مجموعه اشعار رابعه بلخی

[DLNZ]

عشــق او باز اندر آوردم به بند
کـــوشش بسيار نامد سودمند
عشق دريايی کرانه ناپديد
کی توان کردن شنا ای هوشمند؟
عاشقی خواهی که تا پايان بری
پس ببايد سـاخت با هر ناپسند
زشت بايد ديد و انگاريد خـوب
زهر بايد خورد و پنداريد قند
توسنی کردم ندانستم همی
کز کشيدن سخت تر گردد کمند

 

[DLNZ]

نشسته بود آن دختر دلفروز
براه و رودکی می‌ رفت یک روز
اگر بیتی چو آب زر بگفتی
بسی دختر از آن بهتر بگفتی
بسی اشعار گفت آن روز اُستاد
که آن دختر مجاباتش فرستاد
ز لطف طبع آن دلداده دمساز
تعجب ماند آنجا رودکی باز

 

[DLNZ]

دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد
بر یکی سنگین‌ دل نامهربان چون خویشتن
تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی
چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من

 

[DLNZ]

چنان عشقش مرا بی ‌خويش آورد
كه صد ساله غمم در پيش آورد
چنين بيمار و سرگردان از آنم
كه می ‌دانم كه قدرش می ‌ندانم
سخن چون می توان زان سرو من گفت
چرا بايد زديگر كس سخن گفت

 

[DLNZ]

دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد
بر یکی سنگین‌ دل نامهربان چون خویشتن
تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی
چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من

 

[DLNZ]

مرا بعشق همی متهم کنی به حیل
چه حجت آری پیش خدای عزوجل
به عشقت اندر عاصی همی نیارم شد
بذنبم اندر طاغی همی شوی بمثل
نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواست
که بی تو شکر زهر است و با تو زهر عسل
بروی نیکو تکیه مکن که تا یکچند
به سنبل اندر پنهان کنند نجم زحل
هر آینه نه دروغ است آنچه گفت حکیم
فمن تکبر یوما فبعد عز ذل