خبری رضا داوری اردکانی: رضا براهنی از نوادر زمان ما بود

[Puyannnn]

رضا داوری اردکانی در پیام تسلیتی برای درگذشت رضا براهنی نوشته است در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شاید براهنی کسانی را با نیش قلم خود آزرده باشد اما تا آن‌جا که او می‌داند و در حدی که براهنی را می‌شناسد او از سر دشمنی و کین‌توزی با اشخاص، قلم نمی‌زد و به آن‌چه می‌گفت و می‌نوشت اعتقاد داشت.

رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم در پیامی درگذشت رضا براهنی، نویسنده، شاعر، منتقد ادبی و نظریه‌پرداز سرشناس را که پنجشنبه، پنجم فروردین ۱۴۰۱ درگذشت، تسلیت گفت.

در متن پیام داوری اردکانی چنین آمده است:

«هوالغفار
دریغ و تسلیت
درگذشت دکتر رضا براهنی برای اهل ادب و فرهنگ ایران و به‌خصوص برای من که سال‌ها با او بحث‌ها و گفت‌وگوها و دوستی‌ها داشته‌ام، یک ضایعه است. این ضایعه را به اهل ادب و فرهنگ ایران و البته به بستگان و فرزندان و همسر گرامیش تسلیت می‌گویم.

 

[Puyannnn]

من درباره براهنی هر نظری داشته باشم نمی‌توانم تردید کنم که او از نوادر زمان ما بود.
در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شاید کسانی را با نیش قلم خود آزرده باشد اما تا آن‌جا که من می‌دانم و در حدی که دکتر براهنی را می‌شناسم او از سر دشمنی و کین‌توزی با اشخاص قلم نمی‌زد و به آن‌چه می‌گفت و می‌نوشت اعتقاد داشت.
براهنی شاعر و ادیب و رمان‌نویس بود و نقد ادبی در ایران را اگر نگویم بنیان گذاشت، تعین و تشخص خاص بخشید.
این را هم می‌دانم که زندگی در دیار غربت تا چه اندازه برای او دشوار و ناگوار بود.
از خدای بزرگ آمرزگار مسئلت دارم که او را غریق دریای رحمت و مغفرت بیکران خویش فرماید و روحش را شاد کند.»

از جمله رمان‌های بسیار خوانده شده رضا براهنی (زاده ۲۱ آذر ۱۳۱۴) می‌توان به «آواز کشتگان»، «رازهای سرزمین من» و «روزگار دوزخی آقای ایاز» اشاره کرد، «طلا در مس»، «قصه‌نویسی»، «کیمیا و خاک» و «تاریخ مذکر» نیز از جمله آثاری بودند که رضا براهنی در حوزه نقد ادبی نوشت. در حوزه شعر نیز «خطاب به پروانه‌ها و چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؟» و «اسماعیلِ» او بارها و باها خوانده شدند و مورد بحث قرار گرفتند. رضا براهنی از اواخر دهه هفتاد خورشیدی در تورنتوی کانادا اقامت داشت و آن‌طور که فرزندش، اوکتای می‌گوید برای تشییع به ایران برگردانده خواهد شد.