موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,512
- 21,981
- مدال‌ها
- 3
رمان «از به» اثر رضا امیرخانی در نوبت بیست‌ودوم توسط انتشارات کتاب نیستان تجدید چاپ شد.
به نقل از روابط‌عمومی انتشارات کتاب نیستان، به اعتقاد بسیاری از منتقدین، رمان «از به» رضا امیرخانی یکی از متفاوت‌ترین رمان‌های دفاع مقدس است، هم به لحاظ فرم و هم از حیث نوع نگاه.
رمان «از به» فقط نامه است، نامه‌هایی که میان قهرمان‌های داستان رد و بدل شده و راوی قصه خلبان جانبازی است که به رغم نداشتن دو پا و ویلچرنشینی، درخواست پرواز دارد، در جایی و در حالی که یک دندان پر کرده هم، مانع پرواز است. داستان این‌چنین آغاز می‌شود و با نامه‌های همسر این خلبان و دوستان خلبانش و همسرانشان ادامه پیدا می‌کند. در این بین نامه‌ای دیگر هم وارد می‌شود؛ نامه دختری که در دوران جنگ، به خواست معلمشان، برای رزمندگان جنگ نوشته شده و اکنون دست خلبان جانباز است. کم‌کم گره‌های داستان شکل می‌گیرد، می‌بینیم که خانواده این دختر در بمباران شهید شده‌اند و خلبان پس از سال‌ها قصد کمک به او را دارد، در حالی که خودش بسیار محتاج کمک است و…
امیرخانی برای روایتش فرم سختی را انتخاب کرده است و البته از پسش هم خوب برآمده است. او در این فرم توصیف را که از اساسی‌ترین پایه‌های رمان است از دست داده و مجبور است هرچه می‌خواهد بگوید لابه‌لای قالب نامه‌ها بگنجاند. در عنوان همه نامه‌ها یک «از» و «به» داریم که تکلیف مخاطب را با نامه روشن می‌کند و داستان پیش می‌رود.
از دیگر ویژگی‌های این اثر، نوع نگاه امیرخانی به جنگ و بازماندگانش است. سختی‌های خلبان برای زندگی روزمره، مشکلات همسر خلبان با تلاطم‌های روحی خلبان، زندگی دختر که خانواده‌اش را در بمباران از دست داده است و دیگر خلبانان جنگ که امروز باید به قول نویسنده مسافرکشی کنند، البته هوایی و… ترکیبی است از آن‌چه تصور «از به» را می‌سازد.
به نقل از روابط‌عمومی انتشارات کتاب نیستان، به اعتقاد بسیاری از منتقدین، رمان «از به» رضا امیرخانی یکی از متفاوت‌ترین رمان‌های دفاع مقدس است، هم به لحاظ فرم و هم از حیث نوع نگاه.
رمان «از به» فقط نامه است، نامه‌هایی که میان قهرمان‌های داستان رد و بدل شده و راوی قصه خلبان جانبازی است که به رغم نداشتن دو پا و ویلچرنشینی، درخواست پرواز دارد، در جایی و در حالی که یک دندان پر کرده هم، مانع پرواز است. داستان این‌چنین آغاز می‌شود و با نامه‌های همسر این خلبان و دوستان خلبانش و همسرانشان ادامه پیدا می‌کند. در این بین نامه‌ای دیگر هم وارد می‌شود؛ نامه دختری که در دوران جنگ، به خواست معلمشان، برای رزمندگان جنگ نوشته شده و اکنون دست خلبان جانباز است. کم‌کم گره‌های داستان شکل می‌گیرد، می‌بینیم که خانواده این دختر در بمباران شهید شده‌اند و خلبان پس از سال‌ها قصد کمک به او را دارد، در حالی که خودش بسیار محتاج کمک است و…
امیرخانی برای روایتش فرم سختی را انتخاب کرده است و البته از پسش هم خوب برآمده است. او در این فرم توصیف را که از اساسی‌ترین پایه‌های رمان است از دست داده و مجبور است هرچه می‌خواهد بگوید لابه‌لای قالب نامه‌ها بگنجاند. در عنوان همه نامه‌ها یک «از» و «به» داریم که تکلیف مخاطب را با نامه روشن می‌کند و داستان پیش می‌رود.
از دیگر ویژگی‌های این اثر، نوع نگاه امیرخانی به جنگ و بازماندگانش است. سختی‌های خلبان برای زندگی روزمره، مشکلات همسر خلبان با تلاطم‌های روحی خلبان، زندگی دختر که خانواده‌اش را در بمباران از دست داده است و دیگر خلبانان جنگ که امروز باید به قول نویسنده مسافرکشی کنند، البته هوایی و… ترکیبی است از آن‌چه تصور «از به» را می‌سازد.
