوان نتیجه‌گیری تلقی می‌شود نویسنده می‌بایست نتایج و یا دلایل آن احساسات خود و حال و روز زندگی‌اش را بیان کند.
( تا کی باید این چنین دلتنگ و افسرده در انتظار آمدن تو زیر این بید مجنون جان دهم و باز هم برای دیدار روی تو احیا شوم جانان من.)
دلنویس اشاره به دلتنگی و انتظار زیادش دارد و جمله بندی برای پایان و به آخر رساندن مقدمه اثر، خوب و استاندارد است و متناسب با ترتیب ژانر ها نوشته شده است.
مقدمه در قدم اول باید با عنوان و ژانر تطابق داشته باشد.
اگر ژانر انتخابی عاشقانه است، مقدمه می‌بایست با ژانر ارتباط داشته باشد و احساسات در آن بکار رفته باشد.
اندازه مقدمه باید از اندازه مطلوبی برخوردار باشد تا خواننده از خواندن آن خسته نشود.
اندازه پیشنهادی برای مقدمه بین ۵ تا ۱۰ خط می‌باشد که دلنوشته مقدمه‌ای حدود ۶ خط دارد، استاندارد است اما چه بهتر که دلنویس عزیز دو سه خطی با همان شیوه زیبای نوشتن خود به آن بیافزاید.
بهتر است دل‌نویس اندازه‌ی مقدمه را تغییر دهد و به آن اضافه کند، تاکید بر مقدمه‌ی یک دلنوشته بسیار مهم است زیرا مقدمه باعث می‌شود ارتباط گرفتن خواننده

« انسجام »

بین پارت‌های یک دلنوشته ادبی می‌بایست انسجام کاملا برقرار باشد.
انسجام از ۳ لحاظ ادبی، نگارشی و محتوایی بررسی خواهد شد
انسجام ادبی: منظور از انسجام ادبی رعایت لحن دلنوشته و عدم پرش لحن است.
دلنوشته یک اثر ادبی است، بهتر است لحن تمامی پارت‌ها ادبی باشد زیرا خواننده با لحن ادبی بهتر می‌تواند احساسات را دریافت کند و به ژرف معنی و مفهوم دلنوشته پی ببرد.
و در این دلنوشته این موضوع به رعایت شده و انسجام ادبی میشود گفت از ابتدا تا انتهای پارت‌ها رعایت شده و سبک و لحن متون ثابت و یکسان است.
استفاده از آرایه در اکثر پارت‌ها دیده می‌شود و بسیاری از پارت‌ها دارای آرایه هر چند کم هستند.
انسجام نگارشی: انسجام نگارشی باید به گونه‌ای باشد که نویسنده در یک پارت ۳ خط قرار ندهد و در پارت بعدی ۶ یا ۷ خط، حجم پارت‌ها هیچ تاکیدی نیست که شبیه به هم باشند اما باید حجم مشابه و نزدیک به همی داشته باشند که اندازه پارت‌ها در اینجا یکسان بوده و تنها بین دو الی سه خط تفاوت دیده می‌شود.
اندازه‌ی پارت‌ها تقریبا باهم هماهنگ بود. دلنویس عزیز از انسجام نگارشی نیز تا حد زیادی پیروی کرده اما ایراد‌های آن عبارت‌اند از:
مروارید های
مروارید‌های✅
بند بند دلم
بند‌بند دلم✅
بی تو
بی‌تو✅
دل‌تنگت
دلتنگت✅
و ...
خوشبختانه در دلنوشته املای صحیح واژگان تا حد زیادی به کار گرفته شده بود و رعایت اصول نگارشی در زیبایی و ظاهر متن تاثیر بسیاری دارد همچنین خوانش و انتقال مفهوم و احساسات را برای خواننده راحت می‌کند همچنین حفظ نیم‌‌فاصله‌ها رعایت شده بودند.
علائم نگارشی اکثراً به درستی و به جا به کار گرفته شده بودند.
انسجام محتوایی: همچنین در انسجام محتوایی باید موضوع و احساسات بکار رفته در تمامی پارت‌ها یکسان و مشابه باشد که باید بگویم پارت‌های دلنوشته حول یک محور و موضوعی خاص می‌چرخند و پرش موضوعی ندارند با ژانر اول دلنوشته مرتبط بودند و در همان راستا تراژدی هم در خود جا داده بودند!

« هدف »

هدف و ایده انتخابی نویسنده باید جدید و دور از کلیشه باشد
اما اگر مانند بسیاری از دلنوشته‌ها هدف اصلی کلیشه‌ای بود نویسنده حتما باید با مواردی که باعث زیبایی دلنوشته می‌شوند همراه با قلم نويسنده این کلیشگی دور شود. این دلنوشته یک موضوعی را بیان کرده که کلیشه‌ای است و دل‌نویس با قلم خود به خوبی دلنوشته را به پایان رسانده. هدف دلنوشته می‌تواند قدرت جذب خوبی دارد و هدف نویسنده را به خواننده منتقل می‌کند.

« دستور زبانی »

دلنوشته یک اثر ادبی است و بهتر است که به لحن ادبی نگارش شود زیرا باعث زیبایی هرچه بیشتر متن می‌شود و در انتقال احساسات کمک می‌کند که لحن این دلنوشته ادبی است و در طول تمام پارت‌ها یکسان بوده است اما دلنویس می‌تواند از لحن عامیانه استفاده کند و یا لحن ادبی و عامیانه را با هم استفاده کند ولی در این حالت دلنویس باید با قلم خود در لحن دلنوشته توازن برقرار کند.
قسمت بعدی در این رکن مورد بررسی قرار می‌گیرد ساختمان دلنوشته است.
نویسنده گاهی می‌تواند برای زیبایی بیشتر دلنوشته خود جای ارکان جمله را جابه جا کند(جابه‌جایی فاعل و مفعول)
اما این جابه‌جایی نباید به صورتی باشد که ساختمان جمله بهم بریزد و خواننده متوجه منظور نشود.
در این دلنوشته ارکان جمله سر جای خودشان قرار گرفته و فعل‌ها‌ مدام ماضی و مضارع نمی‌شدند.
تمام ضمایر با افعال خودشان به کار گرفته شده بودند.
با به کارگیری کلمات مناسب در جملات، به زیبا‌تر شدن دلنوشته بسیار کمک کرده بود.

« دستور ادبی »

استفاده از آرایه‌های ادبی و کلمات جدید متنوع در یک دلنوشته‌ کاملا اجباری هستند و موجب خواندنی‌تر شدن اثر می‌شود.
این آرایه‌های ادبی هستند که یک متن ساده را تبدیل به متن ادبی می‌کنند. هرچه بیشتر از آرایه‌های ادبی در دلنوشته استفاده شود بهتر و زیباتر خواهد بود.
در دلنوشته هر چه تعداد آرایه‌های ادبی بیشتر باشد دلنوشته‌ی زیبا‌تری خواهیم داشت و برای خواننده جذاب‌تر نمود پیدا می‌کند.
از آن‌جایی که لحن دلنوشته ادبی است، دلنویس می‌توانست از آرایه‌های بیشتر و متنوع تری بهره ببرد. مثال‌هایی از تشبیه و ارایه حس آمیزی در دلنوشته دیده میشد. ( که البته به زیبایی به قلم کشیده شده و به جا و مناسب بودند)

حس آمیزی: نازدار جانم نازت را چند می‌فروشی به دل خسته و زارم که سخت بی تو پریشان شده است/گل‌هایی که با احساسات من آبیاری شده‌اند/ می‌خواهم قهوه‌ی چشمانت را بنوشم
تشبیه: بستنی‌های شادی مرا غارت کرد/شب‌هایم را در آغوش برگ‌های زرد پاییز صبح می‌کنم

استفاده از کلمات جدید و متنوع به دلنوشته روح تازه‌ای می‌بخشند و باعث زینت دلنوشته می‌شوند؛
اما این کلمات نباید طوری گنگ و عجیب باشند که خواننده برای فهمیدن معنای آن چندین لغت‌نامه را زیر و رو کند!
دلنوشته به سبک ادبی نوشته شده بود و از کلمه‌ی نامفهوم و گیج کننده و پیچیده در آن استفاده نشده بود و مخاطب برای درک دلنوشته دچار مشکل نمی‌شود.

با آرزوی موفقیت برای دلنویس عزیز🌹​

 

[ام کا اچ p.r]

سلام خسته نباشید، ممنون بخاطر نقد کاملتون حتما به توصیه هاتون عمل می‌کنم 🌹🥰❤️

 

[ام کا اچ p.r]

مقدمه رو هم اضافه می کنم :)

 

[ام کا اچ p.r]

الان مقدمه چطوره عزیزم ؟!

مقدمه: من در میان شکوه‌های گاه و بی‌گاه این مروارید هایی که از چشمان عاشقان بی‌نشان می‌ریزد گمشده‌ام کاش کسی مرا پیدا کند، کاش کسی عشق را برایم معنا کند، تا کی باید این چنین دلتنگ و افسرده در انتظار آمدن تو زیر این بید مجنون جان دهم و باز هم برای دیدار روی تو احیا شوم جانان من.
ای زیبایی هر نفسم مرا تنها در این قفس رها مکن من پرنده‌ای ام که بدون تو بال ندارد بیا و بال امیدم شو ای پر پروازم!