مجموعه اشعار دکتر خسرو فرشیدورد

[;FOROUGH]

دکتر خسرو فرشیدورد

 

[;FOROUGH]

(ای داد رفت)

یار من همسر گرفت و عشق من بر باد رفت
یاد من از یاد بُرد و با رقیبم شاد رفت

آن همه عشق و امید و عهدها بر باد شد
آن همه سوز و گداز و اشکها از یاد رفت

با سرود آه من بزم عروسی ساز کرد
با جهیز اشک من در خانه ی داماد رفت

باده‌ی خوشبختی و شادی من بر خاک ریخت
لاله ی امید من پرپر شد و بر باد رفت

 

[;FOROUGH]

آنکه در افسونگری کرد آن همه غوغا گریخت
نکه در عاشقی کشی کرد این همه بیداد رفت

آن نهال نیکبختی آن درخت آرزو
آنکه بد در باغ رؤیا خوشتر از شمشاد رفت

آنکه عشقش در ازل با هستی‌ام پیوند یافت
آنکه مهرش تا ابد در جان من افتاد رفت

گفتمش پس عشق من؟ با خنده گفت ای وای مُرد
گفتمش پس یار من؟ با عشوه گفت ای داد رفت.

"دکتر خسرو فرشیدورد"

 

[;FOROUGH]

(بهـــار)

بهار گل به سر روزگار می‌ریزد
شکوفه بر سر هر شاخسار می‌ریزد

رسیده اَست بهار از دیار سبز بهشت
شراب سرخ به هر لاله زار می‌ریزد

بهار ساقی گلپوش عالم آمده اَست
می زلال به هر چشمه زار می‌ریزد

جوانه از بدن شاخسار می‌روید
ترانه از دهن رودبار می‌ریزد

بهار آمده با شعرهای نغز و لطیف
به طبع من غزل آبدار می‌ریزد

بهار آمده با دانه های مروارید
به روی باغ و چمن‌ها نثار می‌ریزد

 

[;FOROUGH]

بهار آمده با عطرهای سکرآور
به سی*ن*ه ها نفس مشکبار می‌ریزد

بهار آمده با نقش‌های رنگارنگ
گل و شکوفه به هر مَرغزار می‌ریزد

بهار آمده با نغمه های یزدانی
سرود نغز به لب‌های سار می‌ریزد

طروات از در و دیوار و بام می‌جوشد
لطافت از همه شهر و دیار می‌ریزد

بهار نغمه سرای طبیعت آمده اَست
ترانه بر لب هر جویبار می‌ریزد

بهار آمده با یاس‌های زرد و بنفش
شمیم عطر به هر کوهسار می‌ریزد

بلور ناب ز هر چشمه سار می‌جوشد
حریر آب ، ز هر آبشار می‌ریزد

 

[;FOROUGH]

بهار چشمه‌ی عشق است و پیک شور و امید
به جان من هوس روی یار می‌ریزد

تو عطر بیزتری از بهار و از نفست
نسیم عطر فشان بهار می‌ریزد

تو از بهار گل‌افشان تری و از بدنت
گل و شکوفهٔ پر برگ و بار می‌ریزد

تویی جوانهٔ جاوید و شعر عشق و امید
ز چهره ات غزل آبدار می‌ریزد

ز بس‌که روی تو زیباست ای عروس بهشت
بهار ، گل سر راهت نثار می‌ریزد

بهار از رخ تو شرمسار می‌گردد
گلاب شرم به هر چشمه سار می‌ریزد

شکوفه زار تنت ای جوانه‌ی هستی
به روی باغ و چمن شاهکار می‌ریزد

"دکتر خسرو فرشیدورد"