دلنوشته دلنوشته فانوس دریایی‌ مرداب | به قلم mahvin

[MAHVIN*]

:
نام دلنوشته: فانوس دریایی مرداب
دفتر نظارت ادبی یکم
نام نویسنده: mahvin
ژانر: درام

مقدمه:
هیچ قانونی در جهان ثابت نیست.
خیلی از لقبها و مکانها واژه ها نام ها جابجا میشوند.
معنا ومفهوم نوینی بوجود می آورند که آرام آرام کاملا پذیرفته میشوند و تاثیرگزار.
مرداب و باتلاب، راکد به نظر میاد ولی به معنای واقعی درجریان هست و طغیان دارد.
فانوس دریایی که راهنمای شب و دریای متلاطم است
گاها جایی تبدیل به چراغ راهنما در روز میشود، برای دریایی به ظاهر راکد و ساکت.

واینک بگویم از فانوس دریایی مرداب به نام نیلوفر آبی یا لوتوس.

 

[FROSTBITE]

بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[MAHVIN*]

مرداب راکد نیست او اقیانوسی است سرشار از طغیان کلمات، واژه ها، دردها، رنج ها، خنده ها و اشکهای گلهای نیلوفر آبی.
گلهایی که چون ماهیان رنگارنگ در اطراف زیباترین گل مرداب، بنام
عروس دریایی مرداب « لوتوس» می رقصند و عاشقانه زمزمه ونجوا دارند
برای گوشهایی که بشنود و چشمهایی که ببیند.
عروس دریایی مرداب مقام فانوس دریایی را برای اقیانوس در ظاهر راکد ولی در درون پراز هیجان و طغیان دارد.
نقطه ی متمایز لوتوس با فانوس بسیار زیبا و حیرت انگیز است.
این گل زیبا و پر استقامت هنگام غروب خورشید کم کم به خواب می رود و نورش در ظاهر خاموش می شود.
در سپیده دم، آرام آرام با تابیدن نوری طلایی، چشمان خمارش گشوده
می شود.
لوتوس با نوای صفحه ی موزیک پرحرارت و دلنواز خورشید که از گرامافون طلایی آسمان طنین می اندازد ، چشمانش ستاره باران می شود و نورافشانی را آغاز میکند.

پ. ن
گل نیلوفر آبی یا لوتوس درایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بوده است
این گل نماد نجابت، رشد معنوی، کمال وچرخه تولد و رشد انسان است.

 

[MAHVIN*]

آرام آرام دوازده چراغ به تعداد گلبرگهای پهن، قوی ومحکمش شروع به
نورافشانی و پرتو افشانی می کردند.
اقیانوس مرداب چشمهای تیره اش را که نافذ وگیرا بود باز کرد.
حرفهایش در عمق چشمانش نهفته بود.
برای فهمیدن وشنیدنش درایت و تدبیر لازم بود و نماد معتبر و تکیه گاهش گل نیلوفر آبی یا لوتوس بود.
این فانوس دریایی زیبا، زبان اقیانوس مرداب بود.
نیلوفر آبی لوتوس، ریشه ها و پایه های بلندش در اعماق اقیانوس مرداب و تالاب بنا شده بود و با نیروی بی نظیر همان آب راکد گلبرگهایش
می چرخیدند و نورافشانی می کردند.
هر دو از وجود هم بهره می بردند برای رشد، زندگی وحیات وابسته یکدیگر بودند.
یک عشق و محبت خاص، یک وابستگی ودلبستگی عمیق سالهای مدیدی بینشان رقم خورده بود.
مانند یک جاده ی دوطرفه که مهیا بود برای رفت وآمد وتردد گلهای کوچک وبزرگ نیلوفر آبی در رنگهای متفاوت و چشم نواز.

پ.ن
گ.ل نیلوفر آبی دارای دوازده برگ است، لوتوس دارای برگ های بزرگ پهن وقلبی شکل به پهنای 3تا 30 سانتی متر می باشد برگهای شناور وگل های زیبا بر روی سطح آب قابل رویت می باشند، ریشه وساقه برگ ها ی این گل زیبا نیلوفر آبی یا لوتوس در زیر آب ومیان گل ولای قرار دارد.

 

[MAHVIN*]

وقتی دریا طوفانی‌می‌شود‌وآبزیان ‌کوچیک‌وبزرگ‌اسیر تندبادهوای سخت وراکد‌مرداب‌می‌شوند،
گل‌نیلوفرآبی‌ با تابش خورشید آرام آرام ‌برگهای زیبا وَضخیمش‌‌را باز‌میکند.
ودوازده چراغش بصورت‌دوارنی‌به‌چرخش‌درمی‌آیند.
انجاست که‌دلهایشان آرام‌میشود.
این‌ گل‌زیبا‌ارمیهمانان‌خود پذیرای‌میکند‌ازغذای خوشمزه که دردلش‌جای‌دارد،
وبا غروب خورشید دوباره خداحافطی میکند.

 

[MAHVIN*]

از کودکی علاقه‌ی عجیبی به گل نیلوفر آبی داشتم. انگاری با من صحبت می‌کرد. از نگاه کردن به تصویرش خسته نمی‌شدم و نگاه از زاویه‌ی جدید به او منو به تفکر وا می‌داشت.

به حدی رسید که مرتب طرحشو می‌کشیدم با مداد‌رنگی و تصور آن گل زیبا که همیشه با یه سنجاقک همراه بود؛ یا روی برگ‌های زیبایش یه قورباغه‌ی بانمک آواز می‌خوند.

بزرگ‌تر که شدم حتی طرحشو می‌‌کشیدم وگلدوزی روی بالشت اتاقم می‌کردم.

گذشت زمان به من ثابت کرد که این گل زیبا و مقاوم حرف‌هایی برای گفتن و رازهایی در وجودش نهادینه شده‌است

 

[MAHVIN*]

نیلوفر آبی‌، گل مورد علاقه‌ی من، دریکی از تاریک‌ترین محل های طبیعت،
مرداب رشد کرده وبزرگ قوی وزیبا جلوه‌گری می‌کند.
و مرداب که به غلط در اذهان مردم مکانی‌است که به آب گندیده از آن نام برده می‌شود، واین طرز تفکر ونگاه سراسر خطا و اشتباه است.

مگر نه این‌که هر آنچه خداوند خلق فرموده فقط خیر هست و بس هیچ شری درآن نیست؛ جز سیاهی و لکه‌هایی که انسان‌ها برآن نقش زدند.

نیلوفر آبی، گل مقدسی است که در مرداب که تاریک کم صدا و شاید بد بو باشد جوانه زده، رشد کرده و به‌سوی افق روشنایی و خورشید بالا رفته‌است. کم‌کم برگ‌های پهن و سبزی را بر روی آب شناور ساخته، گلبرگ‌های پهن و زیبایش را باز کرده، و پذیرای میزبانی از حشرات و آبزیان کوچک می‌شود.

 

[MAHVIN*]

اما سخن و تلنگر نیلوفر آبی‌ عروس زیبای مرداب به‌من:
مرا بنگر چگونه از دل تاریکی و تنهایی رشد کرده و به سمت نور به سمت بالا حرکت کردم.
ومرا بنگر که چگونه جزو محکم‌ترین و مقاومت‌ترین گل‌های طبیعت شدم!مرا بنگر که چگونه درازای مقاومت و صبر و سکوت ،خدایم به من لذت میزبانی از حشرات و آبزیان را هدیه داده است.
مرا بنگر که چگونه خدا لطفش را درحق من به نهایت رسانده، من حتی در دلم میوه‌ی خوردنی و لذیذی بنام پسته‌ی مرداب دارم!

 

[MAHVIN*]

اما تصویرسازی خودم از نیلوفر آبی مرداب:
بسان عروسی که پیراهنی سفید، با دامنی پر از چین و پفکی که در نزدیکی گردن و بازوان هاله‌ای از رنگ صورتی ملایم که نشانه آرامش هست پوشیده است.
او با افتخار و دلی سرشار از محبت و شادی بر تختی از مخمل سبز زمردی نشسته است.
با آوازی آرام و دلنشین میزبان بسیاری از سنجاقک‌ها، شاپرک‌ها‌، قورباغه‌هایی که گه‌گاهی با او در اجرای سمفونی همراهی می‌کنند، شده است.

 

[MAHVIN*]

اما درس من از زندگی گل نیلوفر آبی‌عروس زیبای مرداب:

بدان که هر موجودی حق زیستن و رشد دارد.
چرا که خالق او خداوند است.
نه تاریکی‌، نه هوای بد وخفقان نه تنهایی، نه سخنان انسان‌ها که به اشتباه حکم راندند و تصور کردند که این گل مکانش بد است.
ریشه‌اش کثیف و بد بو است.
او زود از بین می‌رود.
نگاهشان درمن اثری نداشت و من با صبر، مقاومت و فداکاری و مبارزه و از همه مهم‌تر امید به خالقم مأیوس نشدم و باز هم زنده‌ام نفس می‌کشم.
به مرور زمان علم برهمگان ثابت کرد که حرفهایشان ونگاهشان بیهوده است.
حتی باسختی، زندگی می‌کنم،حتی با تنهایی، مِهر می‌بخشم و بدون چشم‌داشت و توقع، چرا که تکیه گاهم و خالقم خداست.
به هر طرف بنگرم اورا می‌بینم‌، می‌شنوم و می‌بویم. من تنها نیستم در آغوش خدا و در پناه او هستم
چرا که تنها او لایتناهی و جاویدان هست تا ابد و یک روز.