نقد ادبی دلنوشته روژیار | اثر حنا کاربر رمان‌بوک

[ARMINA]

نویسنده عزیز ضمن درود و عرض وقت‌بخیری خدمت شما
سپاس‌گذاریم بابت اعتماد شما از نقد آثار خود در انجمن رمان بوک
*لطفا تا قبل از قرار‌گیری نقد توسط منتقد در این تایپک چیزی ارسال نکنید!
*همچنین پس از ارسال نقد این تایپک به مدت دو روز باز خواهد بود تا شما نظر خود را نسبت به نقد اعلام نمایید!
*در صورتی که از نقد خود ناراضی بودید یا شکایتی از تالار نقد داشتید، می‌توانید شکایت خود را ثبت کنید تا مورد بررسی قرار گیرد!

@.Fatima.Salmani
منتقد شما: @SHAHSANAM (:
مدیر تالار ادبیات: @شهرزاد قصه گو

 

[ARMINA]

بنام خدا
نقد ادبی دلنوشته روژیار
منتقد: SHAHSANAM
عنوان:
عنوان معنای آشنایی داشت اما بکار بردن معادل آن که عموماً افراد معنی اش را نمی‌دانند نقطه قوت محسوب می شود. عنوان کشش لازم برای جذب مخاطب و خواننده را تا حدودی داشت نه کامل، چون درون خود خیلی معنای پرمحتوایی نداشت و تنها معنای آن روشنایی بود. روشنایی چیزی از داستان به خواننده نمی داد و خواننده بعد دیدن ژانر عاشقانه متوجه کلیت داستان میشد. بار ادبی آن کمی بالا بود که با متن دلنوشته کاملاً برابری می‌کرد.
ژانر:
ژانر های تراژدی و عاشقانه به ترتیب در دلنوشته انتخاب شده بودند. ژانر تراژدی ارتباطش با داستان کاملاً مشخص بود و داستان در کلش تراژدی های یک عاشق را به قلم کشیده بود.
خلاصه:
خلاصه یا همان مقدمه نوشته خود دلنویس بود که این نکته ی مثبتی به شمار می‌رود. خلاصه ی انتخابی اندازه ای متناسب داشت. استفاده از کلمات «سپیده دم» و «طلوع» در مقدمه، آن را با عنوان مرتبط می‌کرد و آرایه ی مراعات نظیر را در آن پدید می‌آورد. سبک و لحن آن نیز کمی ثقیل بود و کمی تمرکز می‌طلبید برای درک و دریافت معنای آن که از این نظر کاملاً هم وزن با بار ادبی دلنوشته بود.
ازنظر نکات نگارشی نیز ایرادی در آن دیده نمی شد.
انسجام:
انسجام نگارشی: تعداد خطوط پارت‌ها بهم دیگر نزدیک بود و اختلاف زیادی میان آنان دیده نمی‌شد از این نظر می‌توان گفت اثر دارای انسجام نگارشی بوده است.
انسجام ادبی: لحن و سبک نوشته نیز حدوداً در تمام پارت‌ها باهم مرتبط بود و فراز و فرودهای معقولانه در اثر دیده می‌شد.
انسجام محتوایی: پرش موضوعی نداشتیم و محور بحث اصلی از ابتدا تا انتها همان مانده بود. و تنها زاویه دید به موضوع و شاخه های بحث فرق می‌کرد که طبیعی ست.
هدف یا محتوا:
محتوایی که دلنویس بیان کرده است چندان جذاب نبود اما نوآوری در لحن منحصر به فرد و سبک منحصر به فرد دلنویس دیده می‌شد و موضوع انتخابی دلنویس موضوعی آشنا بود. شیوه‌ی نگارش ادبی و دلنشین نیز به زیبایی اثر می افزود.
دستور زبان:
لحن اثر طبیعتاً ادبی بود و این لحن در جای جای اثر دیده میشد دلنویس پرش لحنی نداشت اما نوع جملات در مکان های مختلف دلنوشته فرق می کرد که این نیز امری عادی است. زیبایی ادبی نویسی که هدف دلنویس بود تا حدودی به هدف رسیده شده بود و نوشته ادبی به خواننده حس خوبی می داد. در بحث درست‌نویسی املای برخی کلمات مثلاً «حتی که حتا نوشته شده بود» ایراد جزئی داشت و اشکال نگارشی در اثر دیده نمی‌شد.
دستور ادبی:
از آنجاییکه لحن انتخابی دلنویس ادبی بوده است از همین رو همین لحن را مورد نقد قرار می دهیم:
استفاده از آرایه ها در اثر کم و بیش مشاهده میشد که چشمگیری آن را می‌افزود. آرایه‌هایی که استفاده شده بودند درجای مناسب خود و مناسب برای دلنوشته استفاده شده بودند. برای مثال استفاده از واژه‌ی «روژیار» در پارت آغاز و پایان، ابتکار جالبی بود که دلنوشته را با عنوان مرتبط می‌کرد.
سخن پایانی منتقد:
قطعاً نقد به معنای کوبیدن نیست بلکه رسالت اصلی آن ساختن است؛
ساختن یک اثر بهتر از آنچه که قبلاً بوده است.
موفق باشید. ​

 

[-پریزاد-]

سلام
ممنونم کوثر جان بخاطر وقتی که گذاشتی🌹🫶🏻