مجموعه اشعار دکتر قیصر امین پور

[~Fateme.h~]

دکتر قیصر امین پور

 

[~Fateme.h~]

در وصف خدا)

پیش از این‌ها فكر می‌کردم خدا
خانه‌ای دارد كنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه، برق كوچكی از تاج او
هر ستاره ، پولكی از تاج او

اطلس پیراهن او ، آسمان
نقش روی دامن او، كهكشان

 

[~Fateme.h~]

رعد وبرق شب، طنین خنده‌اش
سیل وطوفان، نعره‌ی توفنده‌اش

دكمه‌ی پیراهن او، آفتاب
برق تیغ خنجر او ماهتاب

هیچ كس از جای او آگاه نیست
هیچ كس را در حضورش راه نیست

پیش از این‌ها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه‌اش در آسمان، دور از زمین

 

[~Fateme.h~]

بود ، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هرچه می‌پرسیدم، از خود، از خدا
از زمین، از آسمان، از ابرها

زود می‌گفتند : این كار خداست
پرس و جو از كار او كاری خطاست

 

[~Fateme.h~]

هرچه می‌پرسی، جوابش آتش است
آب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، كورت می‌کند
تا شدی نزدیک، دورت می‌كند

كج گشودی دست، سنگت می‌كند
كج نهادی پای، لنگت می‌كند

با همین قصه، دلم مشغول بود
خواب‌هایم، خواب دیو و غول بود

 

[~Fateme.h~]

خواب می‌دیدم كه غرق آتشم
در دهان اژدهای سركشم

در دهان اژدهای خشمگین
بر سرم باران گرز آتشین

محو می‌شد نعره‌هایم، بی‌صدا
در طنین خنده‌ی خشم خدا ...

نیّت من ، در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا

 

[~Fateme.h~]

خاست آوایی، فضایی تار شد
برق زد دستی، عصایی مار شد

گشت چوپان‌بچه از پیغمبران
گوسفندانش بدل شد با خران

هرشب از دریا غلامک آب برد
وآخرش دریای بی‌ پایاب برد

 

[~Fateme.h~]

هر چه می‌كردم، همه از ترس بود
مثل از بر كردن یک درس بود

مثل تمرین حساب و هندسه
مثل تنبیه مدیر مدرسه

 

[~Fateme.h~]

تا كه یک شب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یک سفر

در میان راه، در یک روستا
خانه‌ای دیدم، خوب و آشنا

 

[~Fateme.h~]

زود پرسیدم : پدر! اینجا كجاست؟
گفت، اینجا خانه‌ی خوب خداست!

گفت : اینجا می‌شود یک لحضه ماند
گوشه‌ای خلوت، نمازی ساده خواند

با وضویی، دست و رویی تازه كرد
با دل خود، گفت و گویی تازه كرد