مجموعه اشعار دکتر مظاهر مصفا

[~Fateme.h~]

دکتر مظاهر مصفا

 

[~Fateme.h~]

(شیر حق)

محراب در عزای تو می‌گرید ای علی!
مسجد به گریه‌های تو می‌گرید ای علی

آن روز و‌ روزگار که با تو وفا نکرد
دیری‌ست در عزای تو می‌گرید ای علی

منبر در انتظار تو در خون نشسته است
سقف و ستون برای تو می‌گرید ای علی

هفت آسمان به درگه تو ایستاده است
در حسرت درآی تو می‌گرید ای علی

رشک ستارگان فلک از قدوم توست
خاک ره ار به پای تو می‌گرید ای علی

با یاد ناله‌های در و‌ بام‌ سوز تو
بام و در سرای تو می‌گرید ای علی

 

[~Fateme.h~]

چاهی که های‌های در آن گریه کرده‌ای
با یاد های‌های تو می‌گرید ای علی

ای شیر حق به حق تو باطل نگفته‌ام
گویم اگر خدای تو می‌گرید ای علی

ای پادشاه لطف و کرم کن عنایتی
از بهر تو گدای تو می‌گرید ای علی

دیری‌ست در ولایت عشق تو دیده‌ام
در دامن ولای تو می‌گرید ای علی

"دکتر مظاهر مصفا"

 

[~Fateme.h~]

(گریه گرید ناله نالد)

ناقه گرید بار گرید در فراق یار گريد
دشت گريد خار گريد در فراق یار گريد

رعد غرّد رود پیچد عود سوزد نای نالد
چنگ موید تار گرید در فراق یار گريد

ژاله بر گلبرگ لاله لاله در خون پیاله
ابر در گلزار گرید در فراق یار گرید

موج در دامان ساحل سرو پا درمانده در گل
بر لب جوبار گرید در فراق یار گرید

گه به داغ و درد یاران گه به یاد سر به‌ داران
دار گرید یار گرید در فراق یار گرید

 

[~Fateme.h~]

آشکارا و نهفته یارِ سرّ یار گفته
بر فراز دار گرید در فراق یار گرید

آه سوزد زار سوزد ناله نالد زار نالد
گریه گرید زار گرید در فراق یار گرید

ماه از دل خون فشاند مهر بر سر دست کوبد
ثابت و سیّار گرید در فراق یار گرید

ز آتش غم مرد سوزد جان غم‌پرورد سوزد
ديده‌ی خون‌بار گريد در فراق يار گريد

حسرتم بسیار خیزد سی*ن*ه‌ام بسیار سوزد
دیده‌ام بسیار گرید در فراق یار گرید

 

[~Fateme.h~]

آسمانه آستانه از بُنِ بنیادِ خانه
تا سرِ دیوار گرید در فراق یار گرید

گر بخندد گر بگرید مسـ*ـت و هشیار این زمان هم...
مسـ*ـت هم هشیار گرید در فراق یار گرید

هم چمانه هم چمانی هم شراب و هم خم و خم...
خانه و خمّار گرید در فراق یار گرید

چون بتابی موی مشکین مشک خونین نافه‌ی چین
آهوی تاتار گرید در فراق یار گرید

"دکتر مظاهر مصفا"

 

[~Fateme.h~]

«پــــدر»

هر رنج که می‌رسد ز راهم
یاد پدرم به دل درآید
چون یاد کنم از آن جوانمرد
دود جگرم به سر برآید

درویش بلندهمّتی بود
بابا در عین تنگ‌دستی
افسوس که داشت در جوانی
درویشی با هواپرستی

 

[~Fateme.h~]

هم‌تایش در سلامت نفس
نه هیچ شنیده‌ام نه دیده
چون او به مروّت و به مردی
دیری‌ست که دیده‌ام ندیده

 

[~Fateme.h~]

می‌گفت مزن هگرز ک.س را
گر زآنکه قوی‌ست یا که سست است
لیکن شه اگر تپانچه‌ات زد
گر پس‌ زنی‌اش نسب درست است

هرگز مده بوسه دست مخلوق
گر زآنکه امیر یا که شاه است
جز بندگی خدای یکتا
شرک است که بدترین گناه است

 

[~Fateme.h~]

دیدم که به‌دست خویش برداشت
از دزد سرای خویشتن بند
انگور و نبات و چای دادش
با بوسه و مهربانی و پند