نقد ادبی دلنوشته نامحصور | اثر سپید خون کاربر انجمن رمان بوک

[STARLET]

بسمه تعالی
نویسنده عزیز ضمن درود و عرض وقت‌بخیری خدمت شما
سپاس‌گذاریم بابت اعتماد شما از نقد آثار خود در انجمن رمان بوک
*لطفا تا قبل از قرار‌گیری نقد توسط منتقد در این تایپک چیزی ارسال نکنید!
*همچنین پس از ارسال نقد این تایپک به مدت دو روز باز خواهد بود تا شما نظر خود را نسبت به نقد اعلام نمایید!
*در صورتی که از نقد خود ناراضی بودید یا شکایتی از تالار نقد داشتید، می‌توانید شکایت خود را ثبت کنید تا مورد بررسی قرار گیرد!


@سپیدخون؛
منتقد: @mobina01
مدیر تالار ادبیات: @*aram* ​

 

[STARLET]

به نام خالق قلم
دلنوشته نامحصور
دلنویس: سپیدخون

عنوان:

عنوان یک دلنوشته‌ باید در نگاه اول طوری باشد که خواننده هرچند کم و ناچیز به موضوع و ژانر دلنوشته پی ببرد، عنوان دلنوشته‌ی شما" نامحصور" می‌باشد. این نام به معنای بدون حصار و بدون مرز است. در نگاه اول این عنوان، دلنوشته‌ای با ژانر تراژدی و اجتماعی را بیان می‌کند. منظور از انتخاب نام چندان واضح نیست و خواننده برای درک این مطلب باید قسمتی از دلنوشته را بخواند تا متوجه علت انتخاب نام شود. عنوان دلنوشته باید از ترکیب کلماتی تشکیل شده باشد که علاوه بر تکراری نبودن، با یکدیگر ترکیب زیبایی ایجاد کرده و جذابیت داشته باشد. عنوان دلنوشته شما تک کلمه‌ای است. کلیشه در کلمه وجود دارد. اما از نظر ترکیب، عنوان نامی جذاب است که توانایی جذب مخاطب را دارد. همچنین برای دلنوشته که یک اثر ادبی است بهتر است از عنوان‌های نسبتا کوتاه استفاده کرد زیرا ماندگاری بیشتری در ذهن خواننده دارند؛ نام‌های طولانی را به شرطی می‌توانیم از اندازه ان‌ها چشم پوشی کنیم که کلمات ترکیب ایجاد شده جذابیت خاصی داشته باشد.

ژانر:
ژانر یک دلنوشته در واقع بیانگر این موضوع است که دلنوشته در چه حیطه و سبکی نگارش شده و چه احساساتی را در بر می‌گیرد. ژانرهای یک دلنوشته‌ با یکدیگر ارتباط کامل برقرار کنند. همچنین دلنویس باید در انتخاب ژانر دقت کافی به خرج دهد، ژانر یا ژانرهای انتخابی باید همگی در دلنوشته به طور یکسان و یکدست استفاده شده باشند. ژانر انتخابی شمادرام است که صحیح نیست. این صحیح تبودن به علت انتخاب ژانر اشتباه است. درام نوعی سبک نگارش در رمان و داستان‌هاست. به جای درام، شما می‌توانید از ژانر تراژدی استفاوه کنید. برای ادامه فرض بر این می‌شود که ژانر انتخابی تراژدی بوده است‌. ژانر انتخاب شما با مقدمه و محتوا ارتباط دارد و از عنوان هم می‌توان ژانرها را حدس زد. دلنوشته شما تک ژانری است و ژانر تراژدی کاملا با محتوای دلنوشته متناسب است. البته پیشنهاد می‌شود که در صورت نیاز ژانر اجتماعی نیز به ژانر ها اضافه شود. اگر نویسنده در یک پارت فقط غم و اندوه را به‌کار برده اما در بقیه پارت‌ها نه نیازی نیست که ژانر تراژدی را جزو ژانر‌ها قرار دهیم. در دلنوشته های چند ژانری باید ترتیب ژانر حفظ شده باشد. برای مثال اگر موضوع اصلی عاشقانه می‌باشد اما همراه خود موضوعات غمگین را دارد اول ژانر عاشقانه قرار می‌دهیم بعد تراژدی نه برعکس.
مقدمه:
مقدمه سرآغاز دلنوشته است و باید چکیده‌ای از احساسات به کار رفته در دلنوشته باشد. مقدمه در قدم اول باید عنوان و ژانر تطابق داشته باشد
اگر ژانرهای انتخابی عاشقانه_تراژدی هستند مقدمه می‌بایست با هردو ژانر ارتباط داشته باشد و هردو احساسات در ان به‌کار رفته باشد. با توجه به اینکه دلنوشته شما تک ژانر دارد به طبع ژانر تراژدی در مقدمه دلنوشته به کار رفته است. البته ژانر اجتماعی که ژانر منتخب شما نیست نیز در مقدمه دیده می‌شود. مقدمه شما با ژانر و عنوان ارتباط دارد و طبق انتظار، چکیده‌ای از دلنوشته و احساساتی که در آن به کار رفته است. مقدمه باید جامع و کامل باشد، به بیانی دیگر اول و پایان حرف‌های گفته شده در مقدمه مشخص باشد. البته نباید زیادی واضح و روشن باشد. اگر حرفی یا موضوعی در ابتدای مقدمه ذکر شده، دلیل ان و نتایجی که به دنبال دارد باید در سطرهای بعدی مقدمه روشن شود. در خطوط مقدمه‌ به عنوان اشاره شده. در واقع مقدمه گویی دلیل انتخاب این عنوان را برای دلنوشته بیان می‌کند. مقدمه‌ی اثر ادبی شما طبق انتظار چکیده‌ای از محتوای دلنوشته است .باعث ارتباط مخاطب با عنوان و کل دلنوشته می‌شود. مقدمه از لحاظ گنگ یا واضح بودن، در سطح خوبی از گنگی قرار دارد و بیش از حد گنگ یا واضح نیست.

ای نومیدی، ای هراس! گمان بردی که جسارت شعله‌کش چهچه‌‌ی آزادی‌ من را، در جراحت نیش سرخه‌حصار غلتانده‌ای؟ مرا بنگر؛ من تا خموشی ناگزیر افق، رستن را خواهم رقصید. من بر سطح ارغوانی واژه، لانه خواهم ساخت و تا لمس هبوط باران، شهامتم را فریاد خواهم کشید! مرا بنگر؛ من خودمختاریِ ققنوسم، من نامحصورم!

در قسمت مقدمه سخنان دلنویس به گونه‌ای است که ناامیدی را برای شکست دادن به سخره گرفته. به زبان ساده دلنویس می‌گوید که هیچ‌چیزی مرا از پای در نخواهد آورد و من همیشه بی‌حصار و بی‌مرز هستم. همان‌طور که اشاره شد مقدمه چون به گونه ای علت نامگذاری را شرح داده از جذابیت بالایی برخوردار است. مقدمه باید از اندازه مطلوبی برخوردار باشد تا خواننده خواندن ان خسته نشود. اندازه پیشنهادی برای مقدمه بین ۵ تا ۱۰ خط می‌باشد. مقدمه شما حدودا ۷ خط است که در بازه‌ی استانداردی قرار دارد. همچنین نیازی به اضافه یا کم کردن دلنوشته نیست دلنویس مقدمه ای جذاب و دلنشین را به قلم کشیده که باعث جذب مخاطب می‌شود.
انسجام:
بین پارت‌های یک دلنوشته می‌بایست انسجام کاملا برقرار باشد. انسجام از ۳ لحاظ ادبی، نگارشی و محتوایی بررسی خواهد شد.
منظور از انسجام ادبی رعایت لحن دلنوشته و عدم پرش لحن است.
دلنوشته یک اثر ادبی است، بهتر است لحن تمامی پارت‌ها ادبی باشد زیرا خواننده با لحن ادبی بهتر می‌تواند احساسات را دریافت کند و به ژرف معنی و مفهوم دلنوشته پی ببرد.
در دلنوشته شما انسجام ادبی کاملا رعایت شده بود. خوشبختانه در دلنوشته پرش لحن وجود نداشت و تمام دلنوشته به طور یکدست با لحن ادبی نگارش شده بود‌. انسجام محتوایی باید به گونه‌ای باشد که نویسنده در یک پارت ۳ خط قرار ندهد و در پارت بعدی ۶ یا ۷ خط. حجم پارت‌ها هیچ تاکیدی نیست که شبیه به هم باشند اما باید حجمی مشابه و نزدیک به هم داشته باشند. در این اثر نویسنده انسجام‌ محتوایی را تقریبا رعایت کرده بود. پارت های دلنوشته حدودا بین ۶ الی ۸ خط است که اندازه‌ی مطلوبی دارند. همچنین در انسجام محتوایی باید موضوع و احساسات به‌کار رفته در تمامی پارت‌ها یکسان و مشابه باشد. در واقع این انسجام قصد دارد احساسات نویسنده را در تمامی پارت‌ها به کار ببرد و عواطف دلنویس در تمام پارت‌ها به طور یکسان تقسیم کند. در بُعد دیگر این انسجام نیز نویسنده خوب عمل کرده و بیان احساسات و عواطف در تمامی پارت ها تقریبا یکسان و مشابه بوده است. دلنویس در تمامی پارت ها از این صحبت می‌کند که تمام تلاشش را می‌کند تا امیدش کمرنگ نشود و کسی نمی‌تواند دور این بی‌‌حصار "منظور شخص راوی" حصاری بکشد و محدودش کند. رعایت اصول نگارشی در زیبایی و ظاهر متن تاثیر بسیاری دارد. همچنین خوانش و انتقال مفهوم و احساسات را برای خواننده راحت می‌کند. علائم نگارشی خصوصا نقطه، نقطه‌ویرگول، سه نقطه و نقطه باید به درستی رعایت شوند.نیم فاصله‌ها باید رعایت شوند و غلط املایی دیده نشود. خوشبختانه در دلنوشته شما غلط املایی و ایراد نگارشی دیده نمیشد. از علائم نگارشی به جا استفاده کردید. البته در استفاده از علامت نقطه‌ویرگول "؛" کمی زیاده روی کرده است که بهتر است در جای مناسب و در صورت نیاز استفاده شود. بهتر است با توجه به اهمیت خوانش دلنوشته اصول نگارشی رعایت شود. در کل، در رابطه با علامت‌های نگارشی، ایرادات املایی و نیم فاصله و ... خوب عمل کرده اید و از این لحاظ به جز مورد ذکر شده ایراد خاصی بر شما وارد نیست.

هدف و ایده:
هدف و ایده انتخابی نویسنده باید جدید و دور از کلیشه باشد، اما اگر مانند بسیاری از دلنوشته‌ها هدف اصلی کلیشه بود نویسنده حتما باید با مواردی که باعث زیبایی دلنوشته می‌شوند همراه با قلم نويسنده این کلیشگی دور شود. درون مایه‌ی دلنوشته به طور کلی از بی‌مرز بودن و آزادی بود که به طور کلی کلیشه است، اما جداً قلم شگفتی آفرین نویسنده این کلیشگی را به مقدار زیادی دور کرده و گویی موضوعی جدید آفریده. مقصود دلنویس از روی عنوان و مقدمه مشخص است. دلنویس از بی‌مرز و حصار بودن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ‌چیز نمی‌تواند جلوی آزادی‌اش را بگیرد. در طول دلنوشته‌ کم‌کم تغییر نظر می‌دهد و ذکر می‌کند که گاهی نامحصور بودن هم خوب نیست.
دستور زبان:
همانطور که در بالا هم اشاره کردیم دلنوشته یک اثر ادبی است و بهتر است که به لحن ادبی نگارش شود زیرا باعث زیبایی هرچه بیشتر متن می‌شود و در انتقال احساسات کمک می‌کند. خوشبختانه در دلنوشته شما از لحن ادبی استفاده شده و در تمامی پارت‌ها این لحن مشاهده می‌شود. قسمت بعدی در این رکن مورد بررسی قرار می‌گیرد ساختمان دلنوشته است. نویسنده گاهی می‌تواند برای زیبایی بیشتر دلنوشته خود جای ارکان جمله را جابه جا کند ( جابه‌جایی نهاد و مفعول) یا ( نهاد و فعل) و ... . اما این جابه‌جایی نباید به صورتی باشد که ساختمان جمله بهم بریزد و خواننده متوجه منظور نشود. دلنویس از این شیوه که بلاغی نام دارد استفاده‌ای نکرده که هیچ ایرادی هم ندارد و بدون استفاده نیز، قلمی پربار دارد.

دستور ادبی:
استفاده از ارایه‌های ادبی و کلمات جدید متنوع در یک دلنوشته‌ کاملا اجباری هستند. در واقع این ارایه‌های ادبی هستند که یک متن ساده را تبدیل به متن ادبی می‌کنند. هرچه بیشتر از ارایه‌های ادبی در دلنوشته استفاده شود بهتر و زیباتر خواهد بود. البته نویسنده باید توجه داشته باشد از آرایه‌ها با توجه به نوع متنش در جای مناسب از آن استفاده کند. منظور از نوع متن سبک ساده نویسی یا ادبیات ثقیل است. مشخصا ادبیاتی که متنش سنگین، ثقیل و پربار باشد به طبع به آرایه‌های بیشتری نیازمند است. دلنوشته شما به علت ثقیل بودن ترکیب کلمات نیاز به آرایه های بیشتری دارد.
نویسنده باید سعی کند از ارایه‌های متنوعی بهره بگیرد و میزان استفاده را بالا ببرد نه اینکه در کل دلنوشته شاید یک یا دو ارایه‌ی تکراری استفاده شود. نویسنده در این دلنوشته از آرایه‌های متعددی استفاده کرده است که باعث زیبایی هرچه تمام‌تر متن شده است‌.
طبق انتظار منتقد با توجه به ثقیل بودن متن آرایه های زیادی استفاده شده است. در واقع به طور واضح و بدون اغراق می‌توان گفت اثر ادبی شما مجموعه ای از آرایه‌های ادبی‌ست. آرایه‌های همچون: تشخیص، تناسب کنایه، حس آمیزی ... . که در جای مناسب و به مقدار کافی استفاده شده‌اند.
 تناسب
اعماق شب چشم‌ به‌ راه سپیده‌ و بی‌باک‌ام از پاره‌ای تیرگی محض. همچنان دوره‌گرد مهتابم
حس آمیزی
تا لمس هبوط باران
کنایه
آرزوی شب‌آهنگ ستاره‌ها را بر شاهرگ هجای شبنم حک کردم
تشخیص
چهچه‌‌ی آزادی‌ من را
قلم نویسنده از لحاظ آرایه متنی پربار و دلنشین را آفریده است که مخاطب را به ادامه آن دعوت می‌کند.
استفاده از کلمات جدید و متنوع به دلنوشته روح تازه‌ای می‌بخشند و باعث زینت دلنوشته می‌شوند اما این کلمات نباید طوری گنگ و عجیب باشند که نویسنده برای فهمیدن معنای آن چندین لغت‌نامه را زیر و رو کند!
در دلنوشته میزان استفاده از کلمات نو زیاد بود که باعث زیبایی و جذابیت متن شده بود.
دلنویس عزیز، موفق باشید!​

 

[سپیدخون؛]

درود عزیزم خیلی ممنونم بابت نقدت و وقتی که براش گذاشتی :>
ژانر رو به تراژدی - اجتماعی تغییر میدم، واقعا متشکرم از توجهت و توصیه
همینطور ویرگول رو هم درست میکنم
نیازی به تغییر اسم هست؟ مثلا اضافه کردن یه اسم یا چیزی که کلا مفهوم اسم رو در نگاه اول بیشتر کنه
مثلا «منِ نامحصور» یا چیزی شبیه این