آموزشی رمان طنز

[ادوارد کلاه به سر]

رمان طنز
احتمالاً هنگامی که واژه‌ی رمان طنز مجازی به گوش اغلب شما می‌خورد؛ به جز برخی از موارد تنها کلیشه‌هایی همانند رمان‌های کلکلی در ذهن‌تان تداعی می‌شود؛ اما ما به عنوان نویسندگان واقعی باید چه کنیم که مفهوم رمان طنز به اشتباه با ژانرهای ناشناخته‌ای همانند کلکلی یکی نشود. ابتدا به مفهوم ژانر طنز می‌پردازیم‌.

 

[ادوارد کلاه به سر]

ژانر طنز:
ژانر طنز، ژانر محبوب و شناخته‌ شده‌ای است که تمامی ما حداقل یک شاهکار از این ژانر دیده‌ایم؛ همان ژانر که باعث بیهوشی ما از خنده می‌شود‌. اما معنای کلی ژانر طنز این است که نویسنده اشتباهات نامطلوب بشری و فسادهای اجتماعی و سیاسی را در قالب طنز و خنده به تصویر می‌کشد. احتمالاً به عنوان یکی از شاهکارهای ژانر طنز بشود به سریال هیولا اشاره کرد که فساد اجتماعی و سیاسی اختلاس را در قالب طنز به تصویر می‌کشید. در این سریال کلیشه‌ای دیده نشد و سوژه‌ی نویی داشت. علاوه بر این باورپذیری و اجتماعی بودن طنزهایش مخاطب را بیشتر به‌ خنده وادار می‌کرد و مسبب گره خوردن ابروی او با مواجه به نکته ناباورپذیری در داستان نمی‌شد‌‌‌‌. این بسی برای مخاطب خوشایند است و تازگی، ایده نو و باورپذیری بیش از هر چیزی در ژانر طنز مخاطب را به خود جذب می‌کند.

 

[ادوارد کلاه به سر]

طنز و کمدی:
طنز و کمدی ژانرهایی هستند که شباهت بسیاری به یک‌دیگر دارند؛ اما تفاوت‌هایی نیز در این دو ژانر یافت می‌شود. بزرگ‌ترین تفاوت طنز و کمدی این است که ژانر طنز سوژه‌ای را در قالب شوخی و خنده بیان می‌کند؛ اما ژانر کمدی ژانری است که بداهه شوخی و خنده‌ی شخصیت‌ها را بیان می‌کند و سوژه‌ خاصی ندارد. با این حال در رمان‌نویسی ژانری به نام کمدی نداریم و هر دو شامل ژانر طنز هستند؛ اما نوع طنز فرق دارد. برخی طنزها سوژه‌ی خاص و دغدغه‌آمیزی دارند و از نوع اجتماعی هستند؛ اما طنزهای نوع کمدی بیشتر شرح حال چند شوخی و خنده بدون سوژه‌ی خاصی هستند که می‌توانند ما را روده‌بر کنند. بنابراین هنگامی که نوع اول طنز را انتخاب می‌کنیم سوژه‌ای همانند فسادهای اجتماعی مقابل‌مان است؛ اما هنگامی که طنز از نوع کمدی را می‌نویسیم سوژه‌ی خاصی نداریم و می‌توانیم از راه بداهه‌های طنزآلود نویسنده را بخندانیم؛ پس لزومی ندارد که نوع طنز اجتماعی باشد و در آن نکته‌ای وجود داشته باشد.

 

[ادوارد کلاه به سر]

یک طنز نویس خوب باید چگونه بنویسد؟
اغلب طنزپردازانی که هدفی همچون طعنه به یک فساد و قصد اصلاحش را دارند؛ جملات کوتاه اما پرمفهومی می‌نویسند که مخاطب را به خود جلب می‌کنند‌. همچنین یک طنزنویس حرفه‌ای جملات و منظور خود را ساده و رسا بیان کند و از کلمات ثقیل استفاده نکند؛ زیرا امکان دارد کلمات ثقیل برای برخی مخاطبان گیج‌کننده و مبهم باشد و آن احساس شوخی را در لحظه دریافت نکند؛ بنابراین طنزنویس باید منظور و شوخی خود را بسیار روشن بیان کند. استفاده کردن از کلمات چندمعنایی (کلماتی که معنای دور و نزدیک دارند) نیز گیرایی خاصی برای نوشته به ارمغان می‌آورد.

 

[ادوارد کلاه به سر]

تاثیرگذاری در جامعه/طنز تلخ
دیده‌اید این لطیفه‌ها را که درباره‌ی فسادهای اجتماعی و رفتار اشتباه برخی مردمین ساخته می‌شوند و با وجود تلخ بودن‌شان چقدر ما را به خنده می‌اندازند؟ به این نوع از طنز، طنز تلخ گفته می‌شود. طنز تلخ اغلب موضوعی دارد که اگرچه در بیان عادی حتی امکان دارد مخاطب را به گریه وادار کند؛ اما با کمی بازی با کلمات و تغییر قالب آن به خنده و طعنه‌ای طنزآلود غم را به شادی بدل می‌کند. عموماً طنز تلخ درون‌مایه‌ای غم‌انگیز دارد؛ اما نویسنده با بازی با کلمات و بیان کردن آن در شوخی و جملات خنده‌دار، با یک تیر دو نشان می‌زند؛ هم مخاطب را به قهقهه می‌اندازد و هم آن رفتار غلط یا فساد را درست و تاثیر عظیمی در جامعه می‌گذارد. بنابراین هدف این نوع طنز تصحیح برخی فسادها به زبان خنده است.

 

[نهال رادان]

🖌|• چند نکته‌ی منفی جاویدان بودن که کسی بهشون توجه نمی‌کنه!
🖍|• می‌تونی درباره هرکدومش داستان کوتاه طنزی بنویسی.

● لباس محبوبت رو پاره کنی و بعد بفهمی جایگزین‌ناپذیره چون تکنیک ساختنش از بین رفته.
● ایده‌ای به ذهنت بیاد که وقتی پیش کسی برمی‌گردی چی بهش بگی اما اون سیصد ساله که مُرده.
● دیگه نتونی خوراک محبوبت رو بخوری چون چندتا از مواد اولیه‌ش دیگه وجود ندارن.
● نظرهایی افراطی درباره ورزش‌هایی داری که دیگه وجود ندارن.
● آهنگی از ده قرن پیش توی مخت گیر کنه و نتونی از شرش خلاص شی چون یادت نمیاد آخرش چطوریه و تو تنها شخص کره زمین هستی که اونو بلده.
● مدت‌ها منتظر بودی موقعیتی پیش بیاد که از جوک بامزه‌ای استفاده کنی، اما به دلیل تغییرات زبانی دیگه کسی اون جوک رو نمی‌فهمه.